Wózki poprzeczne

Wózki poprzeczne mogą być ciągłe lub podzielne. Pierwsze mają szerokość równą szerokości wyciągu, a w przybliżeniu długości statku i pozwalają na stosowanie górnych wózków pomocniczych, służących do przetaczania statków na stanowiska. Są one odpowiednie dla statków mniejszych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wózki podzielne składają się z kilku niezależnych od siebie, identycznych, dwu- lub czteroosiowych części, z których każda porusza się po dwu lub czterech szynach.

W tym wypadku statki zostają wyciągane na stanowiska czołowe na przedłużeniu powierzchni operacyjnej i pozostają tam na wózkach lub ciężar ich bywa przenoszony na podpory stałe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przetoczenie statku na stanowiska boczne jest przy wózkach podzielnych możliwe jedynie wtedy, gdy wózki te mają koła obracalne o 90° wokół osi pionowych. Koła są wtedy osadzone na krótkich osiach w specjalnych, obracalnych wokół pionowego czopa, uchwytach. Obrót kół jest możliwy dopiero po ich odciążeniu, co może być dokonane za pomocą kilku symetrycznie rozmieszczonych pod ramą podwozia dźwigników hydraulicznych, które przed dokonaniem zwrotu kół podnoszą nieco ramę i odciążają koła (uprawnienia budowlane).

Wózki poprzeczne, jak już o tym wspomniano, mogą mieć przekrój trójkątny wózki o takim przekroju są zwykle ciągłe albo przekrój prostokątny i wtedy wymagają osobnych obniżonych torów dla kół tylnych (odlądowych), których płaszczyzna jest przesunięta w stosunku do kół przednich (odwodnych).
W tym ostatnim wypadku wózek musi być tak skonstruowany, aby górne szyny nie przeszkadzały w jego poziomym ułożeniu.

Wózki dwuosiowe mają przy tym osie ułożone na łożyskach sztywnie przymocowanych do podwozia, wózki zaś czteroosiowe mają po dwie osie skupione na końcach w zestawy połączone z podwoziem przegubowo, co pozwala na równoległe do toru ułożenie się każdego zestawu (program egzamin ustny).

Konstrukcja wózków

Ponadto stosowane bywają wózki z kolami o nierównej średnicy (górne koła są mniejsze), które pozwalają na poruszanie się zarówno dolnych, jak i górnych kół na tych samych szynach, przy zachowaniu poziomego położenia pomostu wózka. Wózki takie mogą poruszać się jedynie po torach pochyłych, o nachyleniu dostosowanym do różnic średnic kół.
Konstrukcja wózków składa się ze stalowych dźwigarów podłużnych i poprzecznych tworzących ramę (opinie o programie).

Powinny one być tak obliczone, aby ciężar przypadający na nie z podpór stępkowych i obłowych, na których wspiera się statek stojący na wózku, był przeniesiony na koła w sposób nieszkodliwy zarówno dla kół, jak i dla szyn wyciągowych. Ponadto wózek musi być usztywniony za pomocą tężników ukośnych, ułożonych po przekątnej jego rzutu poziomego.
Koła mają średnice od 20 do 120 cm i większe, przy czym wózki używane na wyciągach czterotokowych mają zewnętrzne koła zwykle o rąbkach jednostronnych (wewnętrznych), jak kola kolejowe. Koła środkowe tych wózków są gładkie i poruszają się po płaskich torach (segregator aktów prawnych).

W odlądowej części wózka wykonuje się zwykle mocniejszy element zaopatrzony w sprzęgła, do których przyczepia się liny wyciągowe. Częścią takiego sprzęgła jest stalowy krążek, który wystaje z wody po opuszczeniu wózka do jego najniższego położenia.
Ponadto wózki powinny być zaopatrzone w kłonice, pokazujące położenie zatopionego wózka i umożliwiające dokładne wprowadzenie statku na podpory, położone na pomoście wózka. Czasami zamiast kłonic, które mogą być usuwane, wózki zaopatruje się w stałą konstrukcję kratową, mogącą również odgrywać częściowo rolę podpór bocznych.

Kłonice takie i konstrukcje podporowe stosuje się do wózków głównych tylko wtedy, gdy równocześnie nie mają zastosowania wózki pomocnicze. W przeciwnym razie w kłonice lub podpory kratowe powinny być zaopatrzone tylko wózki pomocnicze, górne, na których statek bezpośrednio się opiera (promocja 3 w 1).