Katastrofalne uwolnienie energii wulkanicznej

Potężną erupcję było słychać w promieniu 160 kilometrów. Pod naporem powietrza, ogrzanego niczym w olbrzymim piecu, wystrzelił w niebo wielki słup popiołu i pyłu. Po tym pierwszym wybuchu nastąpił okres aktywności trwający następne dwa miesiące. Było to jednak zaledwie preludium do mającego nastąpić finału (program uprawnienia budowlane na komputer). Gwałtowne, katastrofalne uwolnienie energii wulkanicznej wulkanolodzy nazywają „paroksyzmem". 26 sierpnia wulkan na Krakatau został ogarnięty jednym z najpotężniejszych paroksyzmów, jakie kiedykolwiek zarejestrowano. Słup czarnego popiołu wystrzelił aż w górne warstwy atmosfery, ciemność spowiła całą cieśninę. Wulkan częściowo zapadł się, wywołując gigantyczną fale morską - tsunami. Pierwsze jej ofiary padły na Jawie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W ciągu nastąpiły następne wybuchy, które słyszano w odległości ponad 1000 kilo metrów. Ostatni akt samozniszczenia wysp} nastąpił w ciągu następnego dnia pod czas czterech eksplozji, z których trzecia była prawdopodobnie największe spośród zarejestrowanych w historii wulkan wyrzucił w niebo niemal 2( kilometrów sześciennych popiołu (uprawnienia budowlane). Zginęło 36000 ludzi: ci, których nie udusi- popiół lub nie zatruły toksyczne gazy zostali zatopieni przez fale sejsmiczne. Skutki tej kolosalnej eksplozji nieco później cały świat. Wytworzone przez wulkan atmosferyczna fala uderzeniowa kilkakrotnie obiegła glob Daleko w Północnej Ameryce wulkaniczny pył, poruszający się w stratosferze spowodował niezwykle jasne zachód słońca (program egzamin ustny).

Szklista skała

Najdziwniejsze jednak było to że pływający pumeks - lekka, szkliste skała - pokrył szlaki wodne i plaże na całym Oceanie Indyjskim. Sam wulkan całkowicie znikł pod powierzchnią morza, pozostawiając gigantyczny, krater otoczony fragmentami dawnej wyspy Krakatau. Na Ziemi znajduje się prawdopodobnie około 850 aktywnych wulkanów a jedna czwarta spośród nich - to wulkany podmorskie (opinie o programie). Nie są one rozmieszczone równomiernie, lecz tworzą grupy i łańcuchy, które musiały zdumiewać pierwszych wulkanologów próbujących zrozumieć naturę tych „wentyli’ wnętrza Ziemi. Dopiero w początkach naszego wieku tajemnica takiego rozmieszczenia łańcuchów wulkanicznych została ostatecznie wyjaśniona za pomocą teorii płyt tektonicznych. „Ognisty Pierścień" płytami niosącymi masywy kontynentów.

Krakatau leży w najbardziej aktywnej wulkanicznie części świata, gdzie tuż koło Indonezji Płyta Australijska jest wciskana pod Płytę Eurazjatycką. Wulkan Mount St. Helens, który eksplodował w roku 1980 po ponad stuletnim okresie uśpienia, leży w pobliżu styku Płyty Pacyficznej oraz Płyty Amerykańskiej. Natomiast wulkany na Morzu Śródziemnym - w tym Etna, Stromboli i Wezuwiusz - leżą w rejonie, stykaj a się płyty Afrykańska i Eurstyka się (segregator aktów prawnych).

W wyniku tego procesu na Hawajach powstał łańcuch ognistych gór liczący ponad 600 kilometrów długości. Wulkany tworzące wyspy leżące najdalej zachodzie od dawna pozostają w uśpieniu, natomiast na wschodzie - na samej wyspie Hawaii, czyli bezpośrednio nad plamą gorąca – wybuchają „etykietki" mogą być mylące. Zarejestrowana historia obejmuje zbyt krótki czas, by móc określić aktywność wulkanów. Zdarza się, że wybuchają one przez setki tysięcy lat, ale kolejne erupcje bywają rozdzielone wieloma stuleciami pozornego uśpienia (promocja 3 w 1). Ostatni wybuch takiego wulkanu mógł się więc wydarzyć, zanim jeszcze zaczęto odnotowywać erupcje w odpowiednich annałach, a pozorne uśpienie czy na dzisiaj ocenić korzystając z wielu precyzyjnych instrumentów pomiarowych. Wprawdzie nie mogą one bezpośrednio przewidzieć momentu erupcji, ale pozwalają oszacować poziom zagrożenia. W czasach, gdy wulkanologia nie stała się jeszcze dyscypliną naukową, prognozowanie erupcji przypominało grę hazardową i opierało się na prawidłowej interpretacji oznak.