Wózki główne

Zależnie od swej roli i położenia, wózki wyciągowe dzielą się na główne (dolne), których zadaniem jest wyciągnięcie statku na brzeg oraz późniejsze opuszczenie na wodę. i pomocnicze (górne), służące do przetaczania statku z wózka głównego na stanowiska (program uprawnienia budowlane na komputer).
Nie we wszystkich rodzajach wyciągów występują, jak wiemy, wózki obu rodzajów.

Wózki główne, zależnie od rodzaju slipu i od przekroju podwozia, dzielimy z kolei na:
- podłużne, z kierunkiem przetaczania równoległym do swej osi wzdłużnej, używane na wyciągach podłużnych i mogące mieć:
- przekrój podwozia trójkątny, gdy płaszczyzna osi kół wózka jest skośna i równoległa do płaszczyzny szyn wyciągu, powierzchnia górna zaś (pomost) jest pozioma, lub
- przekrój podwozia prostokątny, gdy płaszczyzna osi kół jest równoległa do płaszczyzny pomostu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
- poprzeczne, używane na wyciągach poprzecznych i mogące mieć przekroje jak wyżej:

a) trójkątny lub;

b) prostokątny.

Wózki pomocnicze mają przekrój z zasady prostokątny, a kierunek przetaczania najczęściej równoległy do osi wzdłużnej, rzadziej prostopadły do niej.
Pod względem konstrukcji wózki podłużne podzielić można na ciągłe (sztywne), podzielne i składane (teleskopowe) (uprawnienia budowlane).
Wózki ciągłe, mające nieprzerwany ciąg kół nad każdą szyną i nieprzerwane podwozie, są najdogodniejsze pod względem łatwości utrzymania, a rozkład obciążeń na nich może być przyjmowany jako mniej więcej równomierny.

Wadą ich jest natomiast, że nie dają dostępu do dna statku, a poza tym są dłuższe i kosztowniejsze niż inne rodzaje wózków. Jako ciągłe wykonuje się zwykle wózki o przekroju trójkątnym.
Tylko wózki ciągłe pozwalają na stosowanie wózków pomocniczych i na przetaczanie za ich pomocą statków na stanowisko. Inne rodzaje wózków podłużnych wymagają pozostawienia na nich statku na czas remontu lub przestawienia go na podpory stałe (program egzamin ustny).

Wózki podzielne

Wózki podzielne składają się z kilku (najczęściej trzech) części niezależnych od siebie i połączonych podwójnymi łańcuchami.
W wózku trójdzielnym środkowa część jest bardzo często najdłuższa i stanowi ok. 0.4 całości, krańcowe odcinki mają długość po 0,2 długości całkowitej, na sprzęgła łańcuchowe zaś wypada po 0,1 tej długości. Wózki taicie bywają o ok. 20% krótsze od wózków ciągłych tej samej nośności, pozwalają przeto na skrócenie wyciągu w jego najkosztowniejszej, podwodnej części. Jednak i przy nich dostęp do dna statku nie jest zupełnie swobodny  (opinie o programie).
Jako wózki podzielne stosuje się często wózki o przekroju prostokątnym.

Wózki składane stanowią zbiór krótkich, najczęściej trójosiowych zestawów długości ok. 1,50 m, łączonych ze sobą podwójnymi łańcuchami i rozstawionych na wyciągu w odstępach osiowych ok. 4,50 m. Długość łączna wszystkich zestawów wynosi zatem zaledwie jedną trzecią część długości całkowitej (segregator aktów prawnych).
Przez rozłączenie sprzęgieł łańcuchowych każdy zestaw może być przesunięty i odsłonić dno statku w miejscu, w którym poprzednio się znajdował.
Zestaw przedni poprzedzany jest wózkiem holowniczym, z którym połączony jest sztywnym sprzęgłem.

Wadą tego ostatniego typu wózków jest fakt, że ciężar statku przenosi się na znacznie mniejszą liczbę kół niż w typie ciągłym lub podzielnym, co wymaga z kolei mocniejszych wymiarów konstrukcji slipu. Dalszą wadą jest łatwość zaklinowywania się poszczególnych wózków, gdy oś statku chociaż tylko trochę nie pokrywa się z osią wózków. Rąbki kół zewnętrznych ocierają wówczas mocno o główkę szyny, powiększając opory ruchu a nieraz powodując uszkodzenia (promocja 3 w 1).

Objawia się to w postaci wysokiego dźwięku wydawanego przez koła w czasie wyciągania statku. Należy wtedy statek ponownie opuścić na wodę i położenie jego poprawić, co związane jest ze stratą czasu i energii. Ażeby zapobiec tego rodzaju wypadkom, stosuje się czasem specjalne prowadnice przy środkowej części wózka.