Jakość kruszywa

Jakość kruszywa ocenia się:
- według właściwości fizyczno-mechanicznych: wytrzymałości, mrozoodporność odporności na uderzenia, ścieralności, szczelności, porowatości, wodochłonności, gęstości objętościowej i gęstości nasypowej,
- według charakterystyki geometrycznej: składu granulometrycznego, wielkość ziarn, kształtu, stopnia obtoczenia i chropowatości ziarn,
- według stopnia czystości i niezbędnej jakości: zawartości szkodliwych domieszek i zanieczyszczeń,
- według jednolitości petrograficznej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z kruszyw mineralnych stosuje się do betonów zwykłych piaski naturalne lub żwir, grys, kliniec i tłuczeń, odpowiadające wymaganiom normowym i zapewniając niezbędne właściwości oraz oszczędny skład betonu. Kruszywa stanowiąc 75-85% masy betonu tworzą w nim zwarty, wytrzymały szkielet, zmniejszają skurcz przy twardnieniu zaczynu cementowego oraz obniżają koszt (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Uziarnienie kruszywa powinno być tak dobrane, aby zapewniało uzyskanie szczelnej mieszanki betonowej o wymaganej konsystencji, przy możliwie najmniejszym zużyciu cementu i wody. Według wymagań PN-75/B-06250 krzywa uziarnienia piasku do betonów (0-2 mm) powinna być zawarta w obszarach, a krzywa uziarnienia kruszywa grubego (powyżej 2 mm) (uprawnienia budowlane).
W czasie mieszania składników betonu stosuje się niekiedy dodatki i domieszki, modyfikujące cechy mieszanki i betonu. Domieszkami do betonu nazywa się substancje stosowane w ilościach na tyle małych, że nie muszą być traktowane jako jego składnik objętościowy, a dodatkami - materiały drobnoziarniste, które muszą być uwzględnione jako dodatkowy składnik objętościowy.

Do zarabiania i polewania betonów można stosować wodę pitną i wody naturalne (program egzamin ustny).

Wymagane właściwości mieszanki betonowej

Rodzaj, jakość i wzajemny stosunek składników mieszanki betonowej w znacznym tepniu ćcteiminują właściwości samej mieszanki, jak również uzyskanego z niej betonu. Skład mieszanki dobiera się wychodząc z warunku uzyskania betonu o określonych właściwościach fizyczno-mechanicznych i technologiczności mieszanki. Do głównych właściwości mieszanki betonowej, które określają jej technologiczność, a więc odpowiadają wymaganiom jej zagęszczania przy formowaniu kształtów i wykańczaniu powierzchni wyrobów, należą: konsystencja, jednorodność, spoistość, wodożądność, urabialność, szczelność.
Konsystencja mieszanki betonowej jest to stan fizyczny ciekłości albo zdolność do odkształcania się postaciowego. Zależy ona od ilości wody i cementu (ilości zaczynu cementowego) oraz składu granulometrycznego, kształtu i powierzchni kruszywa (opinie o programie).

Rozróżnia się pięć rodzajów konsystencji mieszanki. Konsystencję mieszanki dobiera się zależnie od miejsca i sposobu betonowania oraz sposobu jej zagęszczania przy formowaniu.
Jednorodność mieszanki betonowej osiąga się przez racjonalny dobór wzajemnego stosunku składników i zapewnienie optymalnego sposobu mieszania. Mieszankę uznaje się za jednorodną, gdy dowolna jej próba, o dostatecznie dużej objętości (nie mniej niż 5 razy przewyższającej maksymalny wymiar grubego ziarna) ma niezmienny skład.

Wodożądnością mieszanki betonowej nazywa się ilość wody konieczną do uzyskania mieszanki o wymaganej konsystencji (segregator aktów prawnych). Wodożądność zależy od jakości i stosunku składników mieszanki. Porównując zapotrzebowanie wody przez kruszywo grube i drobne można stwierdzić, że znacznie większa ilość wody uwięziona jest w przestrzeniach między ziarnami drobnego kruszywa. Przy dostatecznie małych średnicach przestrzenie międzyziarnowe są tak małe, że woda w postaci błonek i menisków wypełnia je niemal całkowicie; stąd mówi się o dużej więźliwości wody przez drobne kruszywo lub o dużej wodożądności kruszywa drobnego (promocja 3 w 1).

Wodożądność mieszanki wyraża się w procentach masy jej suchych składników lub w 1/m3 mieszanki. Dla kruszywa łamanego wodożądności należy zwiększyć o 10%. Wodożądność ma duże znaczenie dla technologii betonu, gdyż zawyżona ilość wody, oprócz nadmiernego zużycia cementu, prowadzi do zmniejszenia wytrzymałości i trwałości betonu.