Krawędzie łuków

Krawędzie łuków należy łagodzić dla zabezpieczenia ich od zniekształceń przez odpryski. Niewielkie stażowania krawędzi uzyskujemy przez wprowadzenie w deskowanie trójkątnych listew o szerokości paru centymetrów. Ma to na celu zmniejszenie wrażliwości krawędzi na odpryskiwanie otuliny betonowej w czasie rozdeskowywania lub użytkowania mostu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tego rodzaju ścięcia naroży przekroju łuku nie wymagają zmiany w układzie uzbrojenia. W innych przypadkach naroża przekroju ścinamy po to, aby uniknąć zbyt wielkich płaszczyzn na powierzchni bocznej lub też na górnej i dolnej powierzchni łuku. W ten sposób otrzymujemy łuki o przekrojach ośmiokątnych.
Przekroje ośmiokątne obierano dawniej w celu dostosowania kształtu przekroju do uzwojenia lub też do układu strzemion.

Teraz przekrojów takich już nie stosujemy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Innym sposobem uniknięcia przykrej płaskości ścian bocznych przekrojów łuków jest wytwarzanie na tych ścianach wklęsłości przez ich załamanie lub przez uskoki.
Wgłębienia na ścianach powierzchni bocznej powinny mieć głębokość zaledwie parocentymetrową. Głębokość ta wystarcza do zmienienia rysunku ścian bocznych, wytwarzania na nich cieni i usunięcia wrażenia ich wypukłości (uprawnienia budowlane).
Sztywność przekrojów prostokątnych i przekrojów zbliżonych do nich może być duża lub mała, zależnie od stosunku ich szerokości do wysokości.

W odróżnieniu od przekrojów prostokątnych, przekroje drugiego rodzaju: teowe, ceowe i dwuteowe, w których tworzywo jest dalej odsunięte od środka ciężkości przekroju, mają większą sztywność. Dlatego też nie należy obierać tych przekrojów do budowy łuków o małej sztywności na zginanie w płaszczyźnie ustroju. Są to przekroje stosowane w budowie mostów o sztywnych łukach przenoszących momenty zginające, oprócz sił normalnych (program egzamin ustny).
Przekrój teowy nie odpowiada układom sił wewnętrznych, w których momenty obu znaków mają zbliżone wartości. Dlatego najczęściej stosowane są przekroje łuków symetryczne względem osi poziomej.

Przekroje dwuteowe

Przekroje dwuteowe mają dużą sztywność wskutek skupienia betonu w półkach połączonych cienkim środnikiem. Przekrój taki projektowano w moście w Nantes, zbudowanym w r. 1923. Półki tego rodzaju są uzwojone dwiema spiralami i mają kształt zbliżony do dwóch zsuniętych ośmiokątów. W środniku przeprowadzono strzemiona (opinie o programie). Grubość środnika wynosi zaledwie 20 cm. Wysokość przekroju łuku wzrasta od zwornika ku wezgłowiom przez wydłużenie środnika. Przekroje półek na całej długości łuku są niezmienne.
Przekroje o kształtach zbliżonych do dwuteowych zastosowano w budowie mostu przez Pilicę w Białobrzegach.

Przekrój ceowy ma własności podobne do przekroju dwuteowego i różni się od niego jedynie nieco prostszym deskowaniem. Przykładem zastosowania takiego kształtu przekroju jest most na linii Omegna-Intra.
Niesymetryczne ustawienie środnika w przekroju ceowym utrudnia kotwienie wieszaków (segregator aktów prawnych). Dla zakotwienia uzbrojenia wieszaków trzeba dawać w łukach o tym przekroju przepony przecinające wnękę przekroju na linii wieszaków.
Własności zbliżone do przekroju dwuteowego ma dwudzielny przekrój prostokątny o dwóch pasmach złączonych kratą. Przekrój taki wykonano tylko jeden raz w budowie mostu o rozpiętości 92 m przez Oued-Mellegue w Tunisie. Do budowy użyto cementu glinowego, dającego znaczny skurcz. Aby uniknąć efektów skurczu w sztywnych łukach, ukształtowano je w postaci kratownicy o dwóch pasach. Konstrukcja taka ma dużą powierzchnię deskowania i dlatego jest nieekonomiczna.

W projektach typowych mostów drogowych, opracowanych przez francuskie Ministerstwo Robót Publicznych, łuki mają przekroje prostokątne z wnękami na wszystkich czterech ścianach. Wnęki w ścianie górnej i dolnej są dość znaczne i mają na celu zmniejszenie wpływu skurczu betonu. Wnęki w ścianach bocznych mają głębokość równą grubości deski. Wnęki mają na celu urozmaicenie powierzchni bocznych (promocja 3 w 1).
Zastosowanie takiego przekroju w mostach niewielkiej rozpiętości jedynie dla zmniejszenia wpływów skurczu wydaje się nieracjonalne, gdyż utrudnia wykonanie i zwiększa powierzchnię deskowania.