Kierat pompowy

Kierat pompowy - w kopalnictwie naftowym urządzenie do pompowania grupowego złożone z silnika z dwoma korbowodami i koła kieratowego, służące do uruchamiania kilku lub kilkunastu pomp wgłębnych.
Kierowalność samochodu - właściwość samochodu wynikająca z jego cech konstrukcyjnych, decydująca o łatwości prowadzenia go po dowolnej drodze.
Kierowanie - sterowanie ruchem obiektu (pojazdu, statku, pocisku) po torze (program uprawnienia budowlane na komputer).

Kierowanie końcowe - kierowanie pociskiem w końcowej fazie jego lotu.
Kierowanie programowe - kierowanie zdalne (pociskami) polegające na tym, że pożądany tor pocisku osiąga się przez wprowadzenie przed startem pewnego programu działania pokładowych urządzeń kierujących.
Kierowanie rozkazami - kierowanie pociskiem oparte na przesyłaniu do pocisku bezpośrednich sygnałów kierujących, przy czym położenie celu i pocisku określane jest przez urządzenia lokacyjne znajdujące się poza pociskiem.
Kierowanie ruchami górotworu - zapobieganie skutkom eksploatacji górniczej na powierzchni przez stosowanie odpowiedniego sposobu eksploatacji, odpowiedniego kierunku wybierania i odpowiedniej prędkości wybierania oraz przez odpowiednie rozmieszczenie frontów eksploatacji w różnych pokładach.
Kierowanie stropem - planowe powodowanie zawałów łub osiadania stropu.
Kierowanie wiązką - kierowanie pociskiem polegające na wytworzeniu w przestrzeni charakterystycznego miejsca (linii, powierzchni) za pomocą wiązek fal radiowych lub świetlnych, wzdłuż których powinien poruszać się pocisk; odchylenie pocisku od wyznaczonej linii lub powierzchni określane jest w samym pocisku i powoduje automatyczne skorygowanie toru.
Kierowanie wstępne - kierowanie pociskiem w początkowej fazie jego lotu.
Kierowanie zdalne - kierowanie (pojazdem, statkiem, pociskiem) na odległość (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Kierownica 1, mechanizm kierowniczy - mechanizm do kierowania pojazdem samochodowym, składający się z koła kierownicy, wału, kolumny i przekładni.
Kierownica 2 - koło kierownicy.

Kierownica 3 (maszyny przepływowej) - zespół maszyny przepływowej służący do prowadzenia czynnika oraz, zależnie od rodzaju maszyny, do wytwarzania energii kinetycznej czynnika bądź do regulacji dopływu czynnika do wirnika.
Kierownica 4 - dodatkowy odcinek szyny, o przekroju normalnym lub specjalnym, umieszczony po wewnętrznej stronie zewnętrznej szyny na rozjeździe, aby zapewnić zestawom kołowym utrzymanie właściwego kierunku przy przejeździć przez krzyżownicę.
Kierownica 5 - tama podłużna nadająca strugom wody kierunek wymagany w związku z regulacją rzeki.
Kierownica 6 - sieć pionowa naprowadzająca ryby do pułapki.

Kierownica aerodynamiczna

Kierownica aerodynamiczna, grzebień aerodynamiczny - płaska listwa umocowana pionowo na górnej powierzchni skośnego skrzydłasamolotu równolegle do jego osi; k.a. poprawia opływ płata przy dużych prędkościach i zwiększa stateczność samolotu (uprawnienia budowlane).
Kierownica łańcuchowej - oś współrzędnych x, względem której równanie łańcuchowej ma postać y = achx/a.
Kierownica powierzchni (stożkowej lub walcowej) - linia na danej powierzchni, którą przecinają wszystkią tworzące prostoliniowe danej powierzchni.
Kierownica stożkowej - prosta stała związana z odpowiednim ogniskiem stożkowej w ten sposób, iż stosunek odległości bieżącego punktu stożkowej od ogniska i od tej prostej jest stały.
Kierownica strug - kierownica aerodynamiczna (program egzamin ustny).
Kierownica topograficzna - podstawowy instrument do wykonywania map topograficznych; k.t. składa się z liniału, kolumienki, lunety i koła pionowego i służy do pomiaru odległości, wysokości oraz do graficznego wyznaczania kierunku.

Kierownice ruchu - tory trzech wybranych punktów ciała sztywnego, nie leżących na jednej prostej.
Kierunek 1 - mat. cecha charakteryzująca położenie prostej w przestrzeni wspólne dla wszystkich prostych równoległych; dokładniej klasa abstrakcji następującej relacji równoważności w zbiorze prostych w przestrzeni I, = h <=> l\ || li gdzie || oznacza, że prosta l\ jest równoległa do h (opinie o programie).
Kierunek 2 - rzut celowej na płaszczyznę poziomą miejsca obserwacji, określony wartością kąta wyznaczającego położenie tego rzutu w stosunku do kierunku początkowego.
Kierunek geocentryczny - kierunek do ciała niebieskiego wychodzący ze środka Ziemi.
Kierunek hełiocentryczny - kierunek do ciała niebieskiego wychodzący ze środka Słońca.
Kierunek łatwego magnesowania, oś łatwego magnesowania - kierunek w ferromagnetyku, wzdłuż którego przy namagnesowaniu do nasycenia zużywa się najmniejszą energię zewnętrznego pola magnesującego.
Kierunek nawiązujący - kierunek przyjęty do nawiązania pomiarów kątowych (segregator aktów prawnych).

Kierunek początkowy, kierunek wyjściowy - kierunek, od którego są określane w miarach kątowych wszystkie inne kierunki spostrzegane na stanowisku instrumentu.
Kierunek przewodzenia (złącza p-ń)* - kierunek przepływu prądu stałego, dla którego złącze p-n ma najmniejszy opór (określenie może dotyczyć elementów tunelowych).
Kierunek topocentryczny -  kierunek do ciała niebieskiego wychodzący z danego punktu na powierzchni Ziemi.
Kierunek trudnego magnesowania, oś trudnego magnesowania - kierunek w ferromagnetyku, wzdłuż którego przy namagnesowaniu do nasycenia zużywa się największą energię zewnętrznego pola magnesującego.
Kierunek wewnętrzny - kierunek z punktu wyznaczanego.
Kierunek wiatru - kierunek, z którego wieje wiatr; (2) nawig. kierunek, w którym wieje wiatr, określony kątem między północnym kierunkiem południka a wektorem wiatru (promocja 3 w 1).