Klasyfikacja sklejki

Podstawę klasyfikacji sklejki stanowią: rodzaj użytego drewna (liściaste, iglaste), stopień odporności na działanie wody, kierunek przebiegu włókien drzewnych, stan powierzchni obłogów, stopień uszlachetnienia, przeznaczenie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ze względu na chropowatość powierzchni rozróżniamy: sklejkę nieszlifowaną (0) i szlifowaną (1). Klasyfikacja jakościowa sklejki rozróżnia cztery klasy A, B, BB, BBB. O jakości sklejki decyduje prawa powierzchnia, a jej lewa powierzchnia nie może być gorsza o więcej niż dwie klasy. O jakości decyduje występowanie wad drewna (sęki, zgnilizna, sinizna, pęcherze żywiczne) oraz wad produkcji (szorstkość powierzchni, plamy, pęknięcia, przebicia kleju). Na każdym arkuszu sklejki na lewej powierzchni umieszcza się cechę pozwalającą na określenie jej klasy, właściwości i przeznaczenia.

Zalety sklejki:
a) Jako materiał konstrukcyjny ma dużą wytrzymałość w stosunku do ciężaru (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
b) Ma wyrównane właściwości mechaniczne wzdłuż i w poprzek arkusza.
c) Jest co najmniej kilka razy lżejsza od produktów drewnopochodnych o równoważnej grubości i wytrzymałości.
d) Ma małą przewodność cieplną.
e) Ma dużą udarność i nie traci tej cechy również w stanie mokrym.
f) Ma stabilność wymiarową - po namoknięciu i wyschnięciu wraca do wymiarów wyjściowych.
g) Pod działaniem wilgoci jest bardziej odporna na odkształcenia niż inne produkty drewnopochodne (uprawnienia budowlane).
h) Ma możliwość łatwego zginania i profilowania.
i) Można z niej wykonywać arkusze o dużych wymiarach.

Sklejki są stosowane, przez producentów deskowań, przede wszystkim na poszycia deskowań. Podstawowym formatem sklejek stosowanych do deskowań jest format 2500 x 1250 mm. Są to sklejki o grubości 15-21 mm. Powierzchnia ich może być bakelizowana, foliowana (dwustronnie gładka folia o gramaturze 170 g/nr), a także przystosowana do potrzeb betonu architektonicznego. Mała przyczepność sklejki do betonu oraz odporność na zmiany wilgotności powoduje, że możliwości wielokrotnego jej użycia są duże. Najbardziej narażone na niszczenie są krawędzie sklejki (program egzamin ustny).

Specjalistyczne zabezpieczenia bloków

Specjalistycznego zabezpieczenia boków i czół, w zamówionych formatkach arkuszy sklejek, na specjalne zamówienie dokonuje producent deskowań. Sklejka stosowana w płytach ramowych, gdzie krawędzie na całym obwodzie są chronione, może być użyta w procesach betonowania od 80 do 100 razy. Mniejszą krotność użycia, bo od 40 do 50, ma sklejka bez zabezpieczeń mechanicznych krawędzi.

Sklejki do deskowań są produkowane zgodnie z normą ZN-2005/BZS-ST-1 „Sklejka techniczna”. Dokument ten określa wymagania odnośnie do: wymiarów, wichrowatości, trwałej odporności oraz wytrzymałości spoin na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, jakości powierzchni i wytrzymałości na zginanie statyczne (opinie o programie).
Stal wykorzystuje się do wytwarzania prawie wszystkich podstawowych elementów deskowań. Wynika to z cech mechanicznych stali: dużej wytrzymałości na ściskanie i rozciąganie oraz dużej wytrzymałości na ścinanie. Największą zaletą elementów deskowań wykonanych ze stali jest trwałość, możliwość wielokrotnego ich użycia oraz gładkość powierzchni betonowej konstrukcji i łatwość rozformowywania.

Do wad tych deskowań należy duży ciężar jednostkowy, duża przewodność cieplna, podatność na korozję oraz znaczny koszt stali i jej obróbki.
Do podstawowych elementów stalowych deskowań zaliczamy: blachy stalowe, profile walcowane, rury i łączniki (segregator aktów prawnych).
Blachy stalowe o grubości 2 mm stosuje się na poszycia form. Do wykonywania tzw. betonów architektonicznych na poszycia form są stosowane blachy profilowane, które wytwarzają określony odcisk negatywny.

Blachy stalowe o grubości 3-6 mm są stosowane jako wstawki kompensacyjne w fabrycznie wykonanych formatach. Blachy faliste wykorzystuje się również jako tzw. deskowania tracone w zespolonych płytach stropowych. Z cienkich blach profilowanych wykonuje się rury (np. spiro) do formowania wewnętrznych pustek w betonie (promocja 3 w 1). Stalowe rury są używane do wytwarzania podpór i zastrzałów. Są to najczęściej rury ciągnione bezszwowe, ogniowo ocynkowane wewnątrz i na zewnątrz.