Płytki podłogowe

Płytki podłogowe o różnych wymiarach wyrabiane są z glin bogatych w kaolinit, często z różnymi dodatkami zabarwiającymi je na żądany kolor. Stosowane są do podłóg w pomieszczeniach o dużym natężeniu ruchu pieszego (teatry, dworce, poczekalnie itp.).
Do najstarszych materiałów budowlanych tego typu należą płyty, bloki i kostki odlewane z żużlu płynnego pochodzącego ze spalania śmieci, lub też z żużlu wielkopiecowego (program uprawnienia budowlane na komputer).
Osobny rodzaj stanowią wyroby uzyskane ze stopionych skał naturalnych tego typu jak porfiry, bazalty oraz diabazy.

Dają one produkty odznaczające się szczególnie wysoką wytrzymałością (300-8000 kG/cm2), twardością > 7,5 wg skali Mohse’a oraz wielką odpornością na ścieranie. Dzięki specjalnym warunkom chłodzenia wyroby uzyskują strukturę mikrokrystaliczną lub pół- krystaliczną (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Do tej kategorii materiałów budowlanych zaliczyć należy również wyroby otrzymywane ze szkła stopionego, formowane lub prasowane. Należą tu pustaki dęte. zamknięte ze wszystkich stron oraz prasowane drążone cegły i półcegły, wreszcie dachówki szklane, płyty faliste zbrojone i płytki chodnikowe.

Wszystkie te rodzaje wyrobów ze względu na swój skład chemiczny należą do kategorii krzemianów i glinokrzemianów zasadowych ze znaczną nieraz zawartością tlenków alkalicznych.
Pod względem struktury leizna kamienna może być tworzywem bezpostaciowym, przezroczystym (szkło) przeświecającym lub nieprzezroczystym oraz mikrokrystalicznym lub półkrystalicznym w przypadku żużla lub skał topionych.

Produkcja materiałów odlewanych obejmuje operacje:
a. stapianie surowców stanowiących leiznę kamienną.
b. odlewanie wyrobów w formach,
c. rekrystalizacja, czyli tzw. tamperowanie połączone z powolnym studzeniem (uprawnienia budowlane).

Według Riessa produkcja kostek żużlowych zapoczątkowana została w hucie „Kościuszko11 już w roku 1863.
Sposób produkcji polegał najpierw na właściwym przygotowaniu płynnego żużlu. W celu należytego odgazowania żużlu mieszano go z piaskiem aż do uzyskania gęstoplastycznej konsystencji. Tak uzyskaną masą wypełniano formy (dwudzielne) przybijając spiczastym prętem stalowym krzepnącą powierzchnię w celu wypuszczenia gazów, po czym ubijano plastyczną masę w formach nadając w ten sposób wyrobom właściwy kształt (kostki brukowe) (program egzamin ustny).

Specjalne piece

Po częściowym ostygnięciu kostki wyjmowano z form i przenoszono do specjalnych pieców, posypywano miałem węglowym, który zapalał się od gorących kostek i ulegał żarzeniu.
Materiał pozostawał w piecu w czasie 34 dni ulegając powolnemu ostyganiu i rekrystalizacji. Dzięki temu kostki uzyskiwały wysoką wytrzymałość i odporność na ścieranie.
Obecne metody produkcji są prawie całkowicie zmechanizowane i polegają na zlewaniu płynnego żużlu do form stalowych (opinie o programie).

Odpowiada on w przybliżeniu składowi żużlu wielkopiecowego. Pożądane jest zachowanie zbliżonego składu płynnego żużlu w celu zapewnienia jednorodności w zużywaniu produkowanego materiału. Prócz żużlu wielkopiecowego znajdują również zastosowanie żużle innego pochodzenia, np. z wytopu ołowiu oraz miedzi (kostki brukowe z żużlu z wytopu miedzi z łupków mansfeldzkich).
Według Lagunowa uzyskano kostki żużlowe (1933/34) o szczególnie dobrych własnościach (wytrzymałość na ściskanie do 3416 kG/cm2, szczelność w bębnie 4,2%) z żużlu o wysokiej zawartości ALO:i (19,55-23,63%) i stosunkowo niskiej zawartości MgO (2,35-3,90%) (segregator aktów prawnych).

Najczęściej stosowaną metodą produkcji lanych kostek żużlowych jest zlewanie żużlu wielkopiecowego na pola odlewnicze, na których ustawione są formy z blachy stalowej. Ilość form dostosowana jest do pojemności jednej kadzi. Podłoże pola odlewniczego wyrównuje się do poziomu i zagęszcza lekkim walcem.
Na tak przygotowanym podłożu rozściela się warstewkę grysiku żużlowego grubości ok. 2 cm o uziarnieniu 2-5 mm zmieszanego zazwyczaj z miałem koksowym. Pewną ilość miału koksowego dodaje się w celu zwiększenia odgazowania żużlu oraz dla ochrony form stalowych przed utlenieniem (promocja 3 w 1).