Kontrola jakości wykonanej mieszaniny

Przy produkcji na skalę przemysłową powstać mogą trudności w uzyskaniu wymaganej dokładności przemieszania, gdyż technicznie i praktycznie nie jest sprawą łatwą równomierne i dokładne rozdzielenie dodatków gliny do cementu. Z tych względów urządzenia do wytworzenia zapraw z dodatkiem gliny zaopatruje się w specjalną instalację. W drugiej części niniejszej książki, w której omówiono produkcję, sprawy te zostały szczegółowo podanego (program uprawnienia budowlane na komputer).
Odrębnym zagadnieniem przy ustalaniu produkcji jest transport zapraw.

Zaprawy cementowo-gliniane należą do tego rodzaju zapraw, które wytrzymują dłuższy transport bez obniżenia jakości. Jako najdłuższy czas transportowania zapraw ceinentowo-glininych z wytwórni do miejsca zużycia należy przyjmować okres 2-^3 godzin, tj. okres, po którym następuje początek wiązania (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Należy pamiętać, że przy dłuższym transporcie samochodami może nastąpić (przy małych dodatkach gliny do cementu) odmieszanie części składowych zaprawy, przy czym cięższe składniki (piasek, gruby żużel) opadają na dno, a bardziej lekkie (mleko cementowo-gliniane) wyciskane są na powierzchnię. Z podanych względów i w razie braku gliny w wytwórni stosować można zaprawy cementowo-gliniane, wykonywane na budowie, mieszając przysłaną z wytwórni zaprawę piaskowo-cementową z zawiesiną gliny przygotowaną na budowie (uprawnienia budowlane).

Przeprowadzając kontrolę jakości mieszaniny należy śledzić przebieg roboty i zużycie materiałów (a zwłaszcza cementu) przez cały czas trwania produkcji. Na przykład w zakresie produkcji (program egzamin ustny).
W obu przypadkach należy pobrać z masy po sześć próbek i badać wg norm dla betonu. Dla przyśpieszenia otrzymania wyników można 3 próbki zgniatać po 14 dniach dojrzewania, a resztę po 28 dniach. Takie badanie kontrolne należy przeprowadzić co najmniej raz na każde 100 m8 mieszaniny.
Próbki przechowuje się w formach w ciągu jednej doby.

Przyczepność do cegły

Po wyjęciu z form przetrzymuje się je w temperaturze 17-20°C 3 próbki w okresie 14 dni i 3 próbki w okresie 28 dni (przez pierwsze 6 dni w środowisku mokrym, a przez pozostały okres czasu na powietrzu, w warunkach laboratoryjnych). Miarodajną wytrzymałością jest średnia wytrzymałości 3 próbek (opinie o programie).
Doraźnie kontrolę dokładnego przemieszania zarobu przeprowadzać można w następujący sposób. Pobraną próbkę należy rozetrzeć cienką warstwą kielnią na blasze. Roztarta masa powinna mieć jednolity kolor (stalowy lub szary), bez jasnych żółtych smug gliny lub szarych cementu.

Jednolitość barwy dowodzi dokładności przemieszania. Ponadto dobrze wymieszany zarób, wykonany poza budową, przy transporcie na miejsce budowy nie powinien się rozwarstwiać, a woda nie powinna się oddzielać. Przy niedokładnym przemieszaniu i zbyt małej ilości wody zaprawa nie jest odpowiednio lepka, co przejawia się małą przyczepnością do cegły. Sprawdza się to przez roztarcie zaprawy na cegle i przyciśnięcie jej drugą cegłą (segregator aktów prawnych). Oderwana cegła nie może mieć miejsc „czystych", lecz powinna być pokryta resztkami zaprawy. Można również doraźnie, sprawdzać zaprawę przez wykonanie z niej próbnego tynku o powierzchni 1,00 x 1,00 m. Tynk powinien mieć jednolitą fakturę i po wyschnięciu nie powinien wykazywać rys ani pęknięć.

Po przeprowadzeniu kontroli konsystencji mieszaniny oraz wykonaniu próbek w celu zbadania jej wytrzymałości należy sprawdzić wydajność objętościową świeżego zarobu, na podstawie której oblicza się ciężar objętościowy zaprawy oraz ilości składników na 1 m3 gotowej zaprawy (promocja 3 w 1).

Zawiesinę zlewa się z betoniarek do zbiorników7 wykonanych w postaci skrzyni lub osadnika. W wypadku gdy glina jest tłusta i nie wymaga odchudzenia, używa się osadników jednokomoro czas (np. po dziewięciu napełnieniach) oczyszcza się z osadu zdejmując jednocześnie siatkę, z której usuwa się zatrzymane na niej pozostałości.