izolacyjność akustyczna ściany

W stojakowych konstrukcjach ścian szkieletowych nie należy obu warstw łączyć sztywno ze sobą. Trzeba je więc w miarę możności mocować do oddzielnych stojaków z drewna lub ceowników stalowych albo też za pomocą podatnych łączników mocowanych punktowo do wspólnych stojaków, ustawianych w możliwie dużych odstępach (80 cm). W zależności od rodzaju materiału okładzin (płyty gipsowo-kartonowe, wiórowe, wiórowo-cementowe) konieczne jest niekiedy zastosowanie listew (łat) zabezpieczających płyty przed wygięciem lub przemieszczeniem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Odległość między okładzinami ścian szkieletowych (stojakowych) powinna być możliwie duża (^10 cm). Wolną przestrzeń między stojakami, w przypadku gdy wewnętrzne powierzchnie okładzin nie są porowate (np. powierzchnie lekkich płyt wiórkowo-cementowych), należy wypełnić porowatymi materiałami dźwiękochłonnymi (np. matami izolacyjnymi z wełny mineralnej) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na izolacyjność akustyczną ściany dodatkowo korzystnie wpływa wykonanie obu okładzin z płyt o różnej grubości albo pokrycie ich podwójną warstwą płyt (uprawnienia budowlane). Wszystkie spoiny i złącza ścian należy starannie uszczelnić akustycznie. Puste przestrzenie nad podwieszonymi stropami muszą być albo dźwiękoszczelnie przegrodzone, albo wypełnione materiałami dźwiękochłonnymi w obszarze połączenia ściany ze stropem na szerokości co najmniej 1 m (program egzamin ustny).

Wyniki badań szkód

W wyniku działania obciążeń odkształceń własnych i odkształceń podłoża gruntowego wewnętrzne ściany nośne są poddawane różnorodnym wpływom. Przede wszystkim ściany te w systemach konstrukcyjnych stosowanych i realizowanych w budownictwie mieszkaniowym (układy nośnych ścian podłużnych i poprzecznych, konstrukcje mieszane lub przeponowe) tworzą zazwyczaj większość podpór, tzn. przejmują często większą część obciążeń niż ściany zewnętrzne (opinie o programie). Z drugiej strony ze względu na wymagania fizyki budowli, a także ze względów statycznych i ekonomicznych, do budowy zewnętrznych i wewnętrznych elementów budynków stosuje się często materiały bardzo różniące się zachowaniem przy odkształceniu. Do tych różnic dochodzi odmienne oddziaływanie klimatu (zewnątrz: promieniowanie słoneczne, dobowe i roczne wahania temperatury, działanie pary wodnej i wód opadowych; wewnątrz: przeważnie stały „ogrzewany klimat"). W niekorzystnych przypadkach na skutek nakładania się powyższych czynników mogą wystąpić znaczne różnice odkształceń lub osiadań między zewnętrznymi i wewnętrznymi elementami budowli (segregator aktów prawnych).

Ściany zewnętrzne i wewnętrzne są na ogół trwale połączone za pomocą stropów międzykondygna- cyjnych i ścian poprzecznych, a więc nie mogą odkształcać się swobodnie niezależnie od siebie (rys. 14). Może to prowadzić do powstania naprężeń w elementach budynku. W przypadku wewnętrznych ścian murowanych zachodzi szczególnie duże niebezpieczeństwo powstawania w nich rys (spękań) ze względu na ich niską wytrzymałość na naprężenia ścinające i rozciągające. Aby obciążone w ten sposób elementy nie ulegały zarysowaniu, wymagana jest nie tylko dokładna znajomość właściwości stosowanych materiałów budowlanych (przede wszystkim ich odkształcal- ności), ale także dokładne zbadanie i określenie możliwych różnic odkształceń poszczególnych elementów konstrukcji nośnej.

Wyniki badań szkód wskazuję, że uszkodzenia spowodowane rysami przechodzącymi przez cały przekrój poprzeczny ściany występuję przeważnie w obszarze połączeń z sąsiednimi elementami (stropodachami, ścianami zewnętrznymi). Poniżej omówiono te najczęściej występujące szkody i przyczyny ich powstawania (promocja 3 w 1).

Jeżeli na skutek dużej efektywnej rozpiętością) monolitycznego stropodachu w budynku wielopiętrowym jego odkształcenia są tak duże, że mogę wywołać uszkodzenia, to zachodzi potrzeba przesuwnego podparcia stropodachu. Wszystkie podpory na ścianach nośnych, poza obszarem wewnętrznym, należy wówczas ukształtować jako podpory ślizgowe na całej grubości tych ścian. Wewnętrzne ściany nienośne powinny być elastycznie połączone ze stropami.