Kłopotliwe środki
Szkodliwym następstwom kurczenia się i paczenia drewna można zapobiegać przez:
1) sezonowanie półfabrykatów, międzyoperacyjne sezonowanie elementów i sezonowanie gotowych wyrobów;
2) klimatyzowanie pomieszczeń.
Obydwa środki są kłopotliwe i kosztowne (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przystępując do analizy zagadnienia ciężaru właściwego i porowatości należy w wyraźny sposób odróżnić z jednej strony drewno jako porowate ciało o budowie komórkowej, o ścianach komórkowych zbudowanych z substancji drzewnej i o porach wypełnionych zmienną ilością powietrza i wody, z drugiej strony substancję drzewną, z której zbudowane są wchodzące w skład drewna błony komórkowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ciężar drewna uzależniony jest od:
1) ilości substancji drzewnej zawartej w jednostce objętości drewna,
2) ilości wody zawartej w jednostce objętości drewna,
3) liczby porów wypełnionych powietrzem, im większa liczba porów jest wypełniona powietrzem, tym niższy jest ciężar drewna; występujące w porach powietrze utrudnia wnikanie wody wolnej w głąb drewna, gdyż musi ona najpierw wyprzeć powietrze z zajmowanych przestrzeni. W ten sposób o ciężarze drewna decyduje układ drewno - woda - powietrze, analogicznie jak o wilgotności drewna decyduje układ drewno - woda (uprawnienia budowlane).
Ciężar właściwy drewna jest to stosunek ciężaru badanej próbki do jej objętości, która stanowi sumę objętości substancji drzewnej i objętości wszystkich zawartych w próbce przestworów. W tych warunkach ciężar właściwy drewna jest funkcją porowatości, wilgotności i ciężaru właściwego substancji drzewnej. Ciężar właściwy drewna wyraża się w badaniach laboratoryjnych i w pracach teoretycznych w G/cm3; do celów praktycznych wyraża się go w kG/cm3 (program egzamin ustny).
Ciężar właściwy drewna
Ciężar właściwy drewna jest to ciężar jednostki objętości drewna w tej postaci, w jakiej ono występuje w przyrodzie. Obok ciężaru właściwego drewna wyróżnia się jako odrębne pojęcie ciężar właściwy substancji drzewnej, z której zbudowane są błony komórkowe, z wyeliminowaniem wody i porowatości. Wynosi on okrągło 1,50 G/cm3 i wykazuje nieznaczne wahania w poszczególnych gatunkach drewna; do celów praktycznych przyjmuje się go za wartość u wszystkich gatunków równą (opinie o programie).
Wynika stąd wniosek, że różnice w ciężarze właściwym poszczególnych gatunków drewna spowodowane są różnicami w jego wewnętrznej budowie, a więc porowatością drewna. W drewnie wilgotnym odgrywa również rolę zawartość wody.
Poza tym wyróżnia się względny ciężar właściwy drew- n a; jest to stosunek ciężaru próbki drewna w stanie całkowicie suchym do objętości próbki w stanie nasycenia wodą, a więc przy największej możliwej objętości drewna (objętość drewna w punkcie nasycenia włókien 15 G em, z drugiej strony gatunki o największym ciężarze właściwym, jak np. drewno gwajakowe - Guaiacum officinale L. o ciężarze właściwym około 1,3 G/cm; (segregator aktów prawnych).
W konstrukcjach drewnianych, a zwłaszcza w konstrukcjach lotniczych, wysoki ciężar właściwy drewna stanowi cechę ujemną. Cenione jest drewno o niskim ciężarze właściwym, a dużej wytrzymałości, co znajduje wyraz w wysokich wartościach współczynnika jakości wytrzymałościowej Mimo to warunki techniczne wymagają niejednokrotnie stosowania drewna o wysokim ciężarze właściwym. Nie chodzi tu jednak ciężar właściwy jako o pożądaną cechę techniczną drewna, lecz o to, że w parze z wysokim ciężarem właściwym idą wysokie własności mechaniczne, czyli duża wytrzymałość drewna; ciężar właściwy odgrywa tu rolę pośredniego wskaźnika orientacyjnego (promocja 3 w 1).
W dziedzinie mechanicznej obróbki drewna wysoki ciężar właściwy uważany jest za pożądaną cechę techniczną tylko w niektórych zastosowaniach, np. na podkłady kolejowe, części narzędzi i maszyn rolniczych, bijaki, oprawy do niektórych narzędzi itp.
