Kleikowanie skrobi

Kleikowanie skrobi - powstawanie kleiku skrobiowego w wyniku wchłaniania wody przez ziarna skrobiowe wskutek solwatacji; k. s. jest reakcją nieodwracalną; poszczególne rodzaje skrobi różnią się między sobą temperaturą kleikowania (program uprawnienia budowlane na komputer).
Klej - substancja (organiczna lub nieorganiczna) zdolna do trwałego łączenia ze sobą powierzchni jednakowych lub różnych ciał; podstawowym składnikiem k. są naturalne lub syntetyczne substancje wielkocząsteczkowe, odznaczające się dużą przyczepnością; większość k. zawiera również rozpuszczalniki, rozcieńczalniki, utwardzacze, zmiękczacze, wypełniacze itp.; klejenie zachodzi wskutek wyparowania rozpuszczalnika, wyparowania połączonego z reakcjami chemicznymi, albo wskutek krzepnięcia stopionej masy wywołanego ochłodzeniem.

Klej albuminowy - klej otrzymywany przez rozpuszczenie albuminy czystej lub produktów bogatych w albuminę, najczęściej krwi, z niewielkim dodatkiem wapna gaszonego; stosowany jest przeważnie przy wyrobie sklejek.
Klej aminowy - niemodyfikowana żywica aminowa o ograniczonej rozpuszczalności w wodzie; k. a. stosowany jest do klejenia drewna i tworzyw celulozowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Klej dekstrynowy - klej roślinny, wodna mieszanina dekstryn białych lub żółtych z różnymi dodatkami rozklejającymi skrobię znajdującą się jeszcze w dekstrynie, zwiększającymi siłę klejącą; k. d. służą głównie do klejenia papieru.
Klej emulsyjny - klej w postaci emulsji lub zawiesiny koloidalnie rozdrobnionego spoiwa w cieczy; rozróżnia się emulsje typu OW (olej w wodzie), w których fazę rozproszoną stanowi spoiwo organiczne lub jego roztwór w rozpuszczalniku organicznym a fazą rozpraszającą jest woda, oraz emulsje typu WO (woda w oleju), w których fazę rozproszoną stanowi woda, a fazą rozpraszającą jest ciekłe spoiwo organiczne lub jego roztwór w rozpuszczalniku organicznym.
Klej epoksydowy - klej oparty na żywicach epoksydowych z dodatkiem plastyfikatorów i rozcieńczalników; k. e. stosowane są do łączenia metali, w elektrotechnice do produkcji lakierów impregnacyjnych, oporników i kondensatorów.
Klej kauczukowy - klej w postaci koloidalnego roztworu kauczuku naturalnego lub syntetycznego w rozpuszczalnikach organicznych; k. k. stosuje się do klejenia gumy w przemyśle obuwniczym, w introligatorstwie, do klejenia tkanin, papieru itp.

Klej kazeinowy - klej w postaci roztworu kazeiny kwasowej z niewielkim dodatkiem substancji alkalicznych jak soda, wapno gaszone, boraks, szkło wodne; szybko wiąże dając żele nieodwracalne; odporny na działanie wilgoci; stosowany jest do klejenia drewna, w przemyśle farbiarskim i papierniczym.
Klej kostny, klej glutynowy - substancja białkowa zwana glutyną, powstała w wyniku częściowej hydrolizy kolagenu kostnego; k. k. jest stosowany głównie do klejenia drewna (uprawnienia budowlane).

Klej melaminowo-formaldehydowy

Klej melaminowo-formaldehydowy - klej syntetyczny odporny na wilgoć nawet w podwyższonej temperaturze; mieszanina żywicy melaminowo-formaldehydowej w wodzie z substancjami utwardzającymi, zmiękczającymi oraz wypełniającymi; k. m-f. jest stosowany do klejenia drewna.
Klej mocznikowo-formaldehydowy, klej karbamidowy - klej syntetyczny odporny na wilgoć, zawierający żywicę mocznikowo-formaldehydową rozpuszczalną w wodzie; k. m.-f. stosuje się do klejenia drewna.
Klej naturalny - substancja, najczęściej organiczna, tworząca roztwory koloidalne o charakterze zolu; k. n. mogą być pochodzenia zwierzęcego o charakterze białkowym (klej albuminowy, klej kazeinowy, klej kostny) i roślinne (klej skrobiowy, klej dekstrynowy, klej z gumy arabskiej) (program egzamin ustny).

Klej nitrocelulozowy - klej w postaci roztworu nitrocelulozy w rozpuszczalnikach organicznych z dodatkiem substancji zmiękczających; k. n. stosowany jest głównie w przemyśle obuwniczym, galanterii skórzanej, do klejenia pasów transmisyjnych itp.; daje spoinę odporną na wodę i temperaturę.
Klej poliuretanowy - klej, którego głównym składnikiem jest żywica poliuretanowa; k. p. charakteryzuje się dużą elastycznością, możliwością sieciowania na zimno lub gorąco, zapewniającego doskonałą odporność na działanie rozpuszczalników i przyczepność zarówno do metali, jak i materiałów polarnych (drewno, celuloza, skóra) i niepolamych (tworzywo sztuczne, kauczuki).
Klej poliwinylowy, klej winylowy - klej, którego głównym składnikiem jest polimer winylowy; k. p. stosowane są do naklejania materiału ściernego na tarcze metalowe, wykładzin metalowych w zbiornikach, folii octano-cel u łozowych na szkło i in (opinie o programie).
Klej roślinny - klej sporządzany ze skrobi, mąki, dekstryny lub soków drzew.
Klej rozpuszczalnikowy - klej będący roztworem spoiwa w rozpuszczalniku organicznym.

Klej rybny - klej otrzymywany z kolagenowych surowców ubocznych przemysłu rybnego (pęcherze, łuski, głowy, płetwy itp.); k. r. stosuje się w przemyśle drzewnym i papierniczym.
Klej schnący - klej wiążący przez odparowanie wody lub rozpuszczalnika organicznego (segregator aktów prawnych).
Klej skórny - klej z odpadków skór zwierzęcych; k. s. ma własności zbliżone do kleju kostnego, ale zwykle przewyższa go jakością; stosowany jest głównie do klejenia drewna.
Klej skrobiowy - klej roślinny sporządzony przez hydrolizę skrobi, najczęściej ziemniaczanej w środowisku alkalicznym lub kwaśnym, lub przez działanie środkami utleniającymi albo wywołującymi pęcznienie; k. s. stosowane są do klejenia papieru, sklejki oraz jako plastyfikatory klejów z żywic syntetycznych.

Klej sylikonowy - klej, którego głównym składnikiem jest żywica krzemoorganiczna; k. s. odznaczają się dużą przyczepnością do metali, betonu, drewna, tworzyw sztucznych i in., szybko wysychają, przez czas dłuższy zachowują niezmienione własności.
Klej syntetyczny - substancja otrzymywana syntetycznie, o własnościach podobnych do klejów (promocja 3 w 1).