Komponowanie kruszyw

Komponowanie kruszyw z trzech i więcej składników jest nieodzowne w przypadku konieczności uzyskania bardzo wysokich wytrzymałości betonu (Rs ^ 400 kG/cm2). Dodajmy, że stosunek P/Q jest ważniejszy od uziarnienia tych składników. Komponowanie składu kruszyw może odbywać się różnymi sposobami (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wiadomo, że otrzymuje się wtedy zawsze dobrą urabialność i umiarkowany rozchód cementu.

Proporcje bardzo często są objętościowe (P0: Q0), co wobec zbliżonych ciężarów nasypowych piasku i żwiru (g^l,6 wg tabl. 8-9) nie daje nadmiernych rozbieżności składu. Faury’ego nawet niewielkie zmiany w stosunku P/Q wpływają wyraźnie na plastyczność betonu. Dla betonów wyższych gatunków odmierzanie objętościowe jest niewystarczające, szczególnie jeśli piasek ulega zmiennemu zawilgoceniu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Rozbieżności mogą być bardzo znaczne, jeśli mieszać piasek z tłuczniem lub z kruszywem sztucznym. Stały skład mieszanki można zachować tylko odmierzając składniki wagowo. Jeśli nawet nie jest to możliwe z braku urządzeń, to zawsze można utrzymywać równomierny skład wagowy P : Q.

W tym celu kontrolujemy bieżąco ciężary nasypowe g składników i obliczamy konieczny skład objętościowy P0: Q0, dzieląc zadane ciężary składników P i Q przez gp i gq. Cement jest przeważnie dodawany workami, a więc wagowo. Odmierzanie cementu w stanie luźnym wymaga szczególnie pieczołowitej kontroli jego objętości i ciężaru nasypowego gc (uprawnienia budowlane).
Bardzo dobrym kryterium jakości uziarnienia jest tzw. punkt piaskowy, czyli po prostu procentowa zawartość piasku 2 mm) w mieszance kruszywowej. Jest on podawany jako p/k, pa/ka lub nawet p0/(p0 + q0).

Jako przykład rozpatrzymy żwir i pospółkę piaszczystą (program egzamin ustny). W celu uzyskania większej ścisłości staramy się wypełnić jamy żwiru przez pospółkę, mieszając te dwa składniki. Przy mieszaniu następuje rozepchnięcie ziaren żwiru przez pospółkę. Spęcznienie żwiru jest tym większe, im grubsze jest uziarnienie po- spółki oraz im większa jest jej ilość. Przy mieszaniu tych dwóch rodzajów kruszyw o różnych uziarnieniach zmienia się ścisłość stosu okruchowego. Jeśli żwir scharakteryzowany jest wskaźnikiem uziarnienia U2 i ścisłością s2, pospółka zaś odpowiednio U, i s,, to przy stopniowym mieszaniu tych składników wypadkowy wskaźnik U przyjmować będzie wartości (opinie o programie).

Pospółka piaszczysta

Do pewnej granicy będzie wzrastać ścisłość s, jednak po osiągnięciu maksimum zacznie ona maleć.
Dla ilustracji omówionego zjawiska przytoczymy przykład zmienności s w zależności od U. Pospółkę piaszczystą o U, = 5,20 i Sj = 0,700 dodawano stopniowo do żwiru scharakteryzowanego wartościami U2 = 8,00 i s2 = 0,630; przy każdym mieszaniu zmniejszała się wartość wypadkowa U oraz wzrastała ścisłość s. Przy U = 6,30 ścisłość osiągnęła wartość maksymalną smax = 0,780, przy dalszym dodawaniu pospólki ścisłość malała (segregator aktów prawnych).

szym wskaźniku uziarnienia. Przy łączeniu dwóch kruszyw każdemu stosunkowi zmieszania odpowiada tylko jedna wartość wskaźnika uziarnienia. Każdemu wypadkowemu wskaźnikowi uziarnienia dwóch kruszyw odpowiada tylko jedna wartość wodożądności.
Korzystając z tej zasady należy syntetyzować doświadczalnie tylko po dwa kruszywa na raz. Przy większej ilości składników iterację doboru uziarnienia przeprowadzamy drogą kolejnych eliminacji po jednym składniku.

Na budowie znajdują się pospółka Uu żwir drobny U2, żwir średni U3 i żwir gruby t/4. Przyjmując jako stałą ilość 5 kg żwiru U.„ dawkujemy stopniowo np. po 1 kg żwiru średniego U3. Po każdym zmieszaniu mierzy się objętość mieszanki i następnie określa się odpowiednią ścisłość. Dla każdego zmieszania otrzymuje się odpowiednią parę wartości U i s. Po osiągnięciu pewnej wartości s zaczyna spadać (promocja 3 w 1).

W ten sposób zostaje określona wartość największej ścisłości dla kruszywa I/4 i U3, którą oznaczamy przez s34 jako odpowiednik wypadkowego uziarnienia U3i. Im dawki kruszywa U3 będą mniejsze, tym ściślej może być określona wartość maksymalna ścisłości. W ten sposób ustalony zostaje wzajemny stosunek kruszyw U3 i U4 przy maksymalnej ścisłości tych dwóch rodzajów ziarn.