Języki urzędowe

Kanada jest krajem, w którym funkcjonują dwa języki urzędowe: angielski i francuski, przy czym znajomość obu deklaruje jedynie 17% mieszkańców (1996). Najbardziej rozpowszechniony jest język angielski, którego wyłączną znajomością legitymuje się 67,1% ludności. Quebec jest jedyną prowincją Kanady, gdzie dominuje język francuski, używany jako wyłączny przez 56,1% ogółu mieszkańców (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przeważającą grupą wyznaniową są katolicy (46%). Spośród pozostałych wyznań znaczącą pozycję zajmują członkowie Zjednoczonego Kościoła Kanady (I 7%) oraz anglikanie (12%). Stosunkowo wysoki jest udział bezwyzaniowców (7-10%) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Imigracyjny charakter kraju oraz wysoki poziom jego społeczno-ekonomicznego rozwoju sprawia, że w strukturze wiekowej ludności zaznacza się silnie obecność osób w wieku poniżej 15 lat (21%) oraz liczących 65 i więcej lat (12%). W tym drugim przypadku .%ynika to z wysokiego wskaźnika przeciętnego trwania życia: 76 lat dla mężczyzn i 83 lata dla kobiet (uprawnienia budowlane).

Narastająca fala imigrantów z Azji i Afryki, których znaczną część stanowią osoby nie posiadające elementarnego wykształcenia sprawia, że ok. 3% Kanadyjczyków w wieku ‘5 i więcej lat to analfabeci. Z drugiej strony systematycznie rośnie odsetek osób z wykształceniem uniwersyteckim (z 7,2% w 1976 do 13,4% w 1996). System edukacji oparty jest na obowiązkowym nauczaniu na poziomie elementarnym i średnim osób w wieku 6-15 lat, realizowanym w szkołach publicznych, prywatnych i wyznaniowych. Szkolnictwo wyższe, którego początki związane są z założonym 1635 w mieście Quebec kolegium jezuitów, reprezentowane jest aktualnie przez ok. 100 placówek typu college oraz 45 uniwersytetów. Do największych i najbardziej prestiżowych uczelni wyższych kraju należy uniwersytet Toronto, założony w 1827 pod nazwą King’s College at York (program egzamin ustny).

Kanada jest krajem o bardzo wysokim poziomie urbanizacji - 77% jej ludności mieszka .% miastach. Wśród poszczególnych prowincji terytoriów najwyższy odsetek ludności miejskiej notują (1996): Ontario (82,1%), Quebec (78,1%). Najniższy poziom urbanizacji wykazują Terytoria Północno-Zachodnie 36,7%), Wyspa Księcia Edwarda (39,9%) Nowy Brunszwik (47,5%) (opinie o programie).

Zasadnicze zmiany

Niemal 2/3 ludności miejskiej konc entruje się w 9 największych - powyżej 0,5 min mieszkańców obszarach metropolitalnych kraju, z których cztery liczą ich ponad 1 min; są to: Toronto (4,44 min mieszkańców), Montreal (3,36 min), Vancouver (1,83 min) i Ottawa - Hull (1,03 min). Charakterystyczną cechą ogólnokrajowego układu przestrzennego jest koncentracja ośrodków miejskich wzdłuż Rzeki Sw. Wawrzyńca oraz wybrzeża jeziora Ontario; skupia się tu połowa ludności miejskiej Kanady (segregator aktów prawnych).

Miejsce szczególne zajmuje w tym układzie strefa wybrzeża jeziora Ontario: od Oshawy (na wsch.) poprzez obszar metropolitalny Toronto i Hamilton po Saint Catharines - Niagara Falls (na pograniczu z USA). Rejon ten, zwany „Złotą Podkową" (Golden Horseshoe), zamieszkiwany przez ponad 6 min osób, stanowi wsch. część liczącego 31 min mieszkańców CHICATOR Megalopolis (od Chicago, poprzez Detroit i Cleveland leżące w Stanach Zjednoczonych, po kanadyjskie Toronto). W przypadku słabo i nierównomiernie zaludnionej Kanady, nieliczne, niekiedy wręcz pojedyncze, o względnie niewielkim zaludnieniu obszary metropolitalne koncentrują od 50 do 65% ogólnej liczby mieszkańców prowincji czy terytoriów (promocja 3 w 1).

W pewnych przypadkach twórz.) się układy typu dwubiegunowego, czego przykładem mogą być prowincje Quebec i Alberta. W pierwszej z nich obszary metropolitalne Montreal (3,36 min) i Ottawa-Hull (1,03 min) grupują 57,6% ludności Quebecu. Z kolei mieszkańcy obszarów metropolitalnych Edmonton (891,5 tys.) i Calgary (851,6 tys.) reprezentują aż 65,2% ludności prowincji Alberta. Wskazuje to na istnienie słabo rozwiniętego systemu ośrodków miejskich, który charakteryzuje silna zależność od układu z XVIII-XIX stulecia. Zasadnicze zmiany polegają g(. na wzroście demograficzno- -przestrzennym „starych" ośrodków miejskich oraz modernizacji i przebudowie ich centralnych części. Przystosowywane do nowych jakościowo i funkcjonalnie zadań, utrwalają i umacniają historyczny układ osadniczy i gospodarczy kraju.