Konstrukcja elementów-skrzyń

Sama konstrukcja elementów-skrzyń jedno- lub dwuizbowych może być pomyślana w ten sposób, że ściany i stropy w danym elemencie stanowią tylko połowę grubości odpowiednich ścian i stropów i dopiero po złożeniu z sąsiednim elementem bocznym górnym i dolnym tworzą jedną całość. Przy tym układzie następuje zdwojenie ścian i stropów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rozwiązanie konstrukcyjne może być również i tak zaprojektowane, że elementy przestrzenne mają już ściany i stropy o przewidzianej grubości konstrukcyjnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Elementy przestrzenne pierwszego rodzaju montowane są jeden obok drugiego, elementy zaś drugiego rodzaju układane są w szachownicę, a powstała w ten sposób zamknięta przestrzeń w sąsiednich polach śtanowi również przestrzeń mieszkalną uzyskaną jak edyby „za darmo” (uprawnienia budowlane). Sposób wykorzystania elementów przestrzennych w budownictwie mieszkaniowym może być różnorodny, tak pod względem architektonicznym, jak i konstrukcyjnym, przy czym stosowanie ich będzie mniej lub więcej opłacalne w zależności od liczby typów elementów-skrzyń.

Poza tym montaż elementów przestrzennych ma tę przewagę nad innymi, że nie wymaga żadnych rusztowań, ponieważ elementy same przez się są stateczne elementach jednoizbowych, wykonanych w całości z betonu monolitycznego (np. keramzytowego), zasadniczą konstrukcją nośną i łącznikiem między elementami mogą być słupy zabetonowane w miejscu zetknięcia się elementów ściennych (program egzamin ustny). Przed zabetonowaniem słupów elementy po ich ustawieniu łączy się najpierw łącznikami przyspawanymi do płytek betonowych w narożach płyt stropowych. Ustrój opisany można zaliczyć do konstrukcji szkieletowo-płytowej.

Spoiny poziome między elementami mają znaczenie drugorzędne, ponieważ dźwigają one element do chwili stężenia betonu słupów. Budynki trzonowo-linowe (typ 8) zaliczamy do takiego rodzaju konstrukcji, w której podstawowe obciążenia od ciężaru własnego ścian i stropów oraz od obciążenia użytkowego przenoszone są przez trzon i cięgna. Podstawowym elementem nośnym budynku jest centralnie umieszczony trzon, w którego głowicy zakotwione są liny podtrzymujące stropy (opinie o programie).

Stropy ze specjalnymi gniazdami

Stropy ze specjalnymi gniazdami dla zakotwienia lin układa się kolejno jeden na drugim w ilości wymaganej dla danego budynku. Następnie ustawia się na trzonie głowicę, w której kotwi się liny jednym ze znanych systemów, np. Bauer-Leonhardt. Liny te przewleka się przez odpowiednie gniazda w elementach stropowych. Po wprowadzeniu między trzon a głowicę zespołu dźwigników hydraulicznych typu „Perpetuum” centralnie sterowanych, przystępuje się do podnoszenia głowicy, a z nią kolejno - stropów.

Z chwilą osiągnięcia przez głowicę założonego poziomu dla danego stropu liny łączy się na stale z górną płytą stropową za pomocą węzła. Po podniesieniu wszystkich stropów liny kotwi się w fundamencie i za pomocą tych samych dźwigników napina się je do statycznie wymaganej wartości naprężeń. Elementy ścian zewnętrznych i działowych podnosi się razem ze stropami. Liny nośne i montażowe wykonuje się ze stali wysokowartościowej (Rv 16 000 kG/cm2). Przekrój lin zmienia się na wysokości budynku w zależności od sił występujących na danej wysokości (segregator aktów prawnych).

Trzon wykonuje się z prefabrykowanych słupków nośnych podstawianych pod dźwigniki, które łączy się w monolit za pomocą ścianek żelbetowych wykonywanych w deskowaniu ślizgowym podwieszonym do głowicy betonowanej w zwykłym deskowaniu przestawnym. Zaletą budynków o konstrukcji trzonowo-linowej jest brak ścian konstrukcyjnych, co stwarza dużą swobodę w rozwiązywaniu mieszkań. Ograniczenie fundamentów do jednej stopy eliminuje całkowicie szkodliwy wpływ osiadania gruntu, a prosty układ statyczny pozwala na zastosowanie szybkiej i łatwej metody montażu bez potrzeby użycia ciężkich i kosztownych w eksploatacji żurawi wieżowych (promocja 3 w 1).

Ciężar zaprojektowanego dla Wrocławia 12-kondygnacyjnego budynku trzonowo-linowego o kubaturze ok. 8200 m3 będzie wynosić ok. 236 kG/m3, zaś zużycie stali - ok. 3,8 kG/m3 (w tym 0,3 kG/m3 stali kablowej).