Jakość betonu

Młotek Schmidta ustawia się prostopadle do badanej powierzchni, uprzednio oczyszczonej i oszlifowanej, i powoli naciska. Nacisk powoduje cofanie się masy uderzeniowej 20 i naciągnięcie sprężyny 5. Cofnięcie się masy do urządzenia spustowego powoduje automatyczne zwolnienie jej i uderzenie w trzpień 2 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po uderzeniu masa odbija się o odcinek uwidoczniony za pomocą wskaźnika 6 na skali 8. Skala ma długość 75 mm i podzielona jest na 100 części. Odczyt na skali nazywa się liczbą odbicia L. Istnieje wiele przyrządów skonstruowanych na zasadzie podobnej do działania młotka Schmidta a różniących się jedynie kształtem zewnętrznym i drobnymi szczegółami konstrukcyjnymi. Opisane sposoby pozwalają w zasadzie na zbadanie jakości zaczynu cementowego w betonie, a nie betonu jako całości (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do grupy sposobów umożliwiających zbadanie jakości betonu jako tworzywa zalicza się lokalne próby na rozciąganie, ścinanie i skręcanie.

Próby te z reguły prowadzą do częściowego uszkodzenia badanego elementu i niewiele różnią się od niszczącej metody wycinania próbek z konstrukcji za pomocą specjalnych urządzeń (uprawnienia budowlane).
Wskaźnikami charakteryzującymi jakość betonu są:
a. średnia wytrzymałość betonu na ściskanie R,
b. dolna graniczna wytrzymałość betonu na ściskanie Rm\n,
c. współczynnik jednorodności wytrzymałości betonu k,
d. wskaźnik zmienności wytrzymałości betonu v (R).

Określenie wymienionych wielkości jest uwarunkowane wyznaczeniem podstawowej korelacji pomiędzy wytrzymałością betonu a wielkością mierzoną za pomocą danego przyrządu sklerometrycznego. Ponieważ ustalenie takiej zależności, obejmującej wszystkie rodzaje betonu, nie jest możliwe, trzeba w zasadzie każdorazowo określać ją dla danego betonu. W praktyce ustala się czasami zależność dla pewnej grupy mieszanek betonu.
Ogólna zasada kontroli jakości betonu w konstrukcji za pomocą młotka Schmidta polega na określeniu wskaźników statystycznych rozkładu poszukiwanej wytrzymałości R na podstawie wskaźników rozkładu statystycznego mierzonej liczby odbicia L.

W celu liczbowego określenia wpływu niektórych parametrów na zależność R = /(L), o wartościach najczęściej spotykanych w praktyce budowlanej, zostały przeprowadzone w Instytucie Techniki Budowlanej badania laboratoryjne (program egzamin ustny).

Analogiczne nomogramy

Zbadano ok. 1000 próbek 0 16 cm wykonanych z betonu o stosunku cementowo-wodnym zmieniającym się od 1 do 3, z różnych cementów, przy użyciu jako kruszywa: żwiru, żużla, tłucznia bazaltowego, wapiennego i ceglanego. Beton, zagęszczony mechanicznie, dojrzewał w warunkach normowych, a następnie przechowywany był w stanie powietrzno-suchym. Badania przeprowadzono na próbkach w wieku 3-90 dni (opinie o programie).

Dla młotka Schmidta typu N, stosowanego w położeniu poziomym, statystyczne wskaźniki jakości betonu: R, v(R), Rmin i k wyznaczyć można wtedy z nomogramów. Wartości tmin przyjęto równe 1,65, co przy założeniu rozkładu normalnego wytrzymałości R odpowiada prawdopodobieństwu P = 5%>.
Analogiczne nomogramy dla młotka Schmidta typu L.

Podane nomogramy do określania statystycznych wskaźników wytrzymałości betonu sporządzono na podstawie badania próbek określonych rodzajów betonu (segregator aktów prawnych). Wobec tego rzeczywista wytrzymałość betonu w konstrukcji może się znacznie różnić od wytrzymałości określonej za pomocą tych nomogramów, jeżeli:
- wiek betonu jest niższy od 28 dni lub przekracza 100 dni,
- beton zawiera wyjątkowo słabe kruszywo,
- beton jest autoklawizowany lub napowietrzany,
- beton ma raki, spękania itp.,
- elementy betonowe są mało sztywne,
- beton jest bardzo suchy lub mokry,
- beton jest drobnoziarnisty.

Wytrzymałość betonu w wieku niższym od 28 dni lub przekraczającym 100 dni, określoną na podstawie podanych nomogramów, należy pomnożyć (promocja 3 w 1).