Konstrukcja urządzeń

Środkiem napowietrzającym zalecanym w kraju [N27k] jest wodny roztwór kleju kostnego (50 g), kalafonii (35 g) i ługu sodowego (5 g); podano masę składników na 1000 g roztworu. Środkiem spulchniającym jest płatkowany, natłuszczony proszek aluminiowy, stosowany w produkcji gazobetonów. Obydwa rodzaje dodatków dozuje się do dokładnie wymieszanego zaczynu i miesza intensywnie przez 30-60 s. Tak przygotowana zawiesina może być przechowywana do czasu użycia przez ok. 1 h okres przechowywania zależy od temperatury otoczenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do iniektowania kanałów kabli z cienkich drutów ze stali ciągnionej na zimno, stosunkowo mało odpornych na korozję, zaleca się zawiesiny napowietrzone. Stwierdzono bowiem, że przy spulchniających środkach gazotwórczych, które wytwarzają głównie pęcherzyki wodoru, mogą wystąpić objawy tzw. kruchości wodorowej. Do systemów sprężania z zastosowaniem cięgien o dużych siłach naciągu używa się iniektarek o znacznie większych wydajnościach 1000-2000 1/h, gdyż przestrzenie kanałów są odpowiednio większe. Konstrukcja tych urządzeń jest jednak bardzo podobna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Iniekcja kanału powinna być poprzedzona jego przedmuchaniem, a w przypadku kanałów w betonie przepłukaniem wodą, aby zmoczyć beton i uniknąć odbierania wody z zaczynu. Iniektarkę podłącza się giętkim przewodem ciśnieniowym do zakotwienia. Zaczyn wtłacza się z dołu do góry, a zatem powinno się iniekcję rozpoczynać z najniższego punktu kanałów. Tłoczenie powinno być stałe, przy stałym ciśnieniu rzędu 0,2 MPa, zwiększanym do 0,4 MPa w razie zwiększonych oporów wprowadzania zaczynu (uprawnienia budowlane). W czasie tłoczenia istotnym problemem technicznym jest uszczelnienie zakotwienia, do którego dołączony jest przewód iniektarki. Większość nowoczesnych zakotwień ma wyodrębnione przewody iniekcyjne, wyprowadzone poza zakotwienie. Kable Freyssineta i inne kotwione jednym stożkiem są iniektowane przez otwór w stożku kotwiącym, którego nagwintowana końcówka pozwala na dołączenie przewodu (program egzamin ustny). Konieczne jest jednak uszczelnienie zapobiegające wyciekowi zaczynu przez szczeliny między stożkiem a blokiem. Również od strony wypływu należy wykonać częściowe uszczelnienie, które ma zapobiegać ucieczce zaczynu, ale musi umożliwić uchodzenie powietrza i ewentualnie wypychanej z kanału wody.

Końcowa faza tłoczenia

Zasada prowadzenia iniekcji z najniższego punktu kabla jest łatwa do spełnienia w kablach prostoliniowych lub jednostronnie zakrzywionych, natomiast dla tras silnie zakrzywionych konieczne jest dodatkowe doprowadzenie do kanału w środkowej części kabla (opinie o programie). Szczególnie starannie trzeba prowadzić iniekcję przy trasach o wielu przegięciach tłoczenie powinno następować z punktów najniższych, a w punktach najwyższych trasy należy przewidzieć przewody odpowietrzające.

W końcowej fazie tłoczenia, gdy zaczyn wypływa już na jednym lub obydwu końcach kanałów, wypełnia się ewentualne pustki przez zakorkowanie wypływu i wywołanie zwiększonego ciśnienia. Czasem stosuje się też dołączane po stronie wypływu węże, o końcówkach wzniesionych ponad element i dopiero wypływ zaczynu z tej końcówki stanowi dowód dobrego wypełnienia kanału (segregator aktów prawnych).

Jak wspomniano, obok iniekcji zaczynu cementowo-wodnego, stosowane są sporadycznie inne środki zabezpieczające - masy bitumiczne lub żywice syntetyczne. Są to jednak środki nie spełniające wszystkich zadań stawianych pełnej iniekcji, zwłaszcza nie zapewniają dobrej współpracy cięgien z betonem. Za ich stosowaniem mogą przemawiać jedynie szczególne względy technologiczne. Współczesne, nowe cięgna sprężające lub nowe zastosowania sprężenia spowodowały także nowe problemy we właściwym przeprowadzeniu iniekcji (promocja 3 w 1). Cięgna sprężające w postaci lin wykazują niekorzystną tendencję do filtrowania zaczynu w szczelinach między drutami, czego skutkiem jest niebezpieczne, dyfuzyjne przenikanie wody do wnętrza liny. Dla splotów siedmiodrutowych problem ten rozwiązano, stosując zwiększone średnice środkowego drutu, dzięki czemu zaczyn ma możność penetracji bez odfiltrowania cementu.