Jednakowe znaki

Jeżeli siła oddziela narożną część 4′ od reszty rdzenia (na rysunku siła P₂), to siła we wzdłużnicy 4 zmieni swój znak (na rozciąganie), podczas gdy znaki w pozostałych wzdłużnicach pozostaną bez zmiany. Ponieważ wzdłużnice 3 i 4 mają teraz jednakowe znaki, można zastąpić je jedną wzdłużnicą. Jeżeli więc 3 przesuniemy na próbę w prawo, zaś 4 w lewo, powstają siły styczne, oznaczone linią kreskowaną. Ponieważ siły te dają względem punktu 2′ momenty zgodne z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, będą one zmniejszały siłę ściskającą w 2, która równa jest sumie sił rozciągających (program uprawnienia budowlane na komputer). Dowodzi to, że ilość zbrojenia podłużnego zmniejsza się, gdy wzdłużnice 3 i 4 zbliżają się do siebie, a dalsze rozważania wykażą, że należy je złączyć w jedną.

Ogólnie biorąc, wyznaczony w ten sposób układ trzech wzdłużnie nie jest optymalny, gdyż położenie wzdłużnicy 2 było optymalne w układzie czterech wzdłużnie. Sposób określenia optymalnego układu z trzema wzdłużnicami omówiono poniżej. Rozpatrujemy teraz obciążenie, którego wypadkowa wynosi P₃. Ponieważ siła ta może być otrzymana z Pi za pomocą przesunięcia 3′ i 4′, znaki wzdłużnie 3 i 4 będą odwrotne w stosunku do tych, które są wskazane na rysunku, zaś znaki 1 i 2 pozostają bez zmian. A zatem wzdłużnice 2 i 3 mają jednakowe znaki (ściskanie). Rozumując jak wyżej, można wykazać, że ilość zbrojenia podłużnego zmniejsza się w miarę zbliżania się do siebie i 3, aż do całkowitego złączenia się. W ten sposób doszliśmy znowu do układu z trzema wzdłużnicami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla siły P₄, która odcina narożnik 3′ od reszty rdzenia, wzdłużnice 2, i 4 mają jednakowe znaki (ściskanie) i można wykazać, że minimum zbrojenia otrzymuje się przy układzie dwuwzdłużnicowym, w którym należy wzdłużnicę 1 inaczej umieścić. Siła P₅ zmienia znaki w 1 i 4, tak że zarówno w 1 jak i 2 występuje ściskanie, zaś w 3 i 4 rozciąganie. Łącząc te pary wzdłużnie dochodzimy do układu dwuwzdłużnicowego (uprawnienia budowlane).

Wyznaczenie właściwego układu

Z powyższych rozważań wypływa wniosek, że liczba wzdłużnie, którą należy wprowadzić, określa się za pomocą układu optymalnego czterech wzdłużnie dla danego obciążenia, przez połączenie kolejnych wzdłużnie tego samego znaku w jedną wzdłużnicę (program egzamin ustny).

Mając na uwadze położenie sił Pi - P₅, można to ująć w następującą zasadę: układ czterech wzdłużnie powinien być stosowany wówczas, gdy wypadkowa obciążenia nie przecina rdzenia tego układu; jeżeli wypadkowa przecina linię 1-4, należy zastosować układ trzech wzdłużnie i wreszcie, jeżeli wypadkowa przecina rdzeń poza linią 1-4, najwłaściwszym jest układ dwu wzdłużnie.

Jeżeli skręcanie przeważa nad zginaniem, stosujemy układ czterech wzdłużnie. W związku z tym można przeprowadzić analogię między rdzeniem w teorii wzdłużnie a środkiem ścinania w metodzie belkowej. Jeżeli mamy do czynienia z układem czterech wzdłużnie, odpowiednie ścinanie i siły we wzdłużnicach mogą być wyznaczone bezpośrednio (opinie o programie). Jeżeli natomiast używamy trzech lub dwóch wzdłużnie, dalsze studium zagadnienia jest niezbędne, aby ustalić ich położenie.

Wyznaczenie właściwego układu dwu wzdłużnie. Po ustaleniu konieczności zastosowania układu dwu wzdłużnie pozostaje do rozwiązania następujący problem: dla danego przekroju poprzecznego należy wyznaczyć taki łuk, dla którego linia ścinania pokrywa się z kierunkiem danej siły P. Zadanie rozwiązujemy za pomocą prób. Najpierw obieramy cięciwę 3 - 4, równoległą do P, zakładając np., że strzałka odpowiedniego łuku równa jest trzykrotnej odległości siły P od przekroju poprzecznego. W ten sposób wyznaczamy linię ścinania l’- 2′ (kreskowana) łuku 3 - 4 (segregator aktów prawnych).

Załóżmy teraz, że 1 - 2 jest to łuk, którego linią ścinania jest P i że 1′ - 2′ - 3′ - 4′ stanowi rdzeń czterech wzdłużnie układu 1 - 2 - 3 - 4. Ogólnie biorąc, odległość między 1 i 4 jest tak nieznaczna, że linię ścinania 2′ - 3′ można wyznaczyć bez trudności przyjmując np., że jest ona styczna w punkcie 4. Po wyznaczeniu w taki sam sposób 1′ - 4′ możemy wyznaczyć w przybliżeniu położenie 1, kreśląc linię 3 - 1 równoległą do 4′ - 2′. Przez korektę przyjętych linii ścinania uzyskujemy żądaną dokładność (promocja 3 w 1).