Konstrukcje o przekrojach skrzynkowych

W stopie o dużych wymiarach, przekraczających możliwości transportowe, stosuje się bezpośrednie doczołowe styki zasadniczych elementów nośnych słupa. W ten sposób istnieje możliwość wykonania stopy słupa jako. oddzielnego podzespołu z dopasowaniem do trzonu słupa w próbnym montażu (program uprawnienia budowlane na komputer). Przesadna liczba elementów usztywniających w stopie bardzo utrudnia dostęp do wykonywania spoin i tworzy niekorzystne warunki spawania w bardzo sztywnym, nieodkształcalnym zespole.

Konstrukcje o przekrojach skrzynkowych zamkniętych wykonuje się w dwóch etapach. W pierwszej kolejności składa się jeden pas, na nim ustawia się wszystkie przepony i dwa środniki, i całość łączy się spoinami sczepnymi. Następnie wykonuje się spoiny łączące przepony ze środnikami i pasem (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dla zachowania wymiarów poprzecznych belki i prostopadłości środników względem pasa, wszystkie przepony powinny być obrobione mechanicznie z zachowaniem prostych kątów i wymiarów poprzecznych. W konstrukcjach skrzynkowych o wymiarach uniemożliwiających dostęp do wnętrza nie wykonuje się spoin łączących przepony z drugim pasem. Jest to dopuszczalne w belkach zginanych i wówczas przepony nie są spawane do pasa rozciąganego. W przekrojach ściskanych jednak może być konieczne zabezpieczenie również i drugiego pasa przed miejscową utratą stateczności (uprawnienia budowlane).

Stosuje się więc spoiny otworowe z dodatkową podkładką na przeponie. Spoiny podłużne wykonuje się tylko od zewnątrz, po złożeniu całego przekroju prostokątnego, kolejno z zachowaniem symetrii dla opanowania odkształceń. Nieprzestrzeganie kolejności wykonania spoin może spowodować zwichrowanie przekroju prostokątnego, które najczęściej nie jest możliwe do zlikwidowania bez rozcinania konstrukcji (program egzamin ustny).
W przypadku konstrukcji skrzynkowych o wymiarach uniemożliwiających dostęp do wnętrza dla wykonania prac spawalniczych, takich jak na przykład zasuwy jazów, składa się w pierwszej kolejności szkielet z poprzecznych przepon i usztywnień podłużnych. Elementy usztywnień łączy się jedynie spoinami sczepnymi, następnie zakłada się blachy powłoki i wykonuje połączenia spawane.

Krzywizny blachy

Konstrukcje takie mają przepony w kształcie zamkniętych ram (opinie o programie). Ramy poprzeczne, stanowiące bazę dla montażu blach zewnętrznych, wykonuje się w pierwszej kolejności w oprzyrządowaniu, które zapewnia zachowanie zewnętrznych wymiarów. W zależności od wielkości ramy mają przekrój poprzeczny złożony z kątowników, teowników lub usztywnionych blach. Ramy bardzo dużych wymiarów dzieli się na podzespoły wykonywane w przyrządach, a dopiero w następnej kolejności łączy się w zespół. W ten sposób w maksymalnym stopniu zabezpiecza się minimalne odchyłki wykonania.

Konstrukcje powłokowe mogą być dzielone poprzecznie na segmenty lub podłużnie na elementy belkowe. Konstrukcja zamknięcia jazu długości kilkudziesięciu metrów, o przekroju poprzecznym usztywnionym ramami, została podzielona na segmenty poprzeczne. W celu zachowania identycznych wymiarów gabarytowych segmentów na stykach montażowych, zastosowano do ich składania specjalne urządzenia (segregator aktów prawnych). Ruszt składa się z żeber wyciętych według krzywizny blachy poszycia 5, która musi być zachowana z dużą dokładnością. W ramie na osi obrotu zasuwy zamocowane są elementy zapewniające zachowanie promienia obrotu powierzchni poszycia i określające położenie ram poprzecznych.

Po przymocowaniu ram poprzecznych na blachy dolnego poszycia zakłada się blachy boczne zasuwy. Blachy poszycia są dodatkowo usztywnione żebrami podłużnymi, których liczba i przekroje zwiększają się przy większych wolnych wymiarach poszycia (promocja 3 w 1).

Sposób podziału konstrukcji powłokowej na podzespoły technologiczne zależy od możliwości transportowych. Przy transporcie konstrukcji segmentami należy składać ramy poprzeczne z elementami podłużnymi usztywnień w szkielet nośny i połączyć z nim blachy pokrycia na stałe.