Końcówki przewodów

Końcówki przewodów są połączone z tarczami deskowań aktywnych za pomocą ssaw. Połączenia te mogą być wykonane w różny sposób, np. za pomocą:
- ssawy nasuniętej na króciec stalowy wystający z tarczy,
- zamków używanych w wężach strażackich,
- ssawy zakończonej metalowym krążkiem z naklejonym paskiem gumy o grubości 3 do li mm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po włączeniu podciśnienia krążek zostaje automatycznie przyssany do powierzchni deskowania aktywnego. Deskowanie aktywne. Oprócz swego normalnego przeznaczenia deskowanie aktywne ma zapewnić dodatkowo rozprowadzenie podciśnienia po całej powierzchni betonu odpowietrzanego. Aby z odwadnianego betonu nie wyciągać drobnych ziarn cementu, powierzchnia betonu jest pokryta tkaniną filtracyjną, którą jest zwykle niebielona tkanina bawełniana lub lniana z nici 0001, ew. sztuczne włókno z nici 0002 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Konstrukcja deskowania musi być tak wykonana, aby tkanina nie uległa żadnej deformacji w czasie zabiegu odwadniania i aby była zachowana gładkość powierzchni betonu. Rozwiązanie zależy od rodzaju deskowania aktywnego. Rozróżniamy tu dwa zasadnicze rodzaje: tarcze aktywne i dywaniki aktywne. Tarcza aktywna jest sztywną konstrukcją dostosowaną do kształtu powierzchni próżniowanej. Jako materiał do jej budowy stosuje się drewno, sklejkę, płyty pilśniowe, blachę stalową lub aluminiową i tworzywa sztuczne.

Do rozprowadzenia podciśnienia w komorze tarczy, a równocześnie podparcia tkaniny filtracyjnej stosuje się siatki metalowe lub z tworzyw sztucznych. Siatki te mają mniejsze oczka od strony betonu, a większe od strony obudowy, co jest z uwagi na cel ich zastosowania zupełnie zrozumiałe (uprawnienia budowlane). Na przykład siatka przylegająca bezpośrednio do tkaniny filtracyjnej jest wykonana z drutu 0 0,35 mm o odstępach 1 mm, następna siatka umieszczona na poprzedniej - z drutu 0 1,2 mm o odstępach 4 mm. Tkanina filtracyjna jest wmontowana w obudowę.

Należy pamiętać o jej zdekatyzowaniu dla uniknięcia późniejszego skurczu, który może prowadzić do spękań. Tkanina musi być myta miękką szczotką i strumieniem wody po każdym rozdeskowaniu, aby zapobiec zasychaniu na niej zaczynu (program egzamin ustny).

Dywaniki aktywne

Taka konserwacja zapewnia możliwość użycia siatki co najmniej stukrotnie. Dla zapewnienia szczelności pomiędzy powierzchnią betonu a tarczą, jej brzegi są wyklejone paskami miękkiej gumy o szerokości 3 do 6 cm. Przy zastosowaniu kilku tarcz obok siebie łączonych pod kątem (np. przy słupach), zamiast uszczelnień w formie wystających pasków stosuje się obrzeża oklejone gumą porowatą, umożliwiającą szczelne połączenia (opinie o programie).
Dywaniki aktywne różnią się od tarcz poprzednio opisanych możliwością przystosowania się każdorazowo do kształtu powierzchni betonu.

Są one wykonane z miękkiej gumy z jednej strony z „brodawkami”, które spełniają poprzednio opisaną rolę siatek. Tkanina filtracyjna nie jest połączona z dywanikiem. Nakłada się ją każdorazowo na powierzchnię betonu.
Dla podłączenia ssaw wycina się w gumie odpowiednie otwory. Uszczelnienie ssaw z dywanikiem następuje przez przyssanie się po włączeniu pompy próżniowej. Dywaniki aktywne są bardzo wygodne w użyciu (segregator aktów prawnych).

W celu określenia zmiany właściwości betonu odpowietrzanego w stosunku do tego samego betonu nieodpowietrzanego przeprowadzono bardzo wiele badań. Wyniki swych badań podają M. Heuschkel, M. R. L’Hermite, I. Leviant, G. S. Skworcow, C. W. Szestopierow, S. W. Tarszczeński, S. I. Zubowicz, J. G. Dempsey i inni. Są one bardzo rozbieżne ze względu na znaczną liczbę parametrów, wpływających na końcowe wyniki badań. Odgrywają tu bowiem rolę takie czynniki, jak wiek betonu, ilość cementu na ms, współczynnik wodo-cementowy, temperatura otoczenia, czas odpowietrzania, okres czasu pomiędzy betonowaniem a odpowietrzaniem, wibrowanie, rewibrowanie, ilość pyłów i drobnego piasku w stosunku do całości kruszywa, wymiary elementu, rodzaj formy aktywnej (promocja 3 w 1).

Podstawą podanych badań były próbki o znormalizowanym kształcie. Instytut Budownictwa Politechniki Krakowskiej wprowadził metodę badań w całej masie betonu za pomocą form perforowanych.