Komórki mieszkalne

Komórki mieszkalne wstawia się do wielkich szkieletów nośnych tak jak książki na półkach księgarskich. Szkielet wyposaża się we wszystkie niezbędne dla życia komórki arterie: pionowy transport towarowy i osobowy, łączność energetyczną, sanitarno-techniczną itd. Trzeba ją tylko podłączyć do tych arterii. „Książka-komórka” może krążyć z półki na półkę (z piętra na piętro), z jednej szafy (szkieletu) do innej. Komórkę można ustawić na kołach lub przewieźć do innego miasta (program uprawnienia budowlane na komputer).

W 1957 r. z inicjatywy znanego architekta francuskiego Yony Friedmana została utworzona grupa naukowo-badawcza, która miała na celu studiowanie architektury mobilnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Członkowie tej grupy zwrócili uwagę na metody tworzenia zmieniających się układów konstrukcyjnych, sądząc, że dla architektury mobilnej potrzebne są takie elementy budowlane, które można byłoby wykorzystać ponownie, po ich przemieszczeniu na inne miejsce. Elementy te powinny być rozbieralne, lekkie, o krótkim okresie amortyzacji, co pozwoli je zniszczyć po upływie właściwego okresu eksploatacji, jak postępuje się np. z samochodami. W takich warunkach zmieniają się również wymagania dla materiałów budowlanych. Nietrwałość jedna z największych wad konstrukcyjnych tworzyw sztucznych może okazać się ich zaletą w porównaniu z innymi ,,wiecznymi” materiałami (uprawnienia budowlane).

Powróćmy, w związku z tym co zostało powiedziane, do płyty żelbetowej podstawowego elementu budowlanego nowoczesnych uprzemysłowionych budynków mieszkalnych. Po jakimś czasie można ją albo powtórnie użyć, albo zniszczyć. Ale ani jedno, ani drugie nie jest dziś brane w rachubę. A teraz wyobraźmy sobie prawie fantastyczną sytuację: spoiwo mineralne w płycie betonowej (program egzamin ustny).

Jeden obwód elektryczny

Po problemie moralnego starzenia się mieszkania i o tym, że przynajmniej po upływie okresu fizycznej długotrwałości budynków również niechybnie rodzi się zagadnienie odnowienia funduszu mieszkaniowego i zużycia starego (opinie o programie). Czy możliwa jednak będzie po upływie kilku dziesięcioleci modernizacja nowoczesnego mieszkania? Jak urzeczywistnić demontaż budynków wielkopłytowych, gdzie wykorzystać miliardy metrów sześciennych odpadów żelbetowych, których nie można ani rozdrobnić, ani spalić, jak to robi się dziś z domami drewnianymi i z cegły? Zbrojenie metalowe zostało w ten sposób zaprojektowane, że stając się po rozebraniu domu swoistą elektrodą, może rozgrzewać „ciało” płyty i ta, jak na skinienie różdżki czarodziejskiej, rozsypuje się na składniki, które ponownie można wykorzystać jako pierwotny surowiec (segregator aktów prawnych). Rozwijajmy dalej naszą fantazję. A jeśli zbrojenie wszystkich elementów budynku zawczasu połączyć w jeden obwód elektryczny, to wtedy nie trzeba będzie płyty rozmontowywać. Wystarczy przyłączyć napięcie i stary dom, który przeżył swój wiek, runie po minucie jak ułożony z kart…

Liczne i rozmaite są propozycje projektowe architektów, dotyczące wykorzystania długotrwałych nośnych hiperstruktur przyszłości, wypełnionych lekkimi komórkami i przestrzeniami o ogólnym przeznaczeniu. Są to miasta z konstrukcjami przestrzennymi E. Schultza-Fielitza, Wernera Runau i Yony Friedmana; jest to „miasto wiszące” G. B. Borysowskiego, „miasto metaboliczne” Noriaki Kurokawy i miasto na morzu Kenzo Tange; jest to „miasto cybernetyczne” N. Schoffera i „miasto zawieszone” Paula Maymonta; jest to miasto z domów łupinowych Pascala Hausermanna i inne liczne projektowe propozycje architektów, inżynierów, artystów i projektantów w zakresie wzornictwa przemysłowego. I wszyscy oni, każdy po swojemu, usiłują znaleźć rozwiązanie zagadnień tak czy inaczej związanych z problemem moralnego starzenia się mieszkania (promocja 3 w 1).