Kalafonia

Kalafonia jest pozostałością po destylacji oleju terpentynowego i żywic drzew iglastych, barwy od żółtej do ciemnobrązowej, konsystencji dość twardej. Jest ona termoplastyczna. Kalafonie handlowe oznaczane są literami w zależności od barwy.
Temperatura mięknienia kalafonii waha się w granicach 70-100°C (program uprawnienia budowlane na komputer). Kalafonia ogrzana do temperatury ciała ludzkiego staje się już lepka. Kalafonia rozpuszcza się dobrze w rozpuszczalnikach organicznych, roztwory kalafonii w benzynie i olejach węglopochodnych dobrze się mieszają z roztopionym asfaltem.

Głównym składnikiem kalafonii jest kwas abietynowy, łatwo się zmydlający.
Żywice i paki kumaronowe dodaje się podobnie jak kalafonię do mas izolacyjnych i lepików w celu zwiększenia ich zdolności lepiących (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Żywica kumaronowa jest produktem kondensacji i polimeryzacji kumaronu C8H60, otrzymywanym przy rafinacji benzenu stężonym kwasem siarkowym.
Żywice kumaronowe mają barwę jasnożółtą do ciemnobrązowej; najciemniejsze gatunki żywicy kumaronowej nazywane są pakiem kumaronowym. Konsystencja żywicy kumaronowej, w zależności od gatunku, jest różna - od bardzo gęstopłynnej cieczy do zupełnie twardej i kruchej masy (uprawnienia budowlane).

Jakość żywicy kumaronowej określa się na podstawie:
- barwy, porównując 5- lub 10-procentowy roztwór badanej żywicy w benzenie z roztworem 1,5 g dwuchromianu potasowego w 100 ml 50-procentowego kwasu siarkowego; w przypadku żywic stosowanych do produkcji materiałów izolacyjnych ciemnych barwa nie ma znaczenia;
- temperatury mięknienia, które bada się metodą Kraemera-Sarnowa: żywicę: o temp. mięknienia powyżej 50°C określa się jako bardzo twardą,
Pozostałość i paki kumaronowe są produktami zawierającymi mniej niż 50% żywicy kumaronowej; mogą one posiadać konsystencję od gęstej oleistej aż do zupełnie twardej i kruchej (program egzamin ustny).
Jako dodatek zwiększający lepkość żywica kumaronowa jest mniej wydajna niż kalafonia, dzięki jednak niższej cenie wyparła prawie całkowicie tę ostatnią z produkcji materiałów izolacyjnych.

Dodatek paków tłuszczowych

Do wyrobu lepików najlepiej nadają się pak kumaronowy i ciemne żywice kumaronowe twarde i średniotwarde, tj. o temperaturach więknienia 30-50°C według metody Kraemera-Sarnowa. Produkty twardsze o temperaturze mięknienia powyżej 50°C nie dają w mieszankach pożądanych efektów (opinie o programie).
Dodatek paków tłuszczowych do mas asfaltowych powoduje zwiększenie ich plastyczności, czyni je bardziej elastycznymi i zmniejsza ich kruchość. Stosuje się je jako dodatek do mas powłokowych (dla pap asfaltowych z powłoką), do mas zalewowych i kitów asfaltowych.

Paki tłuszczowe są pozostałościami otrzymywanymi przy destylacji kwasów tłuszczowych i lanoliny. Paki tłuszczowe są mieszaniną węglowodorów o charakterze asfaltenów, wolnych kwasów i oksykwasów tłuszczowych, laktonów, bezwodników i ketonów. Często zawierają niewielkie ilości mydeł miedziowych. Skład chemicznych kwasów tłuszczowych ulega częstym wahaniom.
Nazwą wypełniaczy określa się drobno sproszkowane materiały pochodzenia przeważnie mineralnego, dodawane do asfaltów i smół.
Dodatek ten ma za zadanie stworzenie wewnątrz masy bitumicznej szkieletu mineralnego, nadającego mieszance pewne specyficzne właściwości (segregator aktów prawnych). Zmiany cech charakterystycznych samego lepiszcza, które uzyskuje się przez dodatek wypełniaczy, mogą być następujące:
- podwyższenie temperatury mięknienia,
- zmniejszenie spływności,
- zwiększenie twardości i wytrzymałości,
- zmniejszenie penetracji,
- zmniejszenie ciągliwości.

Temperatura łamliwości może ulec zwyżce lub zniżce, zależnie od gatunku wypełniacza (promocja 3 w 1).
Nie wszystkie z tych zmian są korzystne, niektóre z nich, jak np. występujące podniesienie temperatury łamliwości, muszą być uważane za ujemne. Rodzaj wypełniacza oraz skład masy należy tak ustalić, aby uzyskać możliwie największą poprawę pożądanych właściwości przy możliwie małym pogorszeniu innych właściwości.
Niejednokrotnie dobre wyniki daje stosowanie wypełniaczy różnych gatunków zmieszanych ze sobą.