Istota procesu hydratacji

Istota procesu hydratacji wyjaśnia cenną właściwość cementu glinowego, a mianowicie jego odporność chemiczną, która stanowi dalszą różnicę w zachowaniu się obu cementów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wypływa ona stąd, że powstały przy hydrolizie wodorotlenek glinowy jest pod względem chemicznym ciałem obojętnym, nie mającym żadnego szczególnego powinowactwa chemicznego w przeciwieństwie do wolnego wapna występującego jako produkt hydratacji cementów portlandzkich i wchodzącego z łatwością w reakcje chemiczne ze związkami kwaśnymi, kwaśnymi wodami, gazami itp (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dzięki tej obojętności chemicznej budowle z cementu glinowego, podlegające działaniu wód słonych, kwaśnych, bagiennych, gazów siarkowych itp. są znacznie trwalsze i odporniejsze na wpływy chemiczne od budowli z cementu portlandzkiego (uprawnienia budowlane).

Toteż w pewnych przypadkach użycie cementu glinowego staje się koniecznością. Jednakże wypada zaznaczyć, że cement glinowy mimo wszystko nie jest odporny na działanie bardziej stężonych roztworów kwasów i zasad; nie można go nazwać cementem kwasoodpornym (program egzamin ustny). Dalszą zaletą cementu glinowego wynikającą ze składu chemicznego jest jego odporność na zleżenie. Badania przeprowadzone po 10 miesiącach składowania nie wykazały żadnego zmniejszenia wytrzymałości na ściskanie.

Wzrost temperatury

Z hydratacją cementu glinowego łączy się ważne zjawisko termiczne polegające na wydzielaniu znacznych ilości ciepła przy wiązaniu. Od początku wiązania temperatura rośnie szybko, osiągając swe maksimum mniej więcej w godzinę po zakończeniu wiązania; potem temperatura szybko spada. Wzrost temperatury w betonie wynosi około 40°C, a w zaczynie z niewielką ilością wody — do 100°C. Tak wielki wzrost nie występuje w cemencie portlandzkim. Dzięki tej właściwości można wykonywać roboty z cementem glinowym w zimie przy —10 do —15°C, uważając tylko, aby do czasu rozpoczęcia wiązania nie dopuścić do zamarznięcia wody (opinie o programie).

Z drugiej jednak strony wydzielanie się znacznych ilości ciepła jest niepożądane, a nawet niebezpieczne dla robót wykonywanych latem; wynika stąd konieczność stosowania wówczas specjalnych środków ostrożności, jak polewanie wodą i chłodzenie. Pod względem swych właściwości fizycznych cementy glinowe są bardzo zbliżone do cementów portlandzkich. Ich ciężar właściwy wynosi 3,0 do 3,2, ciężar objętościowy w stanie luźno nasypanym l,0-=-l,3 T/m3. Wytrzymałość na ściskanie normalnej zaprawy o proporcji wagowej cementu do piasku jak 1 : 3 powinna osiągać po 1 dniu 450, po 3 dniach 500 kG/cm3, a wytrzymałość na rozciąganie po 1 dniu 30, po 3 dniach 33 kG/cm3 (segregator aktów prawnych).

Zastosowanie cementu glinowego. Cement glinowy stosuje się do zapraw murarskich i do betonu, w przypadku konieczności szybkiego wykonania robót, np. w ruchliwych punktach miast lub w obiektach kolejowych, do podmurowania fundamentów, do budowli, które mają być wykonane w czasie mrozu, do budowli narażonych na działanie wód kwaśnych, do budowli morskich itp.

Mieszanie cementu glinowego z cementem portlandzkim lub wapnem nawet w najmniejszych ilościach jest niedopuszczalne, gdyż powstająca mieszanina bardzo szybko wiąże i daje produkt bardzo kruchy (promocja 3 w 1).