Koryta paszowe

W gospodarstwach mniejszych stosuje się najczęściej chlewnie uniwersalne, tj. obiekty przeznaczone dla wszystkich grup użytkowych. Jeżeli obsada budynków uniwersalnych wynosi więcej niż 15 loch, to należy wydzielić w tych budynkach odrębne pomieszczenia dla poszczególnych grup użytkowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Chlewnie różnią się rodzajem kojców’ i ich rozmieszczeniem w budynku (w układach jedno- lub dwurzędowych, a także w wielkotowarowych gospodarstwach specjalistycznych - w układach wielorzędowych). Kojce bywają indywidualne lub grupowe. Mają one zróżnicowane rozwiązania zależnie od przyjętej technologii chowu.

Najbardziej są rozpowszechnione kojce typu duńskiego i typu szwedzkiego, w których są wydzielone części legowiskowe i gnojowe, co pociąga rozdzielność korytarzy paszowych i gnojowych. W chlewniach typu duńskiego legowisko jest zawsze oddzielone od ściany budynku przez korytarz gnojowy. W systemie szwedzkim korytarz gnojowy jest wspólny dla dwóch rzędów kojców, natomiast od ściany budynku oddziela kojce korytarz paszowy. Kojce obydwu systemów mogą niekiedy być zestawione w jednym pomieszczeniu w odrębnych rzędach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rzadziej zaleca się kojce długie (rys. 2-25), w których część legowiskowa znajduje się przy ścianie, kanaliki gnojowe zaś przebiegają po tej samej stronie kojca, co uniesione nad podłogą koryta paszowe.
Poszczególne kojce wydziela się ażurowymi przegrodami wysokości 60 - 120 cm (zależnie od grupy zwierząt). Rozstaw szczeblin w przegrodach wynosi 10-15 cm w kojcach dla loch i 8 o-11 cm w kojcach dla tuczników. W przegrodach umieszcza się drzwiczki, które umożliwiają otwieranie kojców na korytarz gnojowy bądź paszowy.

Kojce są wyposażone w koryta i poidła smoczkowe. Do kojców dla macior z prosiętami wstawia się dodatkowe przegrody zabezpieczające prosięta przed przygnieceniem przez maciorę. Gniazda prosiąt są podgrzewane promiennikami podczerwieni.
Obecnie zanikają tendencje do wydzielania indywidualnych kojców i do chowu na podłogach rusztowych. Coraz bardziej są doceniane walory utrzymywania zwierząt na głębokiej ściółce, w sposób zapewniający im swobodny ruch. Dobre rezultaty daje stosowanie automatów do karmienia i pojenia (uprawnienia budowlane).

Pomieszczenia usługowe

W budynkach dla trzody chlewnej poza pomieszczeniami głównymi przewiduje się też pomieszczenia pomocnicze: paszarnie, myjnie zwierząt, podręczne magazyny pasz i ściółki, pomieszczenia na sprzęt transportowy i wagę inwentarską, pomieszczenia inseminacji, a ponadto pomieszczenia usługowe, takie jak: dyżurki, szatnie, sanitariaty. Obiektami towarzyszącymi są gnojownie i zbiorniki odchodów płynnych. Obok budynków dla zwierząt przewiduje się wybiegi, przyjmując 12-20 m2/szt. dla loch i około 25 m2/szt. dla knurów (program egzamin ustny).

W produkcji drobiarskiej występują trzy podstawowe systemy technologiczne:
- chów wybiegowy, stosowany na ogół w indywidualnych gospodarstwach o wielokierunkowej produkcji i w gospodarstwach specjalistycznych o małej liczebności stad,
- chów podłogowy w pomieszczeniach zamkniętych, najpowszechniej stosowany w specjalistycznych gospodarstwach produkcyjnych,
- chów klatkowy, który ze względu na duże nakłady stosuje się tylko w dużych fermach (opinie o programie).

Kurniki różnią się:
- przeznaczeniem dla różnych grup wiekowych i użytkowych, np. wylęgarnie, brojlernie, kurniki dla niosek,
- sposobem utrzymania drobiu (na ściółce, na rusztach),
- rozwiązaniem przestrzennym (budynki parterowe, halowe, dwu- lub wielokondygnacyjne) (segregator aktów prawnych).

W Polsce najczęściej są projektowane budynki parterowe, obejmujące halę produkcyjną, pomieszczenia pomocnicze i usługowe. Gnojownie lokalizuje się w miejscach pozwalających na transport nawozu wprost z budynków produkcyjnych. Dla niektórych gatunków i grup drobiu projektuje się wybiegi. Ich wielkość i rodzaj (zielone lub utwardzone) zależą od gatunku ptactwa. W halach produkcyjnych dla stad selekcyjnych, kontrolnych i reprodukcyjnych komunikacja bywa rozwiązywana korytarzami, które są wygodne, ale zajmują stosunkowo duży procent powierzchni ogólnej (promocja 3 w 1).