Izolacje akustyczne stropów

Na płytach izolacyjnych powinna być ułożona warstwa ochronna grubości 2-3 en z zaprawy cementowej 1:3 (jeżeli płyty są wrażliwe na wilgoć, to powinny być uprzednio przykryte papą lub folią z tworzyw sztucznych) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Warstwa ta, po zagruntowaniu roztworem asfaltowym, stanowi podkład pod izolację przeciwwilgociową tarasu. W styku ze ścianami lub balustradami, wykonanymi z cegieł lub betonu, powinny być wykonane zaokrąglenia o promieniu 3-5 cm.
Niezmiernie ważne jest przestrzeganie warunku, aby warstwa ochronna, którą w ta rasach stanowi posadzka, była oddzielona od ścian przyległych pionową wkładką elastyczną umożliwiającą ruchy termiczne posadzce, narażonej na bardzo silne nagrzewanie przez promienie słoneczne w dzień i studzenie w nocy.
Wkładka może być wykonana z warstwy o grubości około 20 mm styropianu lub sklejona z kilku warstw papy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zaniedbanie wykonania takiej dylatacji może doprowadzić do ścięcia balustrady pełnej przez warstwę posadzki wraz z cokołem. Analogiczną dylatację powinien mieć strop pod tarasem (uprawnienia budowlane).
Zadaniem izolacji akustycznej powinno być z jednej strony umożliwienie prawidłowego odbioru dźwięków pożądanych (bez ich zniekształcenia) w pomieszczeniu, w którym on powstaje, z drugiej zaś strony - zabezpieczenie innych pomieszczeń przed wnikaniem do nich z zewnątrz dźwięków niepożądanych.
Do pomieszczeń przedostają się dźwięki powietrzne i tzw. uderzeniowe.
Na obydwa rodzaje dźwięków są narażone w budynkach głównie stropy międzypiętrowe (program egzamin ustny).
W krajach zachodnich przyjmuje się, że stropy o znacznym ciężarze (300-r400 kG/m2 lub więcej) zapewniają dostateczną izolacyjność na dźwięki powietrzne, a na dźwięki uderzeniowe wymagają dodatkowych izolacji w postaci miękkich warstw podłogowych, natomiast stropy o ciężarze poniżej 300 kG/m2 nie stanowią dostatecznego zabezpieczenia zarówno na dźwięki powietrzne, jak. i uderzeniowe. Uzyskanie koniecznego stopnia izolacyjności tych stropów można uzyskać jedynie dzięki podłogom pływającym lub dzięki miękkim podłogom dywanowym.

Tłumienie dźwięków

Na podstawie pomiarów akustycznych podzielono stropy na kilka grup o różnym stopniu tłumienia dźwięków.
Na stropach ciężkich grupy l i II, które mają dostateczną masę i sztywność do tłumienia dźwięków powietrznych, mogą być układane miękkie wykładziny podłogowe dla uzupełniającego tłumienia dźwięków uderzeniowych (opinie o programie).
Na stropach lżejszych grupy I i Ha należy układać podłogi pływające. Do wykonywania warstw sprężystych w tych podłogach mogą być wykorzystywane niektóre materiały, np. wata szklana, wełna mineralna, płyty styropianowe, płyty z folii karbowanej PCW. Pierwszy rodzaj dotyczy stropów ciężkich (powyżej 300 kG/m2). które wymagają napełnienia z zakresu ochrony przed dźwiękami uderzeniowymi, drugi rodzaj y stropów lżejszych, które wymagają, uzupełnienia w zakresie ochrony zarówno przed dźwiękami uderzeniowymi, jak i powietrznymi (segregator aktów prawnych).
W pierwszym przypadku wystarczy wyrównać powierzchnię stropu warstwą zaprawy cementowej lub innej, wskazanej w projekcie (np. szpachlówka na bazie polioctanu kazeiny), a następnie ułożyć miękką dywanową podłogę w arkuszach bądź wykładzinę podłogową na płytach pilśniowych półtwardych grubości 9 mm lub na płytach paździerzowych grubości 8-M2 mm.

Oba rodzaje płyt stanowiące dodatkową izolację przeciwdźwiękową układa się bez przyklejania, ściśle na styk. aby spoiny nie odznaczały się przez wykładzinę z tworzyw sztucznych. Płyty se powinny być uprzednio impregnowane bezwonnymi preparatami przeciwgrzybowymi i wysuszone przed ułożeniem. Na stykach przykleić paski merli.
Drugi rodzaj izolacji dotyczy stropów wymagających stosowania tzw. podłóg pływających. tzn. ułożonych na warstwie sprężystej oddzielającej podłogę od stropu. Warstwę sprężystą mogą stanowić płyty pilśniowe porowate, płyty styropianowe, płyty z folii karbowej PCW. śrut gumowy, wełna żużlowa i inne. Grubość warstwy sprężystej powinna być określona w projekcie.
Wszystkie warstwy powinny być układane na sucho (bez zaprawy lub kleju) i na suchym stropie, przy czym pod płyty i maty strop musi mieć starannie wyrównaną powierzchnię.

Na obwodzie pomieszczenia powinien być ułożony pasek płyty pilśniowej porowatej o szerokości odpowiadającej grubości podkładu i warstwy izolacyjnej. Między tymi paskami - na warstwie uprzednio ułożonej izolacji dźwiękochłonnej - powinien być w całym pomieszczeniu ułożony podkład, a na nim podłoga (promocja 3 w 1).

Jeżeli podkład jest wykonywany z zaprawy (na mokro), to izolację akustyczną należy przedtem pokryć warstwą papy sklejonej na zakładach.