Konstrukcja żelbetowa

Można tu zalecić, aby w tych wypadkach gdy slupy oparte na osobnych podstawach ustawione są wzdłuż ściany zewnętrznej i znajdują się niedaleko jeden od drugiego, powiązać je mocnym dolnym pasem w poziomie posadowienia i następnie podbudować ten pas łącznie z podstawami w ten sam sposób, jak podbudowuje się ściany (program uprawnienia budowlane na komputer). W tych razach, gdy słup oparty jest na podstawie postawionej osobno, jak to często bywa w fabrycznych budynkach szkieletowych, należy starać się podeprzeć konstrukcję całą oddającą swój ciężar na ten słup w ten sposób, żeby w pełni odciążyć go na czas podbudowy fundamentu i żeby zawisł on na wprowadzonym podparciu wraz ze swą podstawą (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Po osiągnięciu takiego rozwiązania, które co prawda nieraz może wywołać duże trudności konstrukcyjno, można podkopać się pod podstawę słupa i od razu całą ją podbudować.

Konstrukcja żelbetowa nie znosi poważniejszych odkształceń, a tymczasem podpory 1 założone na gruncie i belki stalowe 2 (dwu- teowniki lub ceowniki) mogą odkształcać się pod ciśnieniem słupa dość znacznie (uprawnienia budowlane). W tych warunkach założenie dźwigników 3 może służyć do wyrównania tych odkształceń. Aby móc lewary podciągać w należytym stopniu, trzeba założyć na słupie 4 znak niwelacyjny; korzystając z niego można wówczas lewary podkręcać odpowiednio.

Wzmacnianie fundamentów

Łatwo zrozumieć, że wszystkie opisane dotychczas metody postępowania nadają się do zastosowania w tych warunkach, gdy w wykopach nie występuje woda gruntowa (program egzamin ustny). W przeciwnym wypadku trzeba uciekać się albo do wzmacniania fundamentów za pomocą palowań, albo zastrzyków, albo do czasowego obniżenia poziomu wody gruntowej za pomocą sztucznej depresji. W tym ostatnim wypadku trzeba mieć na uwadze, żeby depresja nie była zbyt duża i nie mogła doprowadzić do osiadania gruntu pod fundamentami. Można tu zauważyć, że w gruntach piaszczystych nieduże obniżenie poziomu wody gruntowej, np. o 50-70 cm poniżej spodu fundamentów, nie wywołuje niebezpieczeństwa ruchów gruntu w rozmiarach szkodliwych dla fundamentów (opinie o programie). W gruntach spoistych trzeba uciekać się w tych razach do bezpośredniego wypompowywania wody lub wyczerpywania jej wiadrami. Doprowadzenie w ten sposób do również niedużego miejscowego obniżenia poziomu wody gruntowej nie może spowodować zmniejszenia zawilgocenia gruntu, co mogłoby pociągnąć w skutku osiadanie, lecz wywołuje tylko zmianę charakteru zawilgocenia, a mianowicie przejście ze stanu nasycenia wodą wolną na nasycenie wodą włoskowatą (segregator aktów prawnych).

Można niekiedy spotkać się z dążeniem do rozwiązywania sprawy w ten sposób, żeby przebijać w pewnych odstępach otwory w ławach fundamentowych, wprowadzać do nich zbrojone łączniki żelbetowe i dowiązywać do tych łączników poszerzenie ław fundamentowych. Jednakże w rozwiązaniu takim przebicie otworów do wprowadzenia zbrojonych poziomych łączników betonowych nie jest łatwe; łączniki te musiałyby przeciwstawiać się dużym siłom ścinającym i dużym momentom gnącym, a zużycie stali wypadałoby duże (promocja 3 w 1).

Przy powiązaniu bocznych poszerzeń ze środkową częścią fundamentu trzeba dążyć raczej do przekazania nacisków nie przez łączniki, lecz przez wcięcia w mur. Jeżeli zauważyć, że każde wcięcie przy zagłębieniu go na 4 cm i wytrzymałości muru z cegły 10 at może przyjąć na siebie 4 • 10 • 100 = 4000 kG na m, to zaprojektowanie dwóch wcięć z każdej strony muru może przekazać 4 • 4 = 16 T na m, co odpowiadałoby znacznemu dodatkowemu poszerzeniu fundamentu o 1,6 m przy dopuszczeniu nacisku jednostkowego na grunt 1 at. Trzeba jednak powiązać między sobą dwie dobudowane części, gdyż w przeciwnym razie łatwo oddzieliłyby się one od środkowej części muru.