Konieczność strefowania instalacji

W przypadku zaopatrzenia w wodę z ujęcia własnego, należy zbiorniki hydroforowe lokalizować wspólnie z urządzeniami do uzdatniania wody. Jeżeli w rozwiązaniu zaopatrzenia obiektu w wodę występuje zbiornik wyrównawczy, należy projektować stację hydroforową współpracującą ze zbiornikiem (program uprawnienia budowlane na komputer). W uzasadnionych przypadkach, szczególnie w szpitalach, celowe jest zastosowanie dodatkowego urządzenia hydroforowego, zlokalizowanego wewnątrz budynku, przewidzianego dla grupy urządzeń wymagających podwyższonych ciśnień, np.: odsysaczy, spłukiwaczy, autoklawów i destylatorów. Jednakże w przypadku znacznego rozproszenia tych urządzeń na terenie obiektu uzasadnione ekonomicznie jest zasilanie ich łącznie z pozostałymi punktami ze wspólnych urządzeń hydroforowych, przewidzianych na najwyższe wymagane ciśnienie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Konieczność strefowania instalacji wynika również z ograniczenia dopuszczalnego ciśnienia dla armatury i przewodów wodociągowych do 50 m H₂0. Strefowe zasilanie wewnętrznej instalacji wodociągowej należy projektować w zależności od miejscowych warunków rozwiązania zaopatrzenia obiektu w wodę, a w szczególności od położenia i wysokości budynku, rozmieszczenia punktów rozbioru wody o odpowiednich ciśnieniach wypływu oraz w przypadku bezpośredniego zaopatrzenia wodociągu komunalnego od wielkości dyspozycyjnego ciśnienia wody. Wybór odpowiedniego rozwiązania układu instalacji powinien być uzasadniony w oparciu o przesłanki techniczno-ekonomiczne (uprawnienia budowlane).

Pompy robocze

Zagadnienie strefowania wewnętrznych instalacji wodociągowych i obliczania zbiorników hydroforowych oraz projektowania hydroforni. Stacje hydroforowe w obiektach służby zdrowia powinny odpowiadać powszechnie obowiązującym warunkom odbioru urządzeń hydroforowych (PN-64/B-10740) oraz wymaganiom wynikającym z zasad projektowania pompowni wodociągowych. Pojemność zbiorników hydroforowych należy ustalać w nawiązaniu do przyjętej wydajności zespołu pompowego przewidzianego dla potrzeb bytowo-gospodarczych (program egzamin ustny). Dla wody na cele przeciwpożarowe należy przewidzieć dodatkową pompę włączoną w układ hydroforowy z uwzględnieniem odpowiedniego ciśnienia minimalnego, wymaganego przy zwiększonym rozbiorze wody w czasie pożaru.

Należy przy tym dążyć do zastosowania zespołów pompowych o jednakowym typie i charakterystyce pomp. Niezależnie od pomp roboczych oraz pompy do celów przeciwpożarowych należy przewidzieć pompy rezerwowe, zapewniające w wypadku awarii pomp roboczych możliwość ciągłej pracy urządzeń hydroforowych. Wielkość rezerwy należy ustalać w nawiązaniu do wydajności zastosowanych pomp roboczych. W szczególności przy jednej lub jednakowych pompach roboczych należy przewidzieć jedną pompę rezerwową, taką samą jak pompy robocze (segregator aktów prawnych).

Dla niejednakowych pomp roboczych rezerwę powinna stanowić pompa taka sama jak pompa robocza o największej wydajności i wysokości podnoszenia (opinie o programie). W wypadkach awarii pozostałych pomp roboczych należy za pośrednictwem zasuwy na przewodzie tłocznym dostosować wydajność i wysokość podnoszenia pompy rezerwowej do wielkości odpowiedniej dla wyłączonej z pracy pomy roboczej oraz warunków pracy urządzenia hydroforowego. Układ i rozmieszczenie pomp należy projektować w oparciu o wymagania dotyczące pompowni wodociągowych.

W konstrukcjach fundamentów należy przewidzieć odpowiednie dylatacje, a zespoły pomp i sprężarek powinny być ustawione na sprężystych podkładkach gumowych. Połączenia wylotów pomp z przewodami tłocznymi należy wykonywać za pomocą króćców elastycznych. Przejścia przewodów przez ściany powinny być izolowane materiałem dźwiękochłonnym (promocja 3 w 1). Wielkość pomieszczeń dla lokalnych stacji hydroforowych należy projektować w nawiązaniu do konkretnych układów i wielkości urządzeń oraz wymagań odbioru. Dla szpitali można orientacyjnie przyjmować powierzchnie i wysokości pomieszczeń dla lokalnych stacji hydroforowych