Kamienne pomniki

Z miasta skąd kiedyś szły ukazy carskiej tyranii, brzmi teraz swobodny głos ludu rosyjskiego obwieszczający wolność podbitym dawniej narodom, proklamujący niepodległość Polski. Radziecki Pietrograd, który w r. 1926 otrzymał imię wielkiego Lenina, otoczył najgłębszym pietyzmem i miłością kamienne pomniki swej historii. Założenia śródmiejskie starego Petersburga pełnią dziś funkcję ogólnomiejskiego centrum Leningradu socjalistycznego, jutro zgodnie z planami socjalistycznej przebudowy miasta staną się kluczowym elementem nowego, rozwijanego na miarę nowej epoki szerszego zespołu centrum 3V₂ milionowego miasta (program uprawnienia budowlane na komputer).

Centrum Leningradu rozpościera się nad Newą, w rejonie jej rozwidlenia na dwie odnogi: Wielką i Małą Newę. Centrum to jest organizmem wieloczłonowym złożonym z szeregu założeń cząstkowych zestawionych w harmonijnym powiązaniu wzajemnym w ten sposób, że każde zajmuje miejsce uzasadnione kompozycyjnie; całość centrum reprezentuje bogatą, lecz jednolicie hierarchiczną kompozycję (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Założenia śródmieścia leningradzkiego grupują się konsekwentnie wokół zwierciadła Newy, która staje się ogniskiem architektonicznym miasta. Centralny odcinek Newy zawarty między obecnymi mostami Kirowskim i Pałacowym (długość wzdłuż rzeki 1400 m przy szerokości 600 m do brzegów Wyspy Pietropawlowskicj lub 900 m do przeciwległego brzegu rzeki) zajmują i organizują kompozycyjnie trzy grupy architektoniczne: osiowe założenie Giełdy, wzniesione na cyplu Wyspy Wasyljewskiej, twierdza Pietropawłowska z pionem dzwonnicy katedralnej, w pobliżu północnego brzegu rzeki, oraz szereg monumentalnych gmachów usytuowanych za Pałacem Zimowym wzdłuż przeciwległego Wybrzeża Pałacowego (uprawnienia budowlane).

Bogactwo ogromnej przestrzeni wodnej

Bogactwo ogromnej przestrzeni wodnej, równowaga całego kompleksu architektonicznego, umiejętnie wprowadzone kontrasty jego składników jednoczonych przez kanwę poziomą rzeki i wybrzeży - wszystko to czyni z tego zespołu wielki centralny plac miasta, niedościgniony w swym bogactwie i harmonii. Centralne założenie Newy, stanowiące niewątpliwie ognisko kompozycyjne Leningradu, można oczywiście nazwać „głównym placem miasta jedynie w przenośni; musi ono mieć swój odpowiednik w głębi lądu, musi być uzupełnione przez prawdziwy zespół placowy przystosowany do społecznych funkcji centrum w życiu miasta (program egzamin ustny).

Takim założeniem jest plac Pałacowy usytuowany przed odwrotną, południową elewacją Pałacu Zimowego. Plac Pałacowy łączy się z rozległymi wolnymi przestrzeniami dochodzącymi do Newy z obu stron kompleksu Admiralicji (plac Dekabrystów, skwer Admiralicji, prześwit między Pałacem Zimowym i Admiralicją) (opinie o programie). Tak więc stare centrum Leningradu, które zastanawia już faktem usytuowania głównego punktu miasta bezpośrednio nad zwierciadłem rzeki, w swych fragmentach lądowych również wykazuje strukturę niecodzienną, o wielkim rozmachu przestrzennym (segregator aktów prawnych). Centrum nie sprowadza się tu do jakiegoś jednego placu, lecz składa się z szeregu łączących się wzajemnie otwartych przestrzeni połączonych z rzeką i związanych z asymetrycznie usytuowanym placem naczelnym. Skala tego systemu godna jest sąsiedztwa wielkiej rzeki i stanowi wykładnik przestrzennego rozmachu miasta. Ogólna długość placów Pałacowego, Admiralicji i Dekabrystów na odcinku od Sztabu Korpusów Gwardyjskich do gmachów Senatu i Synodu wynosi około kilometra!

Długość głównej elewacji gmachu Admiralicji przekracza 400 m. Centralną tę grupę podkreślają architektonicznie najświetniejsze zabytki Leningradu: Pałac Zimowy i Sztab Generalny (plac Pałacowy), Admiralicja (skwer i plac Dekabrystów), Senat i Synod, sobór Izaaka, Korpus Gwardii Konnej (plac Dekabrystów). Krańce tego układu znaczą dwa wielkie monumenty - pomnik Piotra I i kolumna Aleksandrowska. Szczególną rolę kompozycyjną odgrywa w zespole gmach Admiralicji. Wskutek swej obrzeżnej struktury nie może on pretendować do roli samodzielnej dominanty otaczających go placów (promocja 3 w 1). Raczej formuje te przestrzenie, raczej wspiera ich organizację architektoniczną swymi rozległymi korpusami - parawanami.