Konsekwencja specyfiki podłoży

Konsekwencją specyfiki podłoży silnie odkształcalnych jest konieczność sprawdzania przy projektowaniu posadowienia bezpośredniego budynku zarówno spodziewanych obrotów konstrukcji, jak i różnic osiadań A s. Obie te oceny przeprowadzamy już we wstępnej fazie projektowania. Ocena obrotu (sposób oceny określa PN-74/B-03020) decyduje bowiem w zasadniczy sposób o możliwości realizacji posadowienia bezpośredniego, natomiast rozmiary różnic osiadań A s decydują o zakresie wymagań, jakie należy spełnić przy projektowaniu konstrukcji z uwagi na występujące w niej siły czy też odkształcenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Możliwość powstania znacznych różnic osiadań A s wiąże się przede wszystkim z wystąpieniem specyficznych zmian w uwarstwieniu podłoża oraz różnic powstających w gruncie naprężeń pionowych, spowodowanych obciążeniem konstrukcji. Zależność obu tych czynników od wymiarów rzutu budynku powoduje, że zakres oceny ogranicza się do sprawdzenia różnic osiadań, jakie mogą wystąpić pomiędzy ścianami poprzecznymi wzdłuż długości budynku (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przy ocenie tych różnic należy również uwzględnić, poza wyżej wymienionymi czynnikami, możliwość wystąpienia istotnych różnic osiadań w wyniku losowej zmienności modułu odkształcenia gruntu E. Różnice te, już przy wielkości

osiadania podłoża $ = 8,0 cm, mogą prowadzić do wystąpienia istotnych zmian geometrycznych w układach wiotkich. Stosunkowo mała szerokość budynku, jak i dobre z reguły usztywnienie konstrukcji w kierunku poprzecznym powodują, że różnicom osiadań podłoża wzdłuż szerokości budynku przypisuje się mniej istotne znaczenie, a przepisy uważają ocenę tych różnic za zbędną (uprawnienia budowlane).

Określenie osiadań i różnic osiadań A s wymaga ustalenia obciążeń działających na podłoże. Przy określaniu tych obciążeń nie jest niezbędne operowanie konkretnym rozwiązaniem konstrukcji budynku. Za podstawę obliczeń można tu przyjąć rzut uproszczony o ustalonej długości L, szerokości B i maksymalnym rozstawie ścian poprzecznych, jaki może wystąpić w projekcie (program egzamin ustny).

Wielkość obciążeń

Wielkość obciążeń q, działających na podłoże, zależeć będzie od założonego sposobu posadowienia budynku (płyta, ławy) oraz wielkości sił działających na fundamenty N„. Przy szacowaniu sił N_v, miarodajnych do oceny osiadań podłoża, należy brać pod uwagę tylko obciążenia działające na konstrukcję długotrwale oraz uwzględniać obecność w rzucie rzeczywistym ścian podłużnych (opinie o programie).

Zasady liczenia osiadań podłoża określa PN-74/B-03020. Obliczenia należy przeprowadzać dla punktów charakterystycznych, rozróżniając osiadania występujące w momencie zakończenia wznoszenia konstrukcji s_w i całkowite przyrosty tych osiadań w okresie późniejszym s_p.

Ocenę warunków pracy konstrukcji przeprowadza się na podstawie oceny dwóch wskaźników (A s) i (s)_tr. Pierwszy z nich określa rozmiary różnic osiadań wynikających ze zmian w uwarstwieniu podłoża i różnic w wartościach naprężeń, uwzględniając jednocześnie czas wystąpienia tych różnic (segregator aktów prawnych). Wskaźnik (s)_lr przez poszczególne fundamenty na podłoże. Należy również wskazać na pewne możliwości kształtowania warunków pracy konstrukcji posadowionej na ławach przez różnicowanie nacisków można uzyskać spełnienie warunków, jest to zabieg niewątpliwie korzystniejszy od specjalnego kształtowania konstrukcji.

Ograniczony zakres metod obliczeń sił w konstrukcji od nierównomiernych osiadań podłoża i konieczność przyjmowania w procesie obliczeń pewnych uproszczeń stwarzają potrzebę spełnienia przy kształtowaniu konstrukcji pracującej w warunkach istotnych różnic osiadań pewnych dodatkowych wymagań. Wymagania te dotyczą rzutu budynku, sztywności układu oraz, w przypadku konstrukcji prefabrykowanej, dodatkowo konstrukcji złączy pomiędzy elementami płyt stropowych (promocja 3 w 1).