Konstrukcje wymienników

Najnowsze konstrukcje wymienników zrywają z koncepcją jednolitego pieca obrotowego i stanowią urządzenia stacjonarne, lokowane przed piecem obrotowym. Końcowe etapy termicznej obróbki mieszanki, a więc zakończenie rozkładu węglanów, a przede wszystkim ostateczna synteza klinkieru odbywa się w piecu obrotowym, który - jak już wspomniano - jest do tego urządzeniem najodpowiedniejszym i jak dotąd niezastąpionym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dążenie do obniżania udziału kosztów paliwa w kosztach wytwarzania cementu, a więc do stałego obniżania jednostkowego zużycia paliwa, prowadziło do różnorodnych koncepcji technologicznych i do nowych konstrukcji wymienników ciepła.
Korzyści ekonomiczne wynikające z tych nowatorskich koncepcji i konstrukcji wymienników były niekiedy bardzo znaczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Porównanie więc liczbowych wskaźników techniczno-ekonomicznych dotyczących różnych metod produkcji i różnych typów wymienników jest interesujące, gdyż umożliwia świadomy dobór odpowiedniej koncepcji technologicznej do określonych warunków.
Takie wskaźnikowe porównania różnych metod produkcyjnych i koncepcji technologicznych należy jednak poprzedzić opisowym i rysunkowym przedstawieniem różnych instalacji piecowych i różnych wymienników ciepła. Ma to na celu jaśniejsze zobrazowanie zasadniczej funkcji, a także zalet i wad omawianych urządzeń (uprawnienia budowlane).

Liczną rodzinę różnych instalacji piecowych można podzielić na dwie zasadnicze różne grupy: instalacje pracujące metodą mokrą i urządzenia przeznaczone do pracy metodą suchą.
W ciągu całej, prawie przeszło osiemdziesięcioletniej historii stosowania pieców obrotowych w światowym przemyśle cementowym zawsze było wiadome, że spiekanie klinkieru portlandzkiego z suchej mąki surowcowej jest znacznie ekonomiczniejsze od metody mokrej, polegającej na wprowadzaniu do pieca obrotowego szlamu surowcowego zawierającego 35-40%) wody.

Homogenizacja surowca

Jednakże w okresie ubiegłego półwiecza obie te metody (sucha i mokra) konkurowały ze sobą ze zmiennym powodzeniem. Podstawowym i nie zaprzeczalnym atutem metody suchej było jej niskie zużycie energii cieplnej, ale bieżące przygotowanie, korygowanie i homogenizowanie suchej mąki surowcowej było na tyle niedoskonałe, że przez wiele lat metoda sucha nie dorównywała mokrej pod względem jakości, a głównie równomierności produkcji. W okresie tym stosowanie metody suchej zalecane było tylko w odniesieniu do złóż surowcowych o znacznej naturalnej homogeniczności i o stosunkowo niskiej wilgotności złożowej surowca (program egzamin ustny).

W ubiegłym dwudziestoleciu metoda sucha została wszestronnie opanowana, a niektóre wchodzące w jej zakres operacje zostały na tyle ulepszone, że obecnie można mówić o nowym jakościowo trybie pracy instalacji przeznaczonych do metody suchej. Homogenizacja surowca i nastawienie założonego składu chemicznego suchej mieszanki (mąki) surowcowej odbywa się dziś w sposób ciągły nowoczesnymi metodami, które zapewniają wyniki co najmniej tak samo dobre, jak metody stosowane do tych samych celów w przypadku przygotowywania mieszanki na mokro (opinie o programie).

Najnowsze konstrukcje cyklonowych wymienników do wykorzystania ciepła gazów opuszczających piec obrotowy doprowadziły do znacznego obniżenia jednostkowego zużycia ciepła. Fakty te w pełni usprawiedliwiają obserwowaną obecnie powszechnie w świecie przewagę ekonomiczną metody suchej, która metodzie mokrej ustępuje miejsca tylko w określonych sytuacjach surowcowych, tj. przy znacznej plastyczności, a więc i wodożądności surowca, który wykazuje ponadto znaczne zawilgocenie złożowe (segregator aktów prawnych).

W przypadku metody mokrej podstawowe znaczenie dla gospodarki cieplnej ma intensyfikacja procesu odparowania wody z wprowadzanego do pieca szlamu surowcowego. Służą do tego celu różnego rodzaju wymienniki ciepła, zarówno wewnętrzne, lokowane w piecu obrotowym, jak i zewnętrzne, instalowane przed piecem (promocja 3 w 1).

Najstarszym do dziś z powodzeniem stosowanym wewnętrznym wymiennikiem ciepła przeznaczonym do przyspieszenia odparowania wody jest wymiennik łańcuchowy. Szlam surowcowy wchodząc do pieca trafia na strefę obejmującą ok. 21-25%) całej długości pieca i charakteryzującą się tym, że jej wewnętrzna objętość robocza w znacznym stopniu wypełniana jest luźno zawieszonymi łańcuchami stalowymi.