Korzystniejsze warunki współpracy

Korzystniejsze warunki współpracy zbrojenia z betonem zapewnia stosowanie do betonu piasku naturalnego.
W przypadku elementów żużlobetonowych stwierdzono spadek naprężeń xp wskutek naparzania dochodzący do 25% w stosunku do elementów dojrzewających na powietrzu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wyniki badań wpływu wielokrotnego zamrażania elementów na wartość xp betonu keramzytowego i zwykłego przeprowadzonych przez Simonowa. Po 24 cyklach zamrażania przyczepność betonów zwykłych zmalała tylko o 2,5%, przyczepność betonów keramzytowych natomiast o 17-35%.

Simonow podkreśla przy tym, że badane keramzytobetony przetrwały równie dobrze jak beton zwykły przepisową próbę badania mrozoodporności materiału.
Inna metoda określania przyczepności betonu do zbrojenia polega na badaniu belek, zaprojektowanych w ten sposób, aby zniszczenie ich nastąpiło wskutek przezwyciężenia sił przyczepności betonu do zbrojenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wartości T’p, uzyskane z badań belek, są z reguły niższe od wartości TP obliczonych na podstawie pomiaru siły wyrywającej pręt z próbki. Różnica wartości Tp i r’p wynika z dwóch przyczyn: różnicy zagęszczenia betonu i samego
mechanizmu zniszczenia elementu. W próokach, w których zabetonowany zostaje pręt, beton jest z reguły dobrze zagęszczony. W belkach zbrojenie ułożone jest poziomo. Beton pod pręltami jest słabiej zagęszczony, a często zbiera się tam nawet woda i pęcherzyki powietrza (uprawnienia budowlane).

Przy wyrywaniu (lub wypychaniu) pręta jako wartość siły miarodajnej do określania przyczepności przyjmuje się maksymalną siłę, występującą przy wyciąganiu pręta z próbki. W przypadku belek natomiast wyczerpanie ich nośności występuje z reguły już wcześniej przy poślizgu pręta rzędu 0,05-h0,l mm, zależnie od rozpiętości belki [6.16]. Ocenę wpływu warunków badania na wielkość xp i t’p utrudnia fakt, że długość zabetonowanego pręta wyrywanego jest z reguły mniejsza od długości obliczeniowej zabetonowanego pręta w belce. Wyniki badań Richarta i Jensena przyczepności betonu rp i xp. Belki o wymiarach 198X20X30 cm zbrojone były prętami o przekroju kwadratowym [p 28,6 mm, bez haków na końcu. Kruszywo Haydit było stosunkowo ciężkie, o ciężarze objętościowym frakcji drobnej 865 kG m a frakcji grubej - ok. 650 kG/m3. Zniszczenie belek następowało przy naprężeniu w stali 1490-2160 kG/cm2, znacznie niższym od granicy plastyczności Qr = 4420 kG/cm2 (program egzamin ustny).

Stosunek wartości obciążenia

Jak widać, przyczepność x’p, przy której nastąpiło zniszczenie belek, była nie tylko niższa od wartości xp, przy której następowało wyrwanie pręta z próbki (xp = 0,55-0,67), lecz nawet - od wartości, przy której w trakcie wyrywania pręta z próbki obserwowano pierwszy ruch pręta, tj. przesunięcie 0,025 mm.
Stosunek wartości obciążenia, przy którym obserwowano pierwszy ruch pręta o 0,025 mm, do wartości, przy której następowało zniszczenie współpracy betonu i stali, wahał się w granicach 0,63-^0,87. Wpływ rodzaju kruszywa na wartości x’p i xp jest niewielki (stosunkowo mocne kruszywo Haydit), niemniej jednak jest widoczny.

Wpływu rodzaju kruszywa na stosunek xplxp raczej się nie obserwuje (opinie o programie).
Badania angielskie na temat porównania wartości x’p kruszywowych betonów lekkich i betonu zwykłego, o tej samej wytrzymałości na ściskanie uogólnia Short w postaci wykresu.
Podobnie wartości xp betonów lekkich są tu wyraźnie niższe od xp betonu zwykłego. Porównując wykresy można by różnicę wartości xp i x’p dla betonów lekkich szacować na ok. 25-p30°/o wartości xp (segregator aktów prawnych).

Buzcwicz i Korniew określają różnicę tę na ok. 0,4 xp. Według tych autorów - dla betonów lekkich o wytrzymałości > 250 kG/cm2 - wzrost przyczepności xp ze wzrostem wytrzymałości praktycznie już nie następuje.
Vitek proponuje badać przyczepność betonów lekkich na belce. Belka obciążona jest jedną silą przyłożoną w środku rozpiętości (promocja 3 w 1).