Kable prowadzone zewnątrz betonu

Wzdłuż kabli prowadzonych na zewnątrz betonu nie występują straty sił sprężających wywołanych przez tarcie. Łatwiej jest regulować w nich siły przez naprężenie wieszaków i wyrównywać straty powstałe wskutek pełzania stali lub betonu (program uprawnienia budowlane na komputer). Te różnice są niewątpliwymi zaletami sprężonych mostów wiszących.

Pomosty mostów wiszących są rozdzielne od słupów. Rozdzielność ta jest konieczna dla uniezależnienia ich odkształceń przy przenoszeniu sił na podpory i przy odkształceniach termicznych. Pomost wraz z zawieszeniami stanowi całość odkształcającą się niezależnie od słupów. Słupy zaś służą do przenoszenia oddziaływań kabli na podpory. Podlegają one siłom ściskającym. Nie ma celu wywoływanie w nich momentów zginających, gdyż momenty te nie przyczyniałyby się w sposób istotny do zmniejszenia sił normalnych w pomoście i zawieszeniach (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dlatego słupy powinny być oparte przegubowo na podporach. Są to przeto wahacze umożliwiające swobodne przemieszczanie kabli.

Powinny być one wydzielone z pomostu. Zwykle słupy są przeprowadzone przez otwory w płytach pomostu, albo też obejmują pomost od zewnątrz. Zwiększa to ich rozstaw w poprzek mostu, długość i koszt podpór.
W rozwiązaniach zarówno do oparcia słupów, jak i do ułożenia kabli w ich wierzchołkach zastosowano łożyska stalowe, obce konstrukcjom betonowym. Zamiast przegubów stalowych w innych rozwiązaniach ustawiano słupy na przegubach betonowych (uprawnienia budowlane).

Kable mogą być oparte na słupach poprzez nieprzesuwne łożyska stalowe rozkładające docisk na beton, bowiem ich przesunięcia są zabezpieczone przez wahliwość słupów. W rozwiązaniach  pomost jest oparty nad podporami w ten sposób, że przenosi na nie siły pionowe obu zwrotów. Stwarza to dodatkowe zależności między przemieszczeniami pomostu i odkształceniami tych połączeń, zwiększa stopień hiperstatyczności ustroju i mąci układ sił wewnętrznych. To samo dotyczy połączenia kabli przęseł z przyczółkami (program egzamin ustny). Połączenie to wykonano dla zachowania ciągłości powierzchni jezdni; nie zwrócono jednak uwagi na to, że przejrzystość konstrukcji zostaje przez nie skażona. Słuszniejsze jest przeto zabezpieczenie ciągłości powierzchni jezdni w taki sposób, który by nie wpływał na siły wewnętrzne. Można to uzyskać przez odpowiednie rozwinięcie pokrycia przerwy dylatacyjnej. Jest rzeczą zrozumiałą, że przemieszczenia krawędzi jezdni są większe w mostach wiszących niż w belkowych. Jest to wadą tych ustrojów (opinie o programie).

Płyta pomostu

Płyta pomostu jest jego półką górną. Półka dolna jest elementem niezależnym. Obie te półki są połączone cienkim środnikiem, którego grubość zależy jedynie od zakotwienia i ułożenia uzbrojenia miękkiego wzdłuż belki i w skrzyżowaniach z poprzecznicami, a nie od możności ułożenia kabli tak, jak to ma miejsce w przęsłach belkowych. Włączenie płyty pomostu do przekroju belek usztywniających czyni ten przekrój niesymetrycznym (segregator aktów prawnych).

Nie jest to jednak wadą rozwiązania, gdyż nie zwiększa ilości kabli. Dla zabezpieczenia belek stężających i pomostu od odkształceń rozciągających siły sprężające przenoszone z kabli przez końce belek powinny wywoływać w pomoście równomierne ściskanie wynoszące około połowy granic)’ naprężeń, to jest około 70 kG/cm2 przy marce betonu 400. Warunek ten może wpływać na ograniczenie pola przekroju pomostu, a więc na zmniejszenie grubości wszystkich jego części: płyt. środników i półek (promocja 3 w 1).

Umieszczenie belek usztywniających pod płytą pomostu zwiększa wysokość ustrojową, ale jest wskazane ze względu na niezasłanianie widoczności z mostu i na swobodę rozmieszczania pasm ruchu. Jeżeli przeto wypełnienie dwóch ostatnich warunków nie jest konieczne, to belki usztywniające mogą być wyprowadzone nad pomost. Zagadnienie pełzania belek w przekroju pomostu występuje w mostach wiszących tak samo j.ąk w mostach łukowych.