Konstrukcja syfonu

Ponadto nie syfonuje się rur odpływowych używanych awaryjnie lub rzadko, np. przelewowych, spustowych itp., które powinny być doprowadzone nad używany przybór (zlew, wpust) lub do studzienki osadowej z zasyfonowanym podejściem. Podobnie nie wymaga się syfonowania deszczówek przyłączonych do sieci deszczowej, jeśli wloty do nich znajdują się dalej niż 4 m od otworów prowadzących do wnętrza pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi (program uprawnienia budowlane na komputer).

Nie mogą być syfonowane podejścia wystawione na działanie mrozu. W takim przypadku syfon może być umieszczony na rurze odpływowej w miejscu oddalonym, nie narażonym na mróz, lecz przed włączeniem do ogólnego przewodu odpływowego lub pionu; syfony wpustów podwórzowych zabezpieczone są przed zamarzaniem odpowiednią warstwą gruntu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Konstrukcja syfonu umożliwia zatrzymanie się w jego dolnym wygięciu pewnej pozostałości z przepuszczanych przezeń ścieków, która tworzy tzw. zamknięcie wodne. Syfon powinien spełniać następujące wymagania:

1. Pozwalać na swobodny odpływ wód zużytych, bez wspomagania mechanicznego.
2. Zapobiegać wydostawaniu się gazów kanałowych, zarówno podczas przepływu ścieków, jak i nie.
3. Być samooczyszczalny, tzn. pozwalać na spławianie ciał stałych nie zatrzymując ich.
4. Mieć warunki konstrukcyjne do powstawania wymaganego zamknięcia wodnego.
5. Być szczelny, bez wycieków i ulatniania się gazów (uprawnienia budowlane).
6. Nie mieć części ruchomych.
7. Mieć otwór do oczyszczenia w razie zapchania, z gazo- i wodoszczelnym zamknięciem.
8. Nie mieć żadnych wgłębień czy „kieszeni’’, które nie mogą być oczyszczone podczas przepływu przez syfon.
9. Nie mieć wewnątrz żadnych występów, na których mogłyby zatrzymywać się włosy, części włókniste, zapałki itp.; powierzchnię wewnętrzną mieć gładką, łatwo oczyszczalną strumieniem przepływających ścieków.
10. Po stronie odpływowej nie mieć psujących się lub gnijących uszczelnień, które mogłyby powodować przecieki lub ulatnianie się gazów.
11. W razie potrzeby zwentylowania mieć odpowiedni otwór do przyłączenia przewodu wentylacyjnego(program egzamin ustny).

Średnica syfonu

Średnica syfonu (wolnego przelotu w syfonie) powinna być nie mniejsza od średnicy otworu wylotowego z przyboru i nie może być zbyt mała.

Wynikająca z konstrukcji syfonu wysokość zamknięcia wodnego powinna wynosić:

1. przy miskach ustępowych, pisuarach, zlewach, umywalkach itp. co najmniej 75 mm,
2. przy wpustach - co najmniej 75 mm,
3. przy przewodach spustowych, stosownie do potrzeby 100 i 150 mm (opinie o programie).

Rzeczywista wysokość zamknięcia wodnego bywa zwykle mniejsza od konstrukcyjnej, a na stratę wysokości zamknięcia przy odpływie ścieków mają wpływ następujące warunki odpływu z syfonu: spadek, średnica i długość podejścia oraz ewentualne podłączenie rury przelewowej (np. z wanny) do syfonu lub podłączenie wentylacyjne.

Od rzeczywistej wysokości zamknięcia wodnego zależy trwałość tego zamknięcia, czyli odporność na występowanie podciśnień i nadciśnień w instalacji, które mogą przez chwilowe wypchnięcie bądź trwałe wyssanie wody z syfonu zmniejszyć skuteczność zamknięcia lub całkowicie je zniszczyć (segregator aktów prawnych). Zalecana wysokość zamknięcia 75 mm odpowiada więc teoretycznym dopuszczalnym wahaniom ciśnienia ±0,74% od normalnego ciśnienia atmosferycznego. Aby zatem syfon spełniał swoją rolę i nie przepuszczał gazów do pomieszczeń, należy, projektując kanalizację wewnętrzną stworzyć warunki ustalania się rzeczywistej wysokości zamknięcia wodnego powyżej spodziewanych wahań ciśnienia.

Ze wzrostem konstrukcyjnej wysokości zamknięcia wodnego maleje możliwość zniszczenia zamknięcia, ale też i rośnie możliwość zapchania się syfonu. Optymalne wysokości konstrukcyjne zamknięcia dla wód zanieczyszczonych, szczególnie ciałami stałymi w odróżnieniu od wód ściekowych umownie czystych zamykają się w przedziale 50-100 mm (promocja 3 w 1).