Kleje mocznikowe

Do utwardzenia klejów mocznikowych stosuje się różne utwardzacze, a mianowicie:

• do klejenia na gorąco - silne kwasy, mieszaniny soli amonowych, mocznika oraz amoniaku; np. utwardzacz MG to mieszanina mocznika z salmiakiem, a utwardzacz KW - mieszanina mocznika, salmiaku i wody amoniakalnej,
• do klejenia na zimno - kwasy organiczne, jak np. szczawiowy, mrówkowy i salmiak (utwardzacz MZ) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy klejeniu stosuje się tzw. zagęszczacze (przeważnie mąkę żytnią lub ziemniaczaną) lub spienianie objętościowe, tzn. mieszanie z minimalnym dodatkiem środka spieniającego. Klej może być nakładany ręcznie lub maszynowo.

Do prawidłowego sklejania potrzebne jest ciśnienie w granicach 5 + 18 kG/cm-. Ogrzewanie w czasie utwardzania przyspiesza ten proces i zapewnia lepszą wytrzymałość. Stosuje się ogrzewanie parą i elektryczne, a najszybsze jest ogrzewanie prądami wielkiej częstotliwości (najnowocześniejsze) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zastosowanie tego sposobu ogrzewania jest wprawdzie ograniczone i dość kosztowne, ale przy seryjnej produkcji daje bardzo duże wydajności. Ostatnio opracowano szereg metod zastosowania prądów wielkiej częstotliwości, dostosowanych do potrzeb i wymagań.

Kleje mocznikowe w roztworach mają ograniczoną żywotność (ok. 3 miesięcy). Znacznie lepszą stabilność mają kleje mocznikowe suche (w proszku), które rozpuszcza się w wodzie przed zastosowaniem (uprawnienia budowlane). Ta grupa klejów jest u nas dość popularna i kilka zakładów produkuje szereg gatunków klejów i żywic w roztworach alkoholowych, alko- holowo-wodnych i wodnych; kleje te służą do klejenia i nasycania drewna, papieru, tkanin itp. Niektóre służą do produkcji kitów chemoodpornych (np. żywica F-110). Zastosowanie tych żywic umożliwia produkcję szeregu ciekawych artykułów dla budownictwa (program egzamin ustny).

Klejenie drewna

Kleje rezorcynowo-formaldehydowe (w Polsce nie produkowane) umożliwiają klejenie drewna, korka, azbestu, kamionki, porcelany, azbestocementu itp., przy czym spoiny są trwalsze i mocniejsze niż przy klejach mocznikowych lub fenolowych. Na przykład klej Aerodux 185 utwardzony utwardzaczem HRP 150 lub HRP 155 (prod. Ciba) odpowiada wymaganiom normy angielskiej BS 1203:1954/WBP, 1204:1956/WBP (GF i CC), tzn. spoina po 72 godzinach gotowania w wodzie ma wytrzymałość na ścinanie co najmniej 105 kG/cm². Oprócz tego jest odporna na działanie kwasów, słabych alkaliów, różnych rozpuszczalników oraz czynników atmosferycznych, nadaje się więc szczególnie do klejenia konstrukcji drewnianych (opinie o programie).

Są to przeważnie emulsje wodne polioctanu winylu, z dodatkiem zmiękczaczy, roztworów żywic syntetycznych w rozpuszczalnikach organicznych i napełniaczy. Służą one do przyklejania wykładzin podłogowych z polichlorku winylu jak również klepki drewnianej do podłoża betonowego, do łączenia folii aluminiowej z tekturą itp. Produkuje się już u nas kilka rodzajów tego kleju, a ich charakterystyczne dane są zebrane w tabl. 3-17. W tablicy tej podano również właściwości klejów poliwinylo- wo-butyralowych, różnych klejów do twardego i zmiękczonego polichlorku winylu oraz kleju kauczukowo-lateksowcgo, stosowanego do przyklejania wykładzin z PCW (twardych płyt) w mieszaninie z cementem (segregator aktów prawnych). Klej ten ma gorsze własności, ale jest tani, może więc być stosowany, gdy nie przewiduje się wysokich wymagań.

Kleje epoksydowe produkowane są przez Zakłady Chemiczne „Sarzyna” jako: Epidian 100, Epidian 101 i Epidian 5. Epidian 100 utwardza się na gorąco w temperaturze 130-200 °C(promocja 3 w 1). Służy on do klejenia metali, aluminium i jego stopów, stali, żeliwa, metali nieżelaznych, tworzyw ceramicznych i niektórych tworzyw sztucznych odpornych na działanie temperatury ponad 120 °C, potrzebnej do utwardzenia kleju. Wytrzymałość na ścinanie min 250 kG/cm² w przypadku stali i stopów glinu (durale).