Kozuby

Podzielmy kozuby na paski płaszczyznami pionowymi równoległymi do boków kwadratu. Każdy pasek jako sklepienie przekaże na krawędź narożną pewną siłę ukośną R (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sąsiedni pasek z drugiej kozuby przekaże przy symetrycznym obciążeniu na krawędź narożną również siłę ukośną R. Te dwie siły ukośne dadzą siłę wypadkową T. Siły T będą się sumowały od góry w dół, powodując ściskanie mimośrodowe żebra, umieszczonego w kierunku krawędzi narożnej. W podobny sposób można sobie wyobrazić układ sił nad innymi wielokątami foremnymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Murowanie sklepienia z cegieł odbywa się na pełnym deskowaniu. Przy wierzchołkach przykrywanego kwadratu należy możliwie najdalej wypuścić warstwy poziome z filaru, a pierwsze cegły kozub jak najstaranniej przyciosać.

W sklepieniach z żebrami narożnymi 1 X 1 cegłę kozuby można wykonywać murem zwykłym. Inny sposób polega na układaniu cegieł w kozubach w jodełkę oraz żeber o szerokości na przemian 1 i IV2 cegły. Przy tym sposobie powiązanie cegieł kozub z żebrami jest lepsze (uprawnienia budowlane). Zarówno przy pierwszym, jak 1 drugim sposobie konieczne jest przyciosywanie cegieł w celu dopasowania muru kozub do żeber oraz w celu zachowania krawędzi podniebiennej w narożu.

Należy zwrócić dużą uwagę na należyte oparcie żeber w wezgłowiach - czasem dawane są w tym celu specjalne kamienie łożyskowe lub odlewy z betonu.
Czoła kozub powinny się wspierać na głębokość ok. 5 cm w gniazdach łuków podporowych lub ścian. Krążyny sklepienia krzyżowego można wykonać w następujący sposób. Wykonuje się krążyny dla pełnego sklepienia walcowego wraz z deskowaniem. Następnie w 4 narożnikach stawia się pionowe łaty lub tyczki i naciąga między nimi na krzyż cienkie druty (program egzamin ustny).

Według pionów opuszczonych z tych drutów wykreśla się linię naroża. Następnie stawia się łuki krążynowe tych 2 kozub, które mają być teraz odeskowane, i przybija do łuków i do desek sklepienia walcowego odpowiednio przycięte na końcach deski.
Sklepienia krzyżowe pozwalają na dobre wykorzystanie i ukszałtowanie architektoniczne wnętrz od góry w przeciwieństwie do sklepień klasztornych. Ta właściwość w połączeniu z możliwością użycia trwałego materiału (kamienia lub cegły) przyczyniły się do wzniesienia w Polsce wielu budowli ze sklepieniami krzyżowymi, poczynając od najdawniejszych historycznych czasów (opinie o programie).

Sklepienia krzyżowe wspięte otrzymuje się, gdy liniom szczytowym kozub (które w zwykłych sklepieniach są prostymi poziomymi) nadamy kształt łuków lub prostych, wznoszących się ku górze. Konstruuje się te sklepienia w ten sam sposób, jak sklepienie krzyżowe zwykłe. Żebra krążynowe muszą być zrobione w kierunku przekątnych, w czołach kozub i w 1-2 miejscach pośrednich. 

Kształty sklepień gwiaździstych

Kształty sklepień gwiaździstych są pochodnymi powierzchni sklepień klasztornych, żaglowo-zwartych, kopulastych, krzyżowych, krzyżowych utworzenie prócz zasadniczych żeber w podniebieniu rysunek gwiaździsty. Żebra te są szkieletem nośnym sklepienia; przestrzenie między nimi zapełnia się małymi sklepieniami. 

Projektując to sklepienie, zakłada się najpierw łuk w czole kozuby o promieniu R, następnie zakłada się odcinek wspięcia w szczycie SSi, potem rysuje się na planie kład łuku przekątnego i wykreśla się ten łuk na przekroju pionowym. Następnie wykreśla się linię szczytową kozuby oraz rzuty pionowe łuków pośrednich.
Orientacyjne wymiary żeber ceglanych przy rozpiętościach do ok. 7 m wynoszą 1 X 1 cegłę, grubość sklepień między żebrami V2 cegły (segregator aktów prawnych).

Jak widać z przekroju pionowego - żebra w szczycie, jako typowe ostrołuki, obciążone są ciężarem większych ciosów w celu zapewnienia korzystniejszej linii ciśnień. Sklepienia gwiaździste pojawiły się w Polsce w stylu gotyckim w XIV wieku. Początkowo stosowano wzory mało skomplikowane, a w wieku XV i później wykonywano coraz drobniejsze dekoracyjne desenie tak, że zanikała rola konstrukcyjna żeber z wyjątkiem tych, które były głównymi krawędziami podziałowymi powierzchni podniebiennych. Żebra były wykonywane zarówno w kamieniu ciosanym a nawet rzeźbionym, jak i w ceramice specjalnych profilów.

W Polsce istnieje wiele starych budowli z pięknymi sklepieniami gwiaździstymi, np. kolegiata w Wiślicy z XIV w., kościół NMP w Krakowie z XV w., kościół NMP w Stargardzie, kościół katedralny w Pelplinie itd. Sklepienia te wykonuje się na siatce deseni geometrycznych (najczęściej różnych gwiazd) w postaci ostro uwypuklonych żeber i żeberek oraz wyżłobień między nimi z wklęsłymi krawędziami (promocja 3 w 1). Sklepienia przypominają wyglądem rzeźbione kryształy szklane. Są one bogatym upiększeniem architektonicznym.