Kanał doprowadzający wodę

W tym rozwiązaniu z żelbetu wykonany jest tylko pionowy kanał doprowadzający wodę. Ze względów wytrzymałościowych (praca tylko na siły osiowe) najbardziej wskazany jest przekrój kołowy lub wielokątny kanału. Kanał ten ma w górnej swej części, czyli rozecie, szereg otworów dla koryt lub dla eternitowych rur wodorozdziału (program uprawnienia budowlane na komputer).

Oprócz opisanej tu konstrukcji żelbetowej podbudowy chłodni hiperboloidalnej, w której ścianka basenu wraz ze słupami podbudowy i stopą fundamentową stanowią monolit, wykonane są chłodnie, w których zbiornik stanowi zupełnie odrębną konstrukcję, nie powiązaną z fundamentem powłoki.

Każda para nośnych słupów ukośnych podbudowy komina wywiewnego chłodni hiperboloidalnej oparta jest na odpowiednio ukształtowanym, o pochyleniu zgodnym z pochyleniem osi słupów, bloku fundamentowym posadowionym na wytrzymałym podłożu, niekiedy za pośrednictwem pali lub studni zapuszczanych. Korona ścianki zbiornika znajduje się wówczas w odległości co najmniej 2,00 m od brzegu górnego bloków fundamentowych, odpada więc konieczność wykonywania tacy przeciwrozpryskowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jakkolwiek osiągnięto przy tej prefabrykowanej chłodni hiperboloidalnej pod każdym względem dobre rezultaty, należy jednak podkreślić, że tego rodzaju konstrukcja może być z powodzeniem stosowana tylko przy chłodniach małych rozmiarów. Przy dużych chłodniach hiperboloidalnych o średnicy i wysokości trzykrotnie większej niż opisywana nawet ustawienie samych prefabrykatów znacznie się komplikuje.
Problem prefabrykacji komina wywiewnego chłodni hiperboloidalnej starali się również rozwiązać Węgrzy, którzy wykonali najpierw chłodnię małej wysokości (23 m) z prefabrykowanych rombowych płyt panwiowych, a następnie chłodnię średnich wymiarów o wysokości ok. 45 m (uprawnienia budowlane).

Płyty panwiowe były układane ze specjalnego rusztowania poruszającego się wewnątrz chłodni, przy czym płyty zaopatrzone były na krawędziach w żłobki, w które wstawiano pręty zbrojenia i zalewano betonem. Należy tu zaznaczyć, że mimo wykonania dwóch obiektów zrezygnowano z opisanego sposobu prefabrykacji kominów hiperboloidalnych ze względu na duże trudności montażu, wielką liczbę różnych elementów (dla każdego pierścienia romby innych wymiarów) i trudności utrzymania linii południka i równoleżnika.

Chłodnie szkieletowe

W Polsce prowadzono rozważania techniczno-ekonomiczne co do możliwości stosowania prefabrykatów na kominy wywiewne chłodni hiperboloidalnych; wykonano nawet projekty koncepcyjne i wstępne (program egzamin ustny).

Stwierdzono, że opłacalność tego rodzaju konstrukcji byłaby możliwa tylko dla chłodni małych lub średnich gabarytów (maksymalna wysokość do 60 m).
Trwają natomiast prace nad prefabrykowaniem podbudowy i basenu chłodni, co pozwoliłoby wyeliminować specjalne, wymagające dużej ilości materiałów i robocizny, rusztowania drewniane (opinie o programie).

Oprócz opisanych tu chłodni powłokowych często jeszcze spotykane są chłodnie szkieletowe, korzystne dla mniejszych chłodni zarówno ze względów ekonomicznych (małe koszty budowy), jak też ze względów samego wykonawstwa (większość robót budowlanych stanowią roboty montażowe). Fundamenty i basen chłodni, jak również podbudowa pod komin wywiewny, wykonane są z żelbetu, natomiast szkieletowe konstrukcje nośne kominów chłodni wykonuje się głównie ze stali, jako kratownice przestrzenne o rzutach poziomych w kształcie wieloboków foremnych (segregator aktów prawnych).

Podbudowy żelbetowe pod szkieletową konstrukcję komina wywiewnego chłodni stosowane są wyłącznie w chłodniach typu poprzeczno-przeciwprądowego, w których rzut poziomy komina ustawionego na podbudowie jest znacznie mniejszy od rzutu samego basenu.

Podbudowa stanowi tu żelbetową ramownicę przestrzenną tworzącą zamknięty wielobok foremny, złożoną z N słupów pionowych połączonych górą wieńcem stężającym znajdującym się powyżej wodorozdziału chłodni, a więc 10 - 14 m powyżej poziomu terenu (promocja 3 w 1).