Brak sygnału

Brak sygnału spowodowany zejściem statku z ustalonego położenia uruchamia serwomotory, a te z kolei odpowiednie śruby i popychacze powodujące powrót statku na miejsce (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wiele interesującego materiału w zakresie platform roboczych zawierają roczniki miesięcznika „Ocean Industry", wydawanego w Houston (Texas).
Przekrój i rzut poziomy projektowanego lotniska pływającego.

Platforma startowa wspiera się na pływakach zatopionych. Pływaki wykonane z betonu sprężonego tworzą kwadratowe elementy o długości boku ok. 60 m, każdy złożony z 64 komór o sklepionym dnie i stropie.
Właściwą platformę stanowi ruszt stalowy wspierający się na stalowych słupach rurowych. Ukośne tężniki zapewniają sztywność całości. Ruszt platformy przykryty jest prefabrykowanymi płytami żelbetowymi (rys. 3.120). Każdy pływak jest osobno zakotwiony do martwych kotwic w dnie, na głębokości ok. 120 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zmiany, jakim ulegał i ulega wzajemny układ mórz od czasu ich powstania, są dwojakiego rodzaju.

Niektóre z nich są wynikiem procesów geologicznych czy klimatycznych w skali makroskopowej - ruchów kontynentów, ruchów izostatycznych skorupy ziemskiej, topnienia olbrzymich lądolodów itp. , inne zaś pochodzą od procesów podrzędniejszych, objętych nazwą abrazji (uprawnienia budowlane).
Ta druga kategoria zjawisk, mających wpływ na kształtowanie się wybrzeży morskich, ogranicza się do stosunkowo wąskiego pasa, wzdłuż którego stykają się ze sobą morze i ląd. Główną rolę odgrywa w nich dynamiczna działalność fal, prądów morskich i czynników atmosferycznych, która przekształca zarys brzegów ustalony jako efekt procesów wyższego rzędu. Wierzchnia warstwa skorupy ziemskiej nosi nazwę sial (lub sal) od krzemu i glinu (Si+Al), dwu pierwiastków dominujących w składzie chemicznym skał, warstwę tę tworzących. Pod warstwą wierzchnią, grubości kilkudziesięciu kilometrów, zalega cięższa od niej gatunkowo warstwa sima, w której skład wchodzą skały o zawartości głównie krzemu i magnezu (Si+Mg) (program egzamin ustny).

Kontynenty

Kontynenty wyobrażamy sobie jako olbrzymie kry sialu zanurzone w simie. Kry te, według teorii Wegenera (1912), pod wpływem obrotu Ziemi i prądów termicznych w magnetycznym podłożu skorupy ziemskiej, wykonują pewne, niezmiernie powolne ruchy. W rytmie ruchu tych kier tworzą się lub giną na powierzchni Ziemi oceany i morza (opinie o programie).

Teoria Wegenera uważana z braku dowodów doświadczalnych przez część geologów za nienaukową, uzyskała w ostatnich latach, w wyniku m. in. głębokich (do 1 km) wierceń dna oceanów dokonanych ze statku „Glomar Challenger” oraz licznych badań paleomagnetycznych, potwierdzenie i wzbogaciła się o nową interpretację w postaci tzw. teorii wielkich płyt litosfery (segregator aktów prawnych).
Ruchy izostatyczne skorupy ziemskiej skierowane są pionowo. Przykładem ich jest podnoszenie się Półwyspu Skandynawskiego po wycofaniu się z jego terenów lądolodu. Mimo że lodowiec ten stopniał już kilkanaście tysięcy lat temu, ruch odciążonego lądu ku górze daje się zauważyć do dziś i wynosi w niektórych miejscach do 1 cm na rok. Taicie wynurzanie się lądu ma oczywiście wpływ na zarysy otaczających go mórz.

Mechanikę tych drugorzędnych procesów najłatwiej można zilustrować na przykładzie wybrzeża transgresyjnego, tj. takiego, w głąb którego wdarło się morze wskutek przyczyn wyższego rzędu. Przykład ten jest dla nas tym bardziej pouczający, że polskie brzegi Bałtyku należą właśnie do tego typu wybrzeży. Według Johnsona [20] kolejne fazy przekształcania się wybrzeża wskutek abrazji (promocja 3 w 1).

W fazie pierwotnej morze wdziera się w głąb lądu i oblewa utwory krajobrazowe o charakterze ściśle lądowym. Doliny rzek zamieniają się w zatoki, wzgórza stają się wyspami lub półwyspami. Na linii nowego brzegu morze nie zdążyło jeszcze wykonać żadnej pracy, nie wywarło jeszcze żadnego wpływu na jego ukształtowanie.