Końcowa wartość CPU

Końcową wartość CPU po ustabilizowaniu odkształceń EU nazywamy współczynnikiem pełzania (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przyrost wartości Eu, a w związku z tym zależy w dużej mierze od warunków badania, przede wszystkim od wilgotności betonu, i to nie tylko w trakcie badania, ale nawet i w okresie poprzednim. Wiadomo np. że próbka betonowa, która znajdowała się cały czas w jednakowym stanie zawilgocenia (również i przed rozpoczęciem badania), wykazuje mniejsze przyrosty eu, niż próbka, która uprzednio była zawilgacana lub suszona (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Kiedy zmienia się wilgotność środowiska, trudno z reguły oddzielić wpływ długotrwałego działania obciążenia od skurczu betonu, a szczególnie już od skurczu wtórnego, co ma istotny wpływ na określenie końcowej wartości eu. Dyskusyjna bywa niekiedy również wartość E0, z uwagi zarówno na opóźnione odkształcenia sprężyste, jak i doraźne odkształcenia plastyczne, występujące pod obciążeniem.
Warunki badania wartości Bardziej ścisłe zdefiniowanie odkształcalności betonu pod wpływem obciążeń długotrwałych wymaga przede wszystkim możliwie sczegółowego określenia warunków, w których pomierzone zostały wartości E0 i Eu (uprawnienia budowlane).

Zmiany objętości betonu wywołane twardnieniem zaczynu cementowego lub wymianą wody z otoczeniem określamy mianem skurczu względnie pęcznienia.
W badaniach technologicznych rozróżniamy skurcz pierwotny E/< (lub pęcznienie pierwotne - fp) związany z przebiegiem procesów fizyko-chemicznych, towarzyszących twardnieniu betonu i skurcz wtórny (lub pęcznienie wtórne - Ep) towarzyszący wysychaniu lub nawilgacaniu stwardniałego betonu.
Wielkość skurczu zależy - pomijając cechy spoiwa - przede wszystkim od wymiarów ciała i warunków cieplno-wilgotnościowych środowiska.

Metodyka pomiarów skurczu nie jest jednoznacznie określona. Najczęściej mierzy się wartości Fk i na próbkach o wymiarach 10x10x40 cm, przechowywanych w warunkach pokojowych. W przypadku konieczne jest określenie przedziału czasu w jakim wartość ta została pomierzona, a w przypadku Ep - przedział wilgotności próbki. W obu przypadkach podstawowe znaczenie mają warunki cieplno-wilgotnościowe środowiska (program egzamin ustny).

Wytrzymałość na ściskanie betonów komórkowych

Do badań wartości E0 stosowane są próbki różnego kształtu - z reguły prostopadłościany, w których stosunek boku podstawy do wysokości wynosi 1 : 3 lub 1 : 4 oraz walce o stosunku średnicy do wysokości 1 : 2 lub 1 : 3.
Uzyskane wyniki porównywać można stosując odpowiednie współczynniki przeliczeniowe. Współczynniki te określane są w sposób empiryczny, a podawane przez poszczególnych autorów ich wartości liczbowe różnią się dość znacznie.

Wytrzymałość na ściskanie betonów komórkowych określana jest odmiennie niż w przypadku betonów kruszywowych, a mianowicie na próbkach wycinanych z większych elementów, z reguły na kostkach sześciennych o boku równym 10 cm - R (opinie o programie).
Obok wartości R’0 lub R^, określa się niekiedy jeszcze tzw. wytrzymałość słupową betonu - Rs, przez pomiar wytrzymałości próbek prostopadłościen- nych, o stosunku boku podstawy do wysokości - 1:3 lub 1 : 4. Wartość Rs jest mniejsza niż R h, badana na kostkach o tej samej wielkości boku. Dla obliczeń statycznych miarodajna jest wytrzymałość betonu na ściskanie przy zginaniu - wartość Rm, wyznaczona na podstawie badań nośności belek prze- zbrojonych (tj. takich, o których nośności decyduje wytrzymałość betonu w strefie ściskanej) (segregator aktów prawnych).

W Polsce posługujemy się przy obliczaniu nośności elementów zginanych i mimośrodowo ściskanych prostokątnym wykresem naprężeń w ściskanej strefie betonu
Na wytrzymałość betonów lekkich duży wpływ wywiera ich zawilgocenie.

Graniczną wartość tego wpływu określamy mianem współczynnika rozmiękania. Wyraża on stosunek wytrzymałości na ściskanie próbek wilgotnych do wytrzymałości próbek wysuszonych do stałego ciężaru.
Dla lekkich odmian betonów komórkowych współczynnik rozmiękania osiągnąć może wartość 0,6 i niżej (promocja 3 w 1).