Korodowanie drutów

Wpływ rdzy na ochronę kabli. Korodowanie drutów przed zabetonowaniem wpływa również ujemnie na późniejszą ich trwałość w okresie eksploatacji obiektów. Rdza występująca na powierzchni zbrojenia osłabia styk z alkalicznym środowiskiem betonu, a jednocześnie zawiera znaczne ilości mediów korodujących powstałych wskutek działania gazów agresywnych, występujących w atmosferze. Według badań radzieckich ubytki wagowe stali zbrojeniowej wstępnie zardzewionej ułożonej w betonie są 3 do 6 razy większe aniżeli ubytki występujące w tych samych warunkach przy oczyszczonej stali (program uprawnienia budowlane na komputer).
Należy tu zaznaczyć, ŻG zbrojenie koroduje na otwartych składowiskach również wtedy, gdy nie występują opady atmosferyczne.

Zachodzi to wskutek kondensacji pary wodnej, np. nocą.
Niedostateczny styk zbrojenia z betonem. Otulina betonowa może spełnić zadanie ochrony przed korozją, o ile cała powierzchnia prętów posiada bezpośredni styk z betonem. Potwierdzają to obserwacje betonów porowatych, gdzie w miejscach przylegania dużych porów do powierzchni stali powstają odcinki anodowe powodujące intensywną korozję. Tymczasem w miejscach styku z betonem tworzą się odcinki katodowe, na których rdza nie występuje (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Brak styków prętów ze środowiskiem betonowym może być spowodowany różnymi przyczynami.

Pierwszą przyczyną jest sposób ułożenia drutów w kanale kablowym. Teoretycznie poszczególne druty w kablu powinny być równomiernie rozłożone po obwodzie kanału, Stosowane średnice kanałów (np. 36 mm dla dwunastu drutów) są zbyt małe.
W praktyce kable stykają się (szczególnie na przegięciach) ze ściankami kanału i są zaciśnięte w sploty (uprawnienia budowlane).

Brak styku

Z tego powodu zazwyczaj kabel stanowi zbitą wiązkę drutów. Beton zalewowy lub zaprawa iniekcyjna mogą otulać tylko zewnętrzne powierzchnie prętów wiązki. Wewnątrz kabla zbrojenie nie posiada styku z zaczynem cementowym (program egzamin ustny). W tej samej sytuacji znajdują się druty kabli stosowanych w postaci specjalnie uformowanych splotów.
Brak styku niektórych prętów w kablu z betonem wpływa ujemnie na stopień ich ochrony przed korozją, jakkolwiek wielkość tego wpływu zależy od szeregu innych czynników.
Instytut Naukowo-Badawczy Żelbetu i Betonu w Moskwie przytacza wyniki przeprowadzonych badań żelbetu i betonu, dotyczące ochrony przed korozją wewnętrznych warstw drutów w splotach (opinie o programie).

Próbki splotów składające się z siedmiu drutów o średnicy 6-H12 mm przechowywano w okresie 16 do 22 miesięcy na otwartym powietrzu, po czym poszczególne druty były badane na rozciąganie.
Zaatakowanie wewnętrznych drutów było słabsze wskutek mniejszego napowietrzenia i zawilgocenia. Korozja drutów wiązki na obwodzie zwiększała dostęp powietrza i wilgoci, powodując z czasem zwiększenie szybkości korozji drutów wewnątrz wiązki (segregator aktów prawnych).
Badane sploty przedstawiały kable specjalnie wykonane w postaci lin ze szczelnie nawzajem dociśniętymi zwojami, gdy tymczasem w naszych konstrukcjach kable stanowią wiązkę ściśniętą w przypadkowych miejscach. W takich przypadkach powietrze i wilgoć mają możność przenikania do wewnątrz wiązki powodując korozję drutów.

Inne przypadki, przy których może nastąpić niecałkowite otulenie kabli, mogą zajść przy powierzchniowym prowadzeniu kabli stanowiących zwartą wiązkę drutów, a jednocześnie przylegających do betonu prefabrykatów. Zjawiska tego typu obserwowano w szeregu naszych zakładów, w kablach sprężających łupiny złożone z płyt prefabrykowanych.
Kable były chronione warstwą zalewki betonowej.

Odkrywki wykonano w odległości około 1,0 m od zakotwienia, gdyż zachodziła obawa, że wskutek lokalnych przemarzań w strefie tej występuje kondensacja pary wodnej przenikającej od wewnątrz pomieszczenia wskutek procesów cieplno-wilgotnościowych (promocja 3 w 1). Zarówno warstwy ocieplające stropodachy, jak i zalewka betonowa były silnie zawilgocone. Po dokonaniu odkrywek w pokryciu stwierdzono, że beton zalewowy nie wypełnił przestrzeni pod kablem.