Jakość technologiczna

Intensywny rozwój technologii - jako nauki obejmującej dział techniki dotyczący metod wytwarzania surowców, materiałów i wyrobów - nastąpił dopiero w XIX wieku. W drugiej jego połowie zaczęto definiować pojęcie technologiczności, określanej obecnie również terminem jakości technologicznej. W przemyśle przez pojęcie technologiczności konstrukcji rozumie się zespół tych cech rozwiązania konstrukcyjnego, które decydują o łatwości i możliwości jakościowo dobrego wykonania danego wyrobu w określonych warunkach produkcji (program uprawnienia budowlane na komputer).

W kluczowych dziedzinach przemysłu przyjęto od kilkudziesięciu lat zasadę konstruowania technologicznego. Spełnienie tego warunku jest zależne przede wszystkim od posiadania niezbędnych informacji o przewidywanych warunkach wykonywania konstruowanego obiektu lub wyrobu, właściwej analizy organizacji procesu produkcji oraz od umiejętnej oceny efektywności ekonomicznej projektowanej konstrukcji w danych warunkach produkcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W praktyce konstruktor nie jest w stanie mieć tak dobrej orientacji w problemach technologii i technologiczności. Dlatego też w wielu przypadkach wyodrębnia się tę dziedzinę wiedzy i powierza się ją technologom, którzy poza zagadnieniami technologii rozwiązują również zagadnienia ekonomiczne, organizacyjne, ergonomiczne i socjologiczne (uprawnienia budowlane).

W krajach uprzemysłowionych uczelnie techniczne przygotowują specjalistów, którzy potem zajmują się problematyką technologiczną i jakością technologiczną, współpracując przede wszystkim z konstruktorami w instytutach, biurach projektów oraz w przemyśle. W naszych warunkach zagadnienie to jest rozwiązywane podobnie. W wielu dziedzinach przemysłu konstruktorzy ściśle współpracują z technologami, a rozwiązania konstrukcyjne, nim trafią na linie produkcyjne, są weryfikowane i zmieniane w celu nadania im cech technologiczności. Wszelkie zmiany nie mogą oczywiście spowodować pogorszenia cech technicznych, użytkowych i estetycznych wyrobu (program egzamin ustny).

Technologiczność rozwiązań budowlanych

Pojęcie technologiczności konstrukcji maszyn i wyrobów powszechnego użytku znalazło już od kilkudziesięciu lat prawo obywatelstwa w praktyce przemysłowej. W budownictwie natomiast jest to pojęcie stosunkowo nowe, związane z obecnym rozwojem i uprzemysłowieniem procesów roboczych. Na przeszkodzie w szybkim zrozumieniu i upowszechnieniu związków technologiczności z ekonomiką produkcji stały dwie podstawowe przyczyny: przywiązywanie znaczenia głównie do przygotowania kadr inżynierskich i zawodowych w zakresie projektowania konstrukcyjnego oraz pogląd, że problematyka technologiczna należy wyłącznie do obszaru działalności wykonawstwa budowlanego (opinie o programie).

W rezultacie proces projektowania kończył się niekiedy na rozwiązaniach konstrukcyjnych, które były rozwiązaniami nie technologicznymi lub zbyt mało technologicznymi, co utrudniało ich realizację przy zastosowaniu nowoczesnych i efektywnych metod produkcji w wytwórniach, fabrykach i na placu budowy. Należy również dodać, że w jednostkach wykonawstwa budowlanego w początkowym okresie uprzemysłowienia budownictwa nie było tradycji, a czasem i warunków do zmian technologicznych konstrukcji przed jej realizacją (segregator aktów prawnych). Przeszkodą w jednoznacznym rozumieniu problemów technologiczności był także brak jednoznacznego zdefiniowania wielu pojęć i brak określenia związków oraz skutków odpowiedniej działalności w procesie przygotowania obiektów do realizacji. Omawiane zjawiska kształtowały się podobnie we wszystkich krajach europejskich. Drobne różnice wynikły z poziomu technologiczno-organizacyjnego, czasu i zakresu uprzemysłowienia budownictwa.

Technologiczność rozwiązań budowlanych i instalacyjnych to zespół cech określających możliwość sprawnego oraz efektywnego wykonania budowli, jej ustrojów i elementów bez szkody dla rozwiązań funkcji, konstrukcji, walorów użytkowych i estetycznych, z uwzględnieniem wymagań wynikających z danego poziomu technologiczno-organizacyjnego realizacji procesów roboczych. W tym samym znaczeniu używa się też często terminu jakość technologiczna. Terminy te nie powinny być rozszerzane - jak to nieraz bywa - na inne wymagania, które obowiązują w przygotowaniu rozwiązań projektowych indywidualnych lub systemowych, jak np. racjonalne wykorzystanie cech fizycznych materiałów, dobre warunki użytkowe czy estetyka (promocja 3 w 1).