Konstrukcje betonowe ram pras

Z uwagi na specyficzne właściwości betonu, żelbetowe konstrukcje pras różnią się kształtem od konstrukcji stalowych. Problem doboru właściwego kształtu i przekroju komplikuje fakt, że elementy zginane i rozciągane projektuje się jako wstępnie sprężone, aby przy pulsującym obciążeniu eksploatacyjnym nie tworzyły się rysy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy rozwiązaniu pras jako żelbetowych konstrukcji wstępnie sprężonych oszczędność stali jest 2,5-4-krotna. Przeprowadzone badania na modelach wykazały znacznie większą sztywność wstępnie sprężonych elementów żelbetowych w porównaniu do stalowych. Przekroje żelbetowe są większe od analogicznych stalowych, a zakres zmian naprężeń w zbrojeniu sprężającym wskutek pulsacji obciążeń jest stosunkowo mały (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z kolei pulsacja naprężeń w armaturze sprężającej o 5H-10°/o (x = 0,9(K-0,95) zezwala traktować zagadnienie jako statyczne.
Konstrukcje betonowe ram pras. Warianty różnych rozwiązań konstrukcji ram.

W zależności od potrzeb technologicznych głowice pras mogą opierać się na 587 dwóch względnie na czterech kolumnach.
Węgiel kamienny stanowi największe bogactwo naturalne Polski jako podstawowy surowiec energetyczny i ważny surowiec chemiczny. Najbardziej racjonalne wykorzystanie węgla uzyskać można drogą jego przeróbki chemicznej, której produkty mają wartość znacznie większą aniżeli wartość węgla przeznaczonego do tej przeróbki (uprawnienia budowlane).

Produkty chemicznej przeróbki węgla stanowią surowce dla hutnictwa, gazyfikacji, przemysłu tworzyw sztucznych, przemysłu farmaceutycznego, farbiarskiego i innych. Najbardziej dojrzałym technicznie sposobem otrzymywania z węgla uszlachetnionych nośników energii oraz surowców karbochemicznych jest tzw. termiczne uszlachetnianie węgla. Termiczne uszlachetnianie węgla odbywa się w procesie jego odgazowania bez dostępu powietrza. W wyniku odgazowania otrzymuje się stały produkt zwany koksem oraz węglopochodne: gaz koksowniczy, smołę, amoniak i benzol.
W zależności od temperatury, w jakiej przebiega proces odgazowania węgla, rozróżniamy:
a) wytlewanie w temperaturze ok. 500-4-550°C,
b) koksowanie w temperaturze ok. 1200-P1300°C (program egzamin ustny).

Proces koksowania

W procesie wytlewania, realizowanym w piecach wytlewniczych, otrzymujemy półkoks, prasmołę i gaz wytlewny.
Proces koksowania w skali przemysłowej realizowany jest w koksowniach oraz w gazokoksowniach (opinie o programie). Głównymi produktami koksowni są: koks o określonych właściwościach fizykochemicznych oraz gaz. W gazokoksowniach natomiast głównym produktem jest gaz; otrzymywany w nich koks jest produktem ubocznym gorszego gatunku. Otrzymywane w procesie koksowania ciekłe węglopochodne, a mianowicie smoła surowa i benzol surowy stanowią surowce dla dalszej chemicznej przeróbki i w zakładach koksochemicznych.
Ogólny schemat technologiczny koksowni i zakładu koksochemicznego.

W Polsce ok. 89% węgla przeznaczonego do przeróbki chemicznej odgazowuje się w koksowniach, ok. 9% w gazowniach i ok. 2% w wytlewniach.
Przez długi okres czasu projektowanie i budowa koksowni w Polsce oparte były na dokumentacjach i urządzeniach importowanych z zagranicy. Dopiero w okresie powojennym nastąpił zwrot w tej dziedzinie. Obecnie wszystkie urządzenia koksowni są w całości projektowane i produkowane w kraju (segregator aktów prawnych).
Koksownia jest to zespół budowli, maszyn i urządzeń, służących do przygotowania węgla do koksowania, przeprowadzenia procesu koksowania i odzyskania węglopochodnych.

Nie wszystkie typy węgli nadają się do koksowania. Węglem koksującym nazywamy ten rodzaj węgla, który w procesie odgazowania w komorach koksowniczych przekształca się w koks o odpowiedniej wytrzymałości mechanicznej. Najważniejszymi cechami określającymi przydatność węgla dla celów koksowniczych są: mała zawartość popiołu i części lotnych oraz zdolność spiekania. Ponadto bierze się pod uwagę ciśnienie rozprężania i własności plastometryczne i inne (promocja 3 w 1).

Dla określenia użytkowej strony węgla ustalono klasyfikację węgli według typów. Według polskiej klasyfikacji do koksowania nadają się węgle typu 33-37 o zawartości części lotnych 18-r-30% i zdolności spiekania powyżej 30 LR 1).