Koszty materiałowe

Twardość określa się na podstawie głębokości trwałego odcisku, który powstał w badanym materiale wskutek dwustopniowego wciskania wgłębnika (pod obciążeniem 10 kG, a następnie całkowitym 150 kG w skali C i 100 kG w skali B). Dwustopniowe wciskanie zostało zastosowane w celu zmniejszenia błędów pomiaru. Głębokość odcisku mierzy się następująco. Przy obciążeniu wstępnym ustawia się czujnik pomiarowy na wskazanie zerowe, następnie działa się na wgłębnik obciążeniem całkowitym. Po zmniejszeniu tego obciążenia do wartości obciążenia wstępnego odczytuje się na czujniku głębokość odcisku (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wynik próby należy uważać za dodatni, jeżeli przy zgięciu jednym z wyżej podanych sposobów próbka nie ulegnie złamaniu i nie wykaże na zewnętrznej zgiętej powierzchni naderwań, rozwarstwień lub pęknięć. Po wykonaniu próby należy zanotować kąt zgięcia, grubość wkładki lub trzpienia i określić wygląd powierzchni zgięcia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Oprócz prób technologicznych, które mają na celu sprawdzenie przydatności technologicznej materiałów podlegających dalszej obróbce, często stosuje się różnego rodzaju próby warsztatowe, które mają na celu stwierdzenie jakości wykonanego przedmiotu, przy czym najczęściej sposób poprowadzenia próby nie jest związany z obróbką, jakiej ma być poddany badany przedmiot (uprawnienia budowlane). Koszty materiałowe stanowią główny składnik ogólnych kosztów produkcji (średnio ok. 70%). W związku z tym oszczędna gospodarka materiałami stanowi bardzo efektywne źródło obniżania kosztów produkcji. Jednym z podstawowych warunków oszczędnej gospodarki materiałami jest właściwy dobór rodzaju materiału (program egzamin ustny).

Dobór materiału

Przy doborze materiału np. na części maszyn należy się kierować następującymi przesłankami:

1. materiał części powinien zaspokajać wymagania związane z warunkami pracy w maszynie (dotyczy to również zapewnienia odpowiedniej niezawodności, trwałości i bezpieczeństwa w użytkowaniu); jest to przesłanka użytkowa;
2. własności materiału powinny umożliwiać zastosowanie jak najmniej pracochłonnego procesu wytwarzania części; jest to przesłanka technologiczna;
3. spełniając powyższe dwa warunki materiał powinien równocześnie zapewnić najniższy koszt wytwarzania części; jest to przesłanka ekonomiczna (opinie o programie).

Drugim warunkiem oszczędnego gospodarowania metalami jest właściwy dobór procesu technologicznego. Powinien on zmierzać w kierunku zmniejszania zakresu obróbki mechanicznej. W tym celu należy stosować w produkcji półfabrykaty o kształcie jak najbardziej zbliżonym do ostatecznego kształtu przedmiotu oraz zastępować obróbkę skrawaniem bardziej wydajnymi sposobami obróbki bezwiórowej (segregator aktów prawnych).

Trzeci czynnik oszczędzania to właściwe projektowanie maszyn. Należy dążyć do zmniejszania masy metalu użytego do wyrobu maszyny przez zwiększanie zwartości konstrukcji. Czwartym warunkiem oszczędności w gospodarce materiałowej jest zapobieganie korozji. Dotyczy to szczególnie części maszyn i urządzeń pracujących na odkrytym powietrzu lub stykających się z chemicznie aktywnym środowiskiem. Warunek ten spełnia się przez stosowanie trwałych powłok ochronnych oraz wykonywanie elementów z materiałów odpornych na korozję.

Piąty czynnik to oszczędne gospodarowanie drogimi i deficytowymi materiałami. W miarę możliwości należy stosować pełnowartościowe zamienniki tych materiałów (poważną rolę odgrywają w tym zakresie tworzywa sztuczne) (promocja 3 w 1). W celu prawidłowego określenia rodzaju potrzebnych materiałów oraz właściwej ilości materiałów na cele produkcyjne, a także w celu umożliwienia kontrolowania prawidłowości rzeczywistego zużycia opracowuje się w przedsiębiorstwach normy zużycia materiałów. Norma zużycia określa górną granicę zużycia materiału na jednostkę wyrobu, przy czym ustala się ją na podstawie obliczeń technicznych ilości materiału zawartego w gotowym wyrobie i strat materiałowych, jakie powstają w poszczególnych operacjach produkcyjnych.