Konstrukcja nadwodna falochronu

Falochrony tego rodzaju szczególnie często stosowane były na Bałtyku i spotykane są we wszystkich niemal portach polskich.
Konstrukcja nadwodna falochronu palisadowego może być drewniana, i wtedy wszystkie pale konstrukcji podwodnej wyprowadzone są nad poziom wody na wysokość taką, aby można było wyzyskać je do skonstruowania pomostu i parapetu, albo może być z innego materiału i wtedy pale obcina się na granicy gnicia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Palisada zewnętrzna wyciągnięta jest do rzędnej +3 m, stanowiąc na części nadwodnej parapet uchwycony u góry oczepem o wymiarach 30×30 cm; palisada wewnętrzna wyprowadzona jest niżej, mianowicie do poziomu takiego, który by umożliwiał przybijanie do falochronu od strony wewnętrznej mniejszych jednostek rybackich. Co 10 do 20 m wyprowadzony jest jeden z pali o ok. 1 m wyżej, a głowica jego stanowi pachoł cumowniczy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wewnątrz falochronu wbite są w grunt 2 (do 3) rzędy pali pionowych. Rzędy wbite przy palisadach stanowią równocześnie pale kierujące, pomocne przy wbijaniu palisad. Rząd środkowy jest pomostowym.

Palisady uchwycone są wzdłużnymi kleszczami w poziomie wody przy stanie WSr. Kleszcze te o wymiarach np. 18×20 cm połączone są z palami i ze sobą co ok. 1 m (co ok. 3 pale) śrubami. Przeciwległe kleszcze co 2 m łączone są ze sobą stalowymi ściągami o średnicy 35 mm (uprawnienia budowlane).
Ponadto palisady uchwycone są dodatkowo kleszczami na rzędnej ok. +2 m. Na tej samej rzędnej założone są kleszcze poprzeczne stężające poprzeczne rzędy pali, na których z kolei ułożona jest dylina pomostowa. Pionowe pale wewnętrzne stężone są tężnikami ukośnymi w obu kierunkach: równoległym i prostopadłym do osi falochronu.
Przestrzeń pomiędzy ściankami wypełniona jest aż po dylinę pomostową kamieniem. W celu zapobieżenia wnikania kamienia w piaszczyste dno wskazane jest układanie kamienia na materacach faszynowych (program egzamin ustny).

Konstrukcja falochronu

Konstrukcja opisanego typu jest w pewnej mierze przenikliwa, tzn. chroni co prawda akwen portowy od fal, ale jako mocno porowata, przepuszcza wodę i zawiesiny unoszone przez wodę.
W celu zabezpieczenia akwenu portowego od zamulania czy zapiaszczania konieczne jest zakładanie wewnątrz falochronu szczelnej przegrody, która uniemożliwiałaby ruch cząstek gruntu przez falochron (opinie o programie). Przegrody wykonane z desek, szczelnie do siebie przylegających i zbijanych w płyty, zatapiane jedna za drugą, okazały się mało skuteczne. Gdy występuje bardzo silny ruch rumowiska, raczej należy wbić w osi falochronu ściankę szczelną lub ścianką taką zastąpić jedną z palisad.

Opisany typ konstrukcji o nadbudowie drewnianej może być stosowany w rejonach stosunkowo mniej narażonych na ataki morza. W otwartym morzu pierwszy silniejszy sztorm zniszczy cały pomost, oderwie dylinę i kleszcze, a jeżeli ulegną zniszczeniu ściągi, może nawet połamać lub powyrywać i pale ze ścian bocznych. W takich wypadkach konieczne jest stosowanie falochronów z nadbudową masywną. Wśród nich można rozróżniać dwa typy: starszy i nowszy (segregator aktów prawnych).
Starszy typ cechuje konstrukcja nadwodna typowo betonowa lub murowana z dużych kamiennych ciosów, układana wprost na wale kamiennym lub na kilku rzędach pali wewnętrznych, najczęściej niezależna od palisad, które ją nieco obejmują i których powierzchnia zewnętrzna występuje przed lico nadbudowy.

Konstrukcję taką zastosowano w porcie Władysławowo zbudowanym w latach 1936-1938.
Konstrukcja falochronu składa się tu z dwu części, podwodnej i nadwodnej (promocja 3 w 1).

Podwodną stanowią trzy rzędy drewnianych pali pionowych o średnicy 28 cm, wbitych w dno co 2 m, oraz dwie palisady ukośne, składające się z szeregu ściśle obok siebie wbijanych pali drewnianych o średnicy 28 cm, uchwyconych przy powierzchni wody silnymi drewnianymi kleszczami wzdłużnymi 25X25 cm i poprzecznymi ściągami stalowymi o średnicy 35 mm. Przestrzeń między palisadami wypełniona jest kamieniem.