Krótki okres żywotności uprawnienia budowlane

Dużym utrudnieniem przy pracy z tym materiałem jest krótki okres jego żywotności. Składniki suche zmieszane z roztworem szkła wodnego bardzo szybko twardnieją, co utrudnia malowanie dużych powierzchni.

Farby krzemianowe stosuje się do malowania elewacji budynków (tynków wapiennych, wapienno-cementowych, cegły itp.) oraz do malowania elementów drewnianych czy budynków z drewna, gdyż zabezpieczają je w pewnym stopniu od pożarów jako farba ogniochronna (program uprawnienia budowlane na komputer).

krzemianowe nadają się też do malowania ścian wewnętrznych, zwłaszcza w pomieszczeniach o dużej wilgotności jak pralnie, kryte pływalnie, chłodnie.
Farby krzemianowe znajdują się w sprzedaży w opakowaniach fabrycznych, w postaci dwóch składników: jako „suchy proszek” i tzw. „fiksatywa”. Pierwszy składnik to odpowiednio przygotowane pigmenty z wypełniaczami o właściwym stopniu rozdrobnienia i doborze mieszanki (program uprawnienia budowlane na ANDROID). „Fiksatywa” jest to roztwór szkła wodnego potasowego o odpowiedniej gęstości. Obydwa te składniki miesza się na placu budowy i cedzi przez sito malarskie o 1200 otw/cm2.

Nieraz z powodu braku szkła wodnego potasowego przygotowanego fabrycznie, robotnicy częstokroć stosują bardziej dostępne w handlu szkło wodne sodowe, którego użycie do farb krzemianowych jest niedopuszczalne z uwagi na powstające białe wykwity na powłokach malarskich. Tego rodzaju niewłaściwe przygotowanie farb krzemianowych powoduje duże straty przy robotach elewacyjnych, gdyż zamiast wymalo- wań o trwałości 4H-5-letniej otrzymuje się powłoki malarskie złej jakości, łatwo odpryskujące, o niejednolitym zabarwieniu (uprawnienia budowlane).

Farby krzemianowe można nakładać na świeże tynki alkaliczne pod warunkiem, że zastosowane pigmenty muszą być odporne na działanie alkaliów.

Farby klejowe

Farby klejowe są to farby wodne, w których spoiwem są kleje roślinne, zwierzęce lub syntetyczne (np. celulozowe). Zależnie od siły wiązania używa się, w stosunku do ciężaru suchych składników, ok. 2,5-5% kleju. Suchymi składnikami są: ton lub kreda pławiona z dodatkiem pigmentów (program egzamin ustny).
Kleje roślinne węglowodanowo-skrobiowe i dekstrynowe dostarczane są w postaci mączki, którą należy rozpuścić w wodzie, dodając wodę małymi porcjami, aby uniknąć tworzenia się grudek. Po dodaniu wody odstawia się klej na ok. 1 godz do całkowitego rozpuszczenia się grudek i uzyskania konsystencji rzadkiego kisielu.

zwierzęce produkowane są z odpadów zwierzęcych (chrząstki, kości) i sprzedawane w postaci tabliczek, perełek, łusek, czy też proszku (opinie o programie). W celu przygotowania roztworu kleju wprowadza się go do zimnej wody, a nigdy odwrotnie, aby spęczniał w ciągu kilku godzin (od 6 do 12) i ogrzewa następnie do 60°C podczas mieszania mieszadłem wolnoobrotowym (mieszanie na wolnych obrotach nie powoduje pienienia), najlepiej w naczyniach o podwójnych ściankach wypełnionych gorącą wodą. Następnie rozcieńcza się je do właściwej konsystencji gorącą wodą. Farby klejowe przygotowane na klejach zwierzęcych są wyższej jakości, dlatego nadają się szczególnie do wymalowań w kolorach pełnych i półpełnych.
W celu sprawdzenia siły klejenia należy przygotować farbę z dodatkiem 3% kleju i wymalować próbną powierzchnię o wielkości ok. 0,5 m2. W przypadku zbyt dużej ilości kleju powłoka malarska łuszczy się i pęka po wyschnięciu. Natomiast gdy ilość kleju jest niewystarczająca — powłoka się ściera. Właściwa ilość kleju jest wtedy, gdy nie występuje ani łuszczenie, ani też wycieranie farby.

kleju przygotowuje się w zasadzie w ilości koniecznej do wykorzystania w ciągu jednego dnia, gdyż „czas życia” kleju jest ograniczony (segregator aktów prawnych). Po przygotowaniu roztworu kleju zwilża się w wiadrach lub beczkach ton albo kredę i po 12 godzinach moczenia miesza się je w celu uzyskania rzadkiego ciasta. Równocześnie przygotowuje się pastę wodną z pożądanego pigmentu. W końcu do naczynia z tonem lub kredą wlewa się pigmenty przecedzone przez sito malarskie, a w końcowym etapie dodaje się przecedzony przez sito roztwór kleju. Rozpuszczony klej nie powinien wydzielać zapachu zgnilizny. Po wymieszaniu wszystkich składników farbę rozcieńcza się wodą do konsystencji roboczej. Pigmenty powinny być nierozpuszczalne w wodzie, a w przypadku malowania świeżych tynków — odporne na alkalia.

Malowanie klejowe należy do technik malarskich stosowanych najczęściej w budownictwie. Uzyskuje się wymalowania o pięknej matowej fakturze i bogatej kolorystyce, lecz niehigieniczne, gdyż nie dające się zmywać wodą. Stosuje się je wyłącznie do wymalowań wewnętrznych na świeże i stare tynki cementowe, cementowo-wapienne, wapienne i gipsowe (promocja 3 w 1).