Izograma

Izograma - krzywa na mapie pogody lub diagramie aerologicznym łącząca punkty odpowiadające takiej samej wartości danego parametru meteorologicznego lub klimatologicznego; najczęściej krzywa łącząca punkty odpowiadające wartości wilgotności właściwej w określonym czasie (program uprawnienia budowlane na komputer).
Izohalina - krzywa na mapie zbiornika wodnego łącząca punkty odpowiadające miejscom o jednakowym zasoleniu (w morzach, oceanach, słonych jeziorach).
Izohelia - technika fotograficzna, w której ciągła skala tonów obrazu zostaje podzielona na szereg wyraźnie odgraniczonych stopni jasności; i. pozwala uzyskać obrazy o dużej sile wyrazu plastycznego.

Izohieta - krzywa na mapie klimatycznej łącząca punkty odpowiadające miejscom, w których w danym czasie wystąpiła taka sama ilość opadów atmosferycznych.
Izohipsa 1, poziomica - krzywa na mapie łącząca punkty odpowiadające miejscom terenu o takiej samej wysokości w stosunku do poziomu morza lub do umownej zerowej płaszczyzny odniesienia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Izohipsa - krzywa na mapie klimatycznej łącząca punkty odpowiadające takiej samej wysokości nad poziomem morza danej powierzchni izobarycznej.
Izohumida - krzywa na mapie klimatycznej łącząca punkty odpowiadające miejscom charakteryzującym się jednakową wilgotnością względem powietrza.
Izokandela, krzywa równej światłości - miejsce geometryczne punktów na powierzchni kuli, w której środku znajduje się środek źródła światła, będących punktami przebicia powierzchni tej kuli przez wektory światłości o takiej samej wartości; na powierzchni płaskiej wykreśla się przy wykorzystaniu siatki współrzędnych sinusoidalnych, która reprezentuje rozwiniętą na płaszczyźnie rysunku siatkę południków i równoleżników połowy kuli opisanej na źródle promieniowania.

Izokarena, pantoklina - rzędna środka wyporu w układzie osi pływania jako funkcja kąta przechyłu statku przy stałej wyporności.
Izoklina - krzywa na mapie magnetycznej łącząca punkty odpowiadające miejscom o jednakowej inklinacji magnetycznej.
Izokliny - miejsca geometryczne punktowo tej samej orientacji naprężeń głównych w ciele znajdującym się w stanie naprężenia.
Izolacja - warstwa utrudniająca określone wzajemne oddziaływanie dwóch środowisk (układów).
Izolacja akustyczna (pomieszczenia) - izolacja przeciwdziałająca przedostawaniu się dźwięków spoza pomieszczenia do jego wnętrza lub odwrotnie.
Izolacja chłodnicza - izolacja zimnochronna.
Izolacja cieplna, izolacja termiczna, termoizolacja - izolacja chroniąca dane ciało, urządzenie lub pomieszczenie przed niepożądaną wymianą ciepła z otoczeniem; i. c. wykonuje się z materiału o małej przewodności cieplnej.
Izolacja ciepłochronna, otulina - izolacja cieplna chroniąca przed stratami ciepła do otoczenia (uprawnienia budowlane).

Izolacja doziemna

Izolacja doziemna - izolacja między częściami urządzenia elektrycznego, które w warunkach eksploatacyjnych są pod napięciem, a częściami mocującymi lub osłonnymi, które są lub mogą być uziemione.
Izolacja dźwiękowa - izolacja akustyczna.

Izolacja elektryczna - warstwa materiału na elementach urządzeń przewodzących prąd elektryczny (np. przewodach elektrycznych, kablach), zapobiegająca przepływowi prądu niepożądaną drogą; ma ona na celu zapobieganie upływowi prądu do ziemi lub jego przepływowi niepożądaną drogą.
Izolacja przeciwkorozyjna - warstwa materiału naniesiona na przedmioty metalowe, chroniąca je przed korozją (program egzamin ustny).
Izolacja przeciwwilgociowa - warstwa materiału nieprzepuszczającego wody zabezpieczająca budowle, pomieszczenia, urządzenia przed przenikaniem wody i wilgoci.
Izolacja termiczna - izolacja cieplna.
Izolacja zimnochronna, izolacja chłodząca - izolacja cieplna chroniąca pomieszczenia i urządzenia chłodnicze przed dopływem ciepła z zewnątrz (opinie o programie).
Izolacyjność - właściwości nabyte przez układ przewodzący dzięki jego izolowaniu.
Izolacyjność akustyczna - wielkość charakteryzująca skuteczność izolacji akustycznej przegrody R określona jest wzorem gdzie Ni - energia akustyczna dźwięku rozproszonego padającego na przegrodę w jednostce czasu, N2 - energia akustyczna przechodząca przez przegrodę w jednostce czasu.

Izolacyjność cieplna - zdolność elementu (budowli) do opierania się przewodzeniu ciepła; i. c. ustala się podczas badań w znormalizowanych warunkach próby cieplnej.
Izolator1 - ciało o znikomo małym przewodnictwie elektrycznym (np. ebonit, szkło, porcelana) lub cieplnym i. cieplny, i. termiczny (np. powietrze, papier) (segregator aktów prawnych).
Izolator -  element konstrukcyjny nie przewodzący prądu, służący do izolowania części przewodzących prąd elektryczny w taki sposób, aby prąd nie płynął po drodze nie przewidzianej dla danego urządzenia najczęściej służy również do wspierania przewodu lub przyrządu.
Izolator antenowy - izolator (stojący) będący elementem konstrukcyjnym, na którym opiera się maszt antenowy.
Izolator aparatowy - izolator stosowany w budowie aparatów, przyrządów, transformatorów lub maszyn elektrycznych.

Izolator dynamiczny element (lub zespół elementów) umieszczony między dwoma bezwładnymi układami ciał i oddzielający je pod względem dynamicznym (impulsy siły wywierane na jeden z elementów nie są przenoszone na drugi).
Izolator elektroenergetyczny - izolator przeznaczony do pracy w urządzeniach wytwarzania, przetwarzania, przesyłania lub rozdziału energii elektrycznej (promocja 3 w 1).