Kąpiele antyseptyczne uprawnienia budowlane

Do kąpieli antyseptycznych używa się środków różnorodnych, przeważnie jednak tych, które mają zastosowanie w metodzie powlekania powierzchniowego, a więc karbolineum węglowe, karbolineum wzmocnione, olej kreozotowy, fluorek sodu, fluorokrzemian cynku, fluralzil, sublimat. chlorek cynku (program uprawnienia budowlane na komputer). Chlorek cynku w zasadzie stosuje się przy kąpielach podwójnych, mianowicie przy pierwszej, przy drugiej zaś - olej kreozotowy.

Metody dyfuzyjne. Należą do nich metody suchej impregancji, pastowania, bandażowania, metoda zastrzykowa i nawiercania otworów, osmotyczna; są to metody oparte na wykorzystaniu zjawiska dyfuzji jak również osmozy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Metodę suchej impregnacji stosuje się w przypadkach, kiedy nie daje się zabezpieczyć gotowej powierzchni stosując inną metodę. Przy tej metodzie używa się takie sole, jak fluorek sodu, fluorokrzemiany sodu, cynku lub inne preparaty na nich oparte, zmieszane ze zwilżonymi trocinami bądź piaskiem. Grubość nakładanej warstwy wynosi ok. 1 cm.

Metoda pastowania. Metodę tę stosuje się do elementów silnie zagrożonych zagrzybieniem. Pastować można drewno suche i wilgotne, powlekając powierzchnie drewna pastą grzybobójczą. Metoda bandażowania. Metoda ta stanowi odmianę poprzedniej metody.

Stosuje się w niej bandaże grzybobójcze składające się z zewnętrznej warstwy wodoszczelnej (nie przepuszczającej powietrza), warstwy pasty grzybobójczej i muślinu. Muślin chroni pastę przed odpadnięciem. Środek impregnacyjny nie ulatnia się na zewnątrz i nie jest wymywany, przenika do wewnątrz i po pewnym czasie rozprzestrzenia się w całym bielu (uprawnienia budowlane).
Metoda zastrzykowa i metoda nawiercania otworów. Metoda pierwsza polega na nakłuwaniu drewna igłami wydrążonymi i wtłaczaniu przez nie środka impregnacyjnego. Igłę wbija się w drewno w odstępach ok. 5 cm na głębokość 4-7 cm. Ciecz impregnacyjna rozchodzi się wskutek osmozy w drewnie mokrym. Stosuje się do elementów już wbudowanych. Metoda nawiercania otworów stanowi odmianę metody zastrzyków.

Zamiast nakłuć wierci się otwory (osłabiające drewno), napełnia się je pastą i zatyka korkiem drewnianym (program egzamin ustny).
Metoda osmotyczna. Metoda ta jest odmianą metody pastowania i stosowana jest w ten sposób, że pnie drzew bezpośrednio po ścięciu okorowane i pozbawione łyka niezwłocznie pokrywa się pastą impregnacyjną. Pnie układa się w stosy i przykrywa wodoszczelnie na okres 2-3 miesięcy. Sole impregnacyjne przenikają głęboko do wnętrza wskutek osmozy.

Metoda wypierania soków

Metoda wypierania soków (Boucherie). Metoda ta stosowana jest zasadniczo tylko do całych pni drzew świeżo ściętych, nie okorowanych. Polega ona na przetłaczaniu roztworów soli wzdłuż pnia od odziomka ku wierzchołkowi tymi drogami, przez które przechodzą soki w drzewie (opinie o programie). Pnie układa się rzędami na podkładkach z lekkim pochyleniem, tak aby odziomek był wyżej. Na oczyszczony z zaskrzepłej żywicy, soków lub innych zanieczyszczeń koniec pnia nakłada się aparat w kształcie kołpaka, szczelnie obejmujący pień.

Do aparatu każdego pnia doprowadza się rurkę, przez którą dochodzi płyn impregnujący ze zbiornika, który dla wytworzenia ciśnienia umieszcza się na wieży zwykle o wysokości 10 m. Nasycenie uważa się za ukończone, gdy z wierzchołkowego końca pnia zacznie wypływać ciecz o stężeniu równym 50% stężenia płynu impregnującego. Nasycanie trwa od 4 do 14 dni, zależnie od rodzajów i wymiarów drewna. Metody ciśnieniowo-próżniowe (segregator aktów prawnych). Metoda ta jest odpowiednia dla drewna o wilgotności 20-ł-25%; metody tej nie należy jednak stosować dla impregnacji drewna jodły i świerku ze względu na bardzo mierne nasycenie, natomiast dobrze się ona nadaje do drewna szczególnie narażonego na gnicie, jak podkłady, słupy teletechniczne, kopalniaki. Do nasycania używany jest przede wszystkim, jako najbardziej skuteczny środek, olej kreozotowy, mieszanki oleju kreozotowego z naftą oraz flourku cynkowego i chlorku cynkowego w postaci emulsji.

Mieszanina oleju kreozotowego i roztworu chlorku cynkowego jest oszczędniejsza niż sam olej, a zarazem odporniejsza na wypłukiwanie od chlorku cynkowego. Za granicą podkłady kolejowe i słupy impregnuje się wodnymi solami Wolmana. Zasadniczo stosuje się dwie odmiany tej metody: metoda nasycania na pełno olejem kreozotowym (Bethel w r. 1838) oraz metoda oszczędnościowa (Rupping w r. 1905) (promocja 3 w 1).

W okrąglakach i podkładach środek nasycający przenika przez biel drewna; wprawdzie niecały przekrój jest przesycony, ale przy pęknięciach zarodniki grzybów natrafiają albo na przesiąknięty środkiem antyseptycznym biel, albo przy głębszych pęknięciach na twardziel, która jest bardziej trwała.

Sortymenty cienkie, jak deski, kostki brukowe itp., powinny być nasycone całkowicie antyseptykiem.