Kruszywa lekkie uprawnienia budowlane

Kruszywa lekkie zastosowane do betonów pozwalają na znaczne obniżenie ciężaru objętościowego betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jedną z zasadniczych cech kruszywa lekkiego jest jego ciężar nasypowy, pod którym rozumie się stosunek ciężaru próbki kruszywa do zajmowanej przez nią objętości łącznie z porami wewnątrz ziaren i wolnymi przestrzeniami występującymi między ziarnami. Wyraża się go w kG/dcm3, kG/m3 lub T/m3. Ciężar nasypowy kruszywa lekkiego zależy od dwóch czynników - porowatości i kształtu ziaren. Im większa jest porowatość ziaren, tj. im niższy jest ciężar objętościowy ziarna, tym ciężar nasypowy jest mniejszy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podobnie zmniejsza się ciężar nasypowy, im większa jest objętość wolnych przestrzeni między ziarnami. Jednakże zwiększanie się objętości wolnych przestrzeni między ziarnami przy przyrządzaniu betonów jest niekorzystne, gdyż prowadzi do zwiększenia zużycia spoiwa, oraz zmniejsza szczelność betonów. Toteż tym wyżej ocenia się kruszywo lekkie, im porowatość jego jest większa, struktura ziaren jest drobnoporowata i jednorodna, a ich kształt - bardziej zbliżony do kuli, dzięki czemu objętość wolnych przestrzeni między ziarnami jest mniejsza (uprawnienia budowlane).
Kruszywa do betonów lekkich pod względem pochodzenia można podzielić na:
1) Kruszywa naturalne: pumeks, tufy, popioły wulkaniczne, piasek, kruszywo z wapieni porowatych itp.
2) Kruszywa pochodzące z odpadów:
3) żużle wielkopiecowe, które ze względu na sposób studzenia dzieli się na:
- żużle granulowane, otrzymywane przez studzenie ciekłej lawy żużlowej dużą ilością wody, najczęściej w basenach wodnych,
- żużle pumeksowe, otrzymywane przez szybkie studzenie ciekłego żużla małą ilością wody,
- żużle kawałkowe, otrzymywane podczas powolnego stygnięcia lawy żużlowej;
4) odpady paleniskowe, które ze względu na sposób otrzymywania dzieli się na żużle paleniskowe i popioły lotne (program egzamin ustny).
- Żużle paleniskowe otrzymywane przez spieczenie lub stopienie substancji popiołowej węgla i zawartych w nim domieszek ilastych, ze względu na sposób uzyskiwania można podzielić na następujące odmiany:
- żużel paleniskowy uzyskiwany bezpośrednio po usunięciu z paleniska i wystudzeniu bez składowania na hałdach,
- żużel paleniskowy z hałd nieprzepalony, zawierający niespalone części palne,
- żużel paleniskowy z hałd przepalony, w którym części palne uległy spaleniu na hałdach,
- żużel paleniskowy przepalony wtórnie, w którym części palne zostały spalone na urządzeniach aglomeracyjnych,
- żużel paleniskowy granulowany otrzymywany w paleniskach pyłowych w temperaturach przewyższających temperaturę płynności żużla,
5) popioły lotne otrzymywane w paleniskach pyłowych;
6) łupki samoczynnie przepalone na hałdach, zwane „hałdyt” (opinie o programie).

Kruszywa produkowane fabrycznie

Ilość kruszyw sztucznych stosowanych w budownictwie stale się zwiększa zarówno pod względem ilościowym, jak i asortymentu. Rodzaj kruszywa zależy od surowca stosowanego do produkcji oraz metody wytwarzania, a przede wszystkim od typu pieca stosowanego do wypalania. Rozróżnia się następujące rodzaje kruszyw:
1) perlit - otrzymywany ze skał wulkanicznych o tejże nazwie;
2) wermikulit - otrzymywany ze skał wulkanicznych o tejże nazwie;
3) z glin ilastych przy stosowaniu pieca obrotowego otrzymuje się kruszywo znane jako gliniec, keramzyt lub lecą. Przy zastosowaniu pieca rusztowego lub czasz otrzymuje się glinoporyt (segregator aktów prawnych).
Kruszywo o kształcie piłeczek średnicy około 20 mm i grubości ścianki około 2 mm, wypalane w piecu obrotowym nosi nazwę „kavitit”;
4) z łupków pęczniejących i łupków węglowych.
Kruszywa wypalane w piecach obrotowych noszą nazwy - haydit, kruszywo R, keramzyt, la Lite, Solite, roklit, featherlit itd., zaś w piecach rusztowych lub czaszach - kruszywo R, karagandit, aglit, agloporyt itd.;
5) z popiołów lotnych.
Wypalane w piecach szybowych noszą nazwę „terlite”, zaś wypalane w piecach rusztowych - „agloporyt”. Pieców obrotowych do wypalania kruszyw z popiołów lotnych nie stosuje się. W skali laboratoryjnej prowadzone są badania nad zastosowaniem pieca fluidyzacyjnego;
6) z diatomitów i ziemi krzemionkowej (kruszywo R2). Wypalanie można prowadzić w piecach obrotowych, szybowych lub kręgowych. Przy stosowaniu tych ostatnich wypala się materiał w większych bryłach i następnie kruszy się na pożądane frakcje. Kruszywa R2 nie produkuje się w skali przemysłowej.
Ciężary nasypowe kruszyw lekkich wahają się w granicach 50-r-1000 kG/m3 (promocja 3 w 1).