Izolacja jezdni mostowych

Jeżeli stosuje się balkony większych rozmiarów, wody nie wolno odprowadzać bezpośrednio za krawędź płyty, lecz odprowadzać ją normalnie do rur spustowych (deszczówek). W tym przypadku zabezpieczenie balkonu wykonuje się według zasad przyjętych dla tarasów.
Izolacja jezdni mostowych, zwłaszcza o małym ruchu, mało odbiega od izolacji tarasów przemysłowych. Główną różnicę w tych dwóch rodzajach konstrukcji stanowi nawierzchnia jezdni mostowych obliczana na większe obciążenie statyczne i dynamiczne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jednym z głównych warunków zabezpieczenia jezdni jest niedopuszczenie przenikania wody pod nawierzchnię, ponieważ w czasie mrozów jezdnia może ulec znacznemu uszkodzeniu. Istnieją dwa sposoby uniknięcia szkód od zamarzania wody: odwodnienie i stosowanie szczelnej nawierzchni.
Odwodnienie polega na ułożeniu na ochronnej warstwie betonu (ułożonej bezpośrednio na przeponie) warstwy filtracyjnej żwiru połączonej z systemem drenażowym odprowadzającym wodę do kanalizacji. Na to wszystko kładzie się płytę pod nawierzchnię. Płytę żelbetową pod nawierzchnię układa się na warstwie suchej papy, ażeby zaczyn cementowy (w czasie betonowania tej płyty) przeciekając do warstwy filtrującej nie związał jej w płytę betonową (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Warstwa żwiru lub grubego piasku stanowi również warstwę poślizgową, umożliwiającą poziome odkształcenia, które dzięki temu nie są przenoszone na przepony izolacyjne. Szczeliny dylatacyjne w płycie nośnej mostu (pod przeponą) muszą być zaopatrzone w spoiny z materiałów podatnych i trwałych. Bardzo celowe jest stosowanie spoin przegubowych. Spoinę umieszcza się w korytku przykrytym ciężką pokrywą, którą zdejmuje się przy wykonywaniu remontu. Przy stosowaniu drenażu nad przeponą kielichy rur spustowych dla odprowadzenia wody mogą być zakryte pod jezdnią, jednakże muszą być umieszczone w żeliwnych studzienkach kontrolnych, ażeby był dostęp w czasie remontu do uszczelnienia przepony przy kielichu. Niezależnie od koszów zakrytych stosuje się kratki ściekowe do odprowadzania wody wprost z jezdni (uprawnienia budowlane).

Mosty kolejowe

Jako drugi sposób zabezpieczenia jezdni stosuje się szczelną płytę ochronną i płytę dociskową. Płytę dociskową oddziela się od warstwy ochronnej warstwą papy. Warstwa ochronna w przypadkach poważniejszych powinna być zrojona siątką stalową. Na zbrojoną płytę dociskową układa się nawierzchnię asfaltową. Płytę dociskową dylatuje się szczelinami wypełnionymi kitem bitumicznym. Wzdłuż szczeliny montuje się listwę metalową, np. w postaci ceownika w ten sposób, ażeby obejmowała ona grubość nawierzchni asfaltowej. W ten sam sposób zbroi się szczelinę przy jezdniach z drenażem warstwowym omówionym uprzednio (program egzamin ustny).

Wszelkie zakończenia i połączenia wymagają starannych obróbek. Przykład krawędzi mostu drogowego z osadzeniem balustrady bez przebijania przepony.
Mosty kolejowe są zabezpieczone w ten sam sposób jak i drogowe (opinie o programie). Różnicę stanowi nawierzchnia, która! pozwala na drenowanie warstwy wody z powierzchni płyty dociskowej.
Przekrycia z pustaków szklanych mają zastosowanie do poziomych i wypukłych świetlików w dachach płaskich, tarasach, jak również w chodnikach przebiegających nad studzienkami okiennymi podziemi (segregator aktów prawnych).

Przekrycia szklane wymagają użycia najlepszych materiałów i starannej roboty. W przeciwnym przypadku są nieszczelne i sprawiają sporo kłopotu użytkownikom. Do wykonywania spoin betonowych należy stosować cementy bezskurczowe. Nad szczelinami należy pomiędzy płytkami pozostawić rowek o głębokości 1 cm. Rowek ten gruntuje się roztworem asfaltowym i wypełnia się bezskurczowym elastycznym kitem bitumicznym. Dla uzyskania efektów barwnych można używać kitów barwnych. Świetliki kopulaste są praktyczniejsze od płaskich, ponieważ nie zatrzymują wody (promocja 3 w 1).