Uchyb pomiaru

Zazwyczaj uważa się za pożądane powtórzenie go w celu sprawdzenia wyniku i stworzenia podstaw do oceny uzyskanej dokładności. Ten proces powtarzania jest konieczny zwłaszcza wtedy, kiedy badana klasa nie jest zbyt ściśle określona i z tego względu podlega szerokim wahaniom indywidualnym. Odnosi się to niemal zawsze do doświadczeń biologicznych, medycznych i rolniczych, gdzie bywają potrzebne duże liczby prób. Również w obserwacjach fizycznych bardzo pożądane jest dokonywanie powtórzeń kontrolnych w celu wychwycenia pomyłek (program uprawnienia budowlane na komputer). W przeszłości zdarzyło się wiele zabawnych przypadków’ wyciągania wniosków z niewystarczającej liczby doświadczeń. Opowiadają o badaniu, w którym poddano kurczęta pewnej kuracji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W sprawozdaniu podano następnie, że 33 % kurcząt wyzdrowiało, 33% zdechło, a co do pozostałych 33¹I₃% nie można było wyciągnąć żadnych wniosków, gdyż to jedno kurczę uciekło (uprawnienia budowlane)! Właściwa liczba powtórzeń dla danego przypadku zależy od wielkości różnic, których się poszukuje, jednorodności badanego materiału oraz dokładności techniki obserwacji. Jeżeli uchyb pomiaru lub obserwacji jest niniejszy od najmniejszej interesującej nas różnicy, to wówczas pozostaje jedynie zagadnienie zbadania liczby powtórzeń dostatecznie dużej, ażeby zmniejszyć uchyb pobrania próbki do żądanej wartości (program egzamin ustny).

Dźwiganie ciężarów

Jeżeli materiał jest wystarczająco jednorodny, lecz dokładność pomiaru jest zbyt mała, to powtórzenia mogą zwiększyć dokładność wyników lub też nie. Każde powtórzenie próby na obiekcie badanym i kontrolnym powinno mieć zapewnioną przypadkowość w sposób niezależny. Wtedy jakiekolwiek mylne skojarzenie obiektów kontrolnych z badanymi ma tendencje do wyrównania się, gdyż w wyniku wprowadzenia przypadkowości niektóre pary będą miały tendencję w pewnym kierunku, inne zaś w przeciwnym (opinie o programie).

Wyrównanie to będzie tym bardziej prawdopodobne, im większą liczbę par w^:eźmiemy pod uwagę. Przypuśćmy, że użyjemy jednej pary źle skojarzonej. Celem próby jest przekonanie się, czy pewien zestaw ćwiczeń może zwiększyć zdolność człowieka do dźwigania ciężarów, czy też nie. Przypuśćmy, że prawdziwa odpowiedź brzmi: ćwiczenia te mogą zwiększyć tę zdolność o 10 funtów. Niestety, obiekt badany i kontrolny zostały źle dobrane, z różnicą 20 funtów, tzn. jeszcze przed przeprowadzeniem ćwiczeń John może unieść o 20 funtów więcej niż Jane (segregator aktów prawnych).

W takim przypadku wnioski dotyczące wartości ćwiczeń będą zależały całkowicie od wyniku wprowadzenia przypadkowości, ponieważ John uniesie ciężar większy bez względu na to, czy będzie ćwiczył, czy też nie. Z drugiej strony, przypuśćmy, że używamy dwu takich mylnie skojarzonych par, przy czym John hędzie nadal współzawodniczył z Jane, oprócz tego zaś Bill z Betty. Dla każdej pary ustalamy za pomocą rzutu monetą, która osoba poddana będzie ćwiczeniom. Ponieważ robi się to oddzielnie dla każdej pary, więc istnieją cztery możliwe sposoby przeprowadzenia prób, wszystkie równie prawdopodobne (promocja 3 w 1).

Wyniki, jakie otrzymałoby się w owych czterech przypadkach, przy założeniu, że każda z dziewcząt może unieść 50 funtów bez ćwiczeń oraz 50+10 = 60 funtów po wykonaniu ćwiczeń, każdy zaś z chłopców 50+20 = 70 funtów przed ćwiczeniami oraz 70+10 = 80 funtów po ćwiczeniach. Tutaj otrzymujemy fałszywy wynik tylko raz na cztery przypadki (na dłuższą metę), zamiast pół laza, czyli raz na dwa przypadki, jak to było z jedną parą. W omawianym przykładzie tylko wtedy, gdy dwie z dziewcząt stanowią obiekty badane, błędne skojarzenie prowadzi do fałszywych wniosków jakościowych.