Koncentraty miedzi

Rudy siarczkowe są obecnie podstawowym surowcem do produkcji miedzi. Zawierają one zazwyczaj: chalkozyn Cu₂S, chalkopiryt CuFeS₂, kupryt (Cu₂0), azuryt 2[CuC0₃-Cu(OH)₂] oraz malachit CuC0₃Cu(OH)₂. Zawartość miedzi w rudach wynosi najczęściej l-3%. Obecnie wyzyskuje się nawet rudy o zawartości 0,5%, dzięki stosowaniu udoskonalonych sposobów wzbogacania i przeróbki. Ubogie siarczkowe rudy miedzi wzbogaca się przez flotację, uzyskując w ten sposób koncentraty o zawartości miedzi 15-30%. W wyniku wzbogacenia otrzymuje się koncentrat miedziowy oraz jeden lub dwa koncentraty innych metali. Koncentraty miedzi zawierające obok siarczków miedzi również siarczki żelaza poddawane są prażeniu, podczas którego następuje ich utlenianie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Materiał częściowo wyprażony przetapia się w strefie redukcyjnej w piecu szybowym, płomieniowym lub elektrycznym. Załadowane do pieca materiały ulegają stopieniu i w wyniku otrzymuje się tzw. kamień miedziowy o zawartości 30-P45% Cu. Otrzymany kamień miedziowy jest mieszaniną siarczków miedzi (Cu₂S) i żelaza (FeS) oraz innych zanieczyszczeń (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z kamienia miedziowego otrzymuje się w konwertorze miedź surową. Proces ten polega na przedmuchiwaniu sprężonym powietrzem ciekłej warstwy kamienia miedziowego. Źródłem ciepła w procesie świeżenia są reakcje mające charakter egzotermiczny. W pierwszym okresie świeżenia utlenia się siarczek żelaza, a powstający tlenek żelaza przechodzi do żużla

Otrzymana miedź surowa (czarna) odlewana jest w bloki lub czasami w tzw. płyty anodowe. Jest ona jednak jeszcze zanieczyszczona (zawiera 98-99% Cu). Dalsze oczyszczanie ma na celu usunięcie tych zanieczyszczeń i nazywa się rafinowaniem (uprawnienia budowlane). Miedź surową rafinuje się sposobem ogniowym lub elektrolitycznie. Proces rafinacji ogniowej odbywa się w specjalnych piecach, w których przez płynną miedź przepuszcza się powietrze, przy czym wypalają się takie domieszki, jak ołów arsen, i antymon, natomiast żelazo i nikiel łącząc się z krzemionką wypływają na powierzchnię w postaci żużla.

Tlenowe rudy miedzi

Po skończonym procesie rafinacji rozlewa się miedź do form. Otrzymane wlewki bądź stanowią gotowy wyrób hutniczy, bądź przerabia się je plastycznie na pręty albo blachy. Miedź przeznaczoną do dalszego oczyszczania odlewa się w formie płyt, które są używane jako anody w procesie elektrolizy. Miedź po rafinacji ogniowej nosi nazwę hutniczej. Zawiera ona 99,5-P99,8% Cu (program egzamin ustny).

Rafinacja elektrolityczna miedzi polega na tym, że płyty anodowe odlane z miedzi rafinowanej metodą ogniową zawiesza się w wannach elektrolitycznych wypełnionych roztworami siarczanu miedzi z dodatkiem kwasu siarkowego; między płytami anodowymi rozwiesza się w wannach cienkie blachy z czystej miedzi, które stanowią katody. Pod wpływem prądu elektrycznego następuje w elektrolicie dysocjacja siarczanu miedzi na dodatnie jony Cu⁺⁺ i ujemne jony S0₄^—. Jony miedzi wędrują do katody i tam osadzają się tworząc zwartą, pogrubiającą się powłokę (opinie o programie).

W tym czasie z anody w obecności S0₄ przechodzi do elektrolitu równoważna ilość miedzi. Domieszki wchodzące w skład zanieczyszczonej miedzi nie wydzielają się zwykle na katodzie, lecz jedynie przechodzą do elektrolitu w postaci szlamu i opadają na dno elektrolizera. W wyniku rafinacji elektrolitycznej otrzymuje się miedź w postaci płyt katodowych o ciężarze ok. 100 kG. Po przemyciu płyty te przetapia się w piecach płomiennych lub elektrycznych, rafinuje kąpiel metalową, a uzyskaną ciekłą miedź odlewa do specjalnych form na wlewki (segregator aktów prawnych).

Tlenowe rudy miedzi oraz miedź rodzimą przerabia się metodą hydrometalurgii. Pierwszą operacją w tej metodzie jest ługowanie rudy, podczas którego miedź rozpuszcza się. Drugim zabiegiem jest wytrącanie miedzi z roztworu za pomocą żelaza (promocja 3 w 1). Żelazo przechodzi do roztworu w postaci siarczanu żelazawego, a miedź osadza się w postaci proszku zawierającego 80-90% Cu. Otrzymaną miedź przerabia się w konwertorach. Następujący potem proces rafinacji przebiega już identycznie jak przy rudach siarczkowych.